အိမ္မျပန္ခင္ခြင့္ရက္ရွည္အတြက္အလုပ္ကိစၥေတြတစ္ေယာက္ကိုလႊဲထားဖို႔နဲ႔ စီစဥ္စရာေတြေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္တာလဲမ်ားေနပါပီ။ ဒီေန႔ေတာ့မနက္ႏႈိးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ကမန္းကတန္းကုန္းရုန္း ထျပီး လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ လာေခၚမယ့္ကားကိုအဆင္သင့္ေစာင့္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မပတ္စပို႔က သံရံုးမွာဘဲရွိေသးတယ္။ ေလယဥ္ကြင္းဆင္းရင္းတစ္ခါတည္းသြားယူမယ္ဆိုပီး ထြက္သြားပါတယ္။ ရံုးခ်ိန္ ကားက်ပ္တာနဲ႔ ကားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသးတယ္၊ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာ ေတာ့ ကားေမာင္းတဲ ဦးေလးကေျပာတယ္သံရံုးေရာက္ပီတဲ့… ကၽြန္မလဲ အေျပးတက္သြားပီး ၈ ထပ္ေျမာက္မွာ ပတ္စပို႔သြားယူလိုက္တယ္.. ခရီးစဥ္ကေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါဘဲ.. Exit clearance ကအရင္ကထက္ပိုမ်ားလာတာရယ္၊ ေဘာလ္ပန္ေတြ ေသခ်ာထည့္ထားရဲ႕ အသိမ္းလြန္ပီး ေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္သူမ်ားဆီ လိုက္ဌားရတာတစ္ခုရယ္၊ window seat မရတာရယ္ေလးေတာ့ စိတ္ဘ၀င္ မက်တာရွိတာေပါ့။ ေလယဥ္ေပၚတစ္ခုန္ေက်ာ္က လူကို white card ျဖည့္ဖို႔ ေဘာလ္ပန္လွမ္း ဌားေတာ့ ထုတ္ေပးပါတယ္။ သူ႔ေဘာပန္က ေဘာဆံဘဲပါတယ္၊ အခြံမပါဘူး။ ရီခ်င္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ အလယ္ခံုက ခရီးသည္မရိွဘူး.. meal request လုပ္တာ ဟိုဟာမစား၊ဒီဟာမစားဘူးေျပာတာနဲ႔ travel agent က vegetarian လို႔ထည့္လိုက္တယ္ထ...
ကျွန်မချစ်တဲ့မိသားစုလေးရှိတယ်။လေးစားမြတ်နိုးရတဲ့ချစ်သူတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်နေ့၊ကျွန်မမရှိတော့တဲ့တစ်နေ့၊ဒါမှမဟုတ်ပြန်ဆုံတဲ့တစ်နေ့မှာအမှတ်တရဖြစ်အောင်ရင်ထဲကစကားတွေ၊ခံစားချက်တွေ၊အတွေ့ကြုံတွေ၊ ချက်ဖြစ်တာလေးတွေနဲ့ဝေမျှခြင်တာလေးတွေ၊ကိုဒီထဲမှာသွန်ချထားတယ်။