ခရီးစဥ္

အိမ္မျပန္ခင္ခြင့္ရက္ရွည္အတြက္အလုပ္ကိစၥေတြတစ္ေယာက္ကိုလႊဲထားဖို႔နဲ႔ စီစဥ္စရာေတြေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္တာလဲမ်ားေနပါပီ။ ဒီေန႔ေတာ့မနက္ႏႈိးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ကမန္းကတန္းကုန္းရုန္း ထျပီး လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ လာေခၚမယ့္ကားကိုအဆင္သင့္ေစာင့္လိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္မပတ္စပို႔က သံရံုးမွာဘဲရွိေသးတယ္။ ေလယဥ္ကြင္းဆင္းရင္းတစ္ခါတည္းသြားယူမယ္ဆိုပီး ထြက္သြားပါတယ္။ ရံုးခ်ိန္ ကားက်ပ္တာနဲ႔ ကားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသးတယ္၊ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာ ေတာ့ ကားေမာင္းတဲ ဦးေလးကေျပာတယ္သံရံုးေရာက္ပီတဲ့… ကၽြန္မလဲ အေျပးတက္သြားပီး ၈ ထပ္ေျမာက္မွာ ပတ္စပို႔သြားယူလိုက္တယ္.. ခရီးစဥ္ကေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါဘဲ..

Exit clearance ကအရင္ကထက္ပိုမ်ားလာတာရယ္၊ ေဘာလ္ပန္ေတြ ေသခ်ာထည့္ထားရဲ႕ အသိမ္းလြန္ပီး ေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္သူမ်ားဆီ လိုက္ဌားရတာတစ္ခုရယ္၊ window seat မရတာရယ္ေလးေတာ့ စိတ္ဘ၀င္ မက်တာရွိတာေပါ့။ ေလယဥ္ေပၚတစ္ခုန္ေက်ာ္က လူကို white card ျဖည့္ဖို႔ ေဘာလ္ပန္လွမ္း ဌားေတာ့ ထုတ္ေပးပါတယ္။ သူ႔ေဘာပန္က ေဘာဆံဘဲပါတယ္၊ အခြံမပါဘူး။ ရီခ်င္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ အလယ္ခံုက ခရီးသည္မရိွဘူး.. meal request လုပ္တာ ဟိုဟာမစား၊ဒီဟာမစားဘူးေျပာတာနဲ႔ travel agent က vegetarian လို႔ထည့္လိုက္တယ္ထင္ပါ့.. ထားပါေလ ေလယဥ္ေပၚကဟာေတြက တစ္ခါမွ စားလို႔ရတာလဲမဟုတ္..၀ိုင္နီတစ္ခြက္ေတာ့ေသာက္လိုက္တယ္.. ေအးလဲေအးေနတယ္ေလ.. အိပ္ငိုက္မလား ေအာက္ေမ့တယ္.. တစ္ခုပီးတစ္ခုလာေကၽြးေနေတာ့ ငိုက္မရပါ...

ပထမတစ္ဆင့္ ပူပူေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနပီ.. တည္းမယ့္ေနရာေရာက္ပစၥည္းခ်ပီး ရွမ္းစာ လိုက္ေကၽြးမယ္ဆိုတဲ့ သူတစ္ေယာက္လာေခၚတာေၾကာင့္ ပင္နီဆူလာပလာဇာေရာက္ပါတယ္.. လူေတြမ်ားး ၾကီးေရာ.. ဟင္းအနံ႕ေတြေရာ.. မူးပီး မစားဘဲျပန္ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ စားေနက် ေရႊအင္းေလးလဲ လူေတြျပည့္ေနေလရဲ႕.. ဘာမွန္းမသိဘူး ကၽြန္မလူေၾကာက္တတ္တဲ့ေရာဂါ ဘယ္တုန္းကမ်ား စရလာလဲမသိဘူး။ လူေတြအမ်ားၾကီးေတြ႔ရင္ လူေတြကၽြန္မကိုၾကည့္ရင္ ေၾကာက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လမ္းကူးပီး ဒီဘက္အျခမ္းက MALL တစ္ခုမွာ ကုိးရီးယားထမင္း၊ ကင္မ္ခ်ီ နဲ႔ ငါးကင္နဲ႔ ညေနစာပီးလုိက္ရပါတယ္။

ပင္ပန္းတာေရာ အိပ္ငိုက္ေနတာျဖစ္ေပမယ့္ ျမစ္ေဘးနားမွာ ေလေအးေအးနဲ႔ ညခင္းရ႔ဲ႔ အလွအရသာေလး သြားထိုင္ခံစားလိုက္ပါေသးတယ္.. အနားက ျမန္မာ ေက်ာင္းသားေလးေတြတစ္စု ပက္စီဗူးၾကီးထဲမွာပက္စီေတြထင္ပါတယ္ ထည့္ေသာက္ပီး ဟိုေအာ္ဒီေအာ္နဲ႔ ေပါက္ကရေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ထိုင္ေျပာေနၾကတယ္။ ကၽြန္မလဲခပ္လွမ္းလွမ္းမွာထိုင္ပီး ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ေလလြင့္ေနေလရဲ႕..ေနာက္ေန႔ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲပီးဖ်ားခ်င္သလိုလိုျဖစ္တာ နဲ႔ orchard လမ္းက အေဆာက္ဦးေတြတစ္ခုပီးတစ္ခုျဖတ္ပီး ပ်င္းရိရိနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနလိုက္တယ္.. မိုးေတြလဲအရမ္းရြာေနတယ္.. ႏွစ္ထပ္ကားတစ္စီးတက္စီးပီး ကားေပၚမွာ ငိုက္ေနလိုက္တယ္..

ဂိတ္ဆံုးေရာက္ေတာ့ ဆင္းပီး ေနာက္ကားတစ္စီးေျပာင္းစီးတယ္.. ဒါနဲ႔ညေနေစာင္းေနပီ..

မူစတာဖာအေရွ႔က ကုလားဆိုင္မွာ ညေနစာ သူမ်ားလိုက္ေကၽြးတယ္.. ေဖ်ာ္ရည္ မာလကာသီးမွာပီး ကၽြန္မမေသာက္ႏိုင္လို႔ စကားမ်ားရေသးတယ္..သူငယ္ခ်င္းအာလူးကထမင္းလိုက္ေကၽြးမွာလဲ အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္မစားျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ သူကေတာ့ဖုန္းဆက္ပီး စိတ္တုိေနေလရဲ႕.. မူစတာဖာမွာ ပစၥည္းနဲနဲပါးပါး၀ယ္ပီး ျပန္ေရာက္ေတာ့ပစၥည္းေတြ စီထည့္၊ ညေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတြပူပီး ဖ်ားေနလို႔ လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြေသာက္ပီး ေနာက္ေန႔ေတာ့ ေလယဥ္ကြင္းဆင္း ရန္ကုန္ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျပန္ ေရာက္လာပါတယ္ေလ။ DUTY FREE မွာ သူငယ္ခ်င္း စီးကရက္မွာလိုက္တာ၀ယ္ရင္း ေရာင္းတဲ့သူအလုပ္ မ်ားေတာ့ ကၽြန္မပတ္စပို႔ျပန္မေပးတာ ကၽြန္မလဲေမ့ပီးBOARDING GATE ေရာက္မွသတိရလို႔ အေျပးလိုက္ ရွာရေသးတယ္။ ပစၥည္းေတြ က ေလးေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲပီး မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ညက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္ပီဆိုေတာ့ အေျပးလာေတြ႔ပါတယ္။ မနက္ကၽြန္မ ႏိုးေတာ့ ေန႔လည္ (၁၂) နာရီေက်ာ္ေနပီ..အိပ္ရာႏိုးေတာ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္၊ ႏွမ္းဘတ္ခ်ဥ္သုပ္၊ ဆိတ္သားမဆလာဟင္း၊ ငပိရည္၊ သရက္သီးကင္းတို႔စရာ၊ ကတက္ခ်ဥ္၊ ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳနဲ႔ ထမင္းစားပီး.. အိပ္ဖို႔စဥ္းစားေနျပန္ပါတယ္.. ကိုယ္လက္ေတြကိုက္ခဲပီး ကိုယ္လဲပူေနတာမို႔ လုပ္စရာေလး ေတြရွိေပမယ့္ အျပင္မထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဧည့္ခန္းခံုေတြမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေကာင္ ထိုင္ေနတဲ့ ေခြးေတြေၾကာင့္ ထိုင္ဖုိ႕ခံုလုရပါေသးတယ္။


တစ္ေနကုန္အိပ္ပီး ေနာက္ေန႔ညေနပိုင္းေတာ့ ေမာင္ေလး ရံုးရွိတဲ့ ဆူးေလနားကိုလိုက္သြားပီး မၾကာခင္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလာေခၚပီး ေရႊဘဲ မွာညေနစာလိုက္ေကၽြးပါတယ္။ အားေတာ့နာတယ္ ဒါေပမယ့္ ကူးကူးဘဲသားစားလို႔မရတာနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္းအရြက္ေတြနဲ႔ဘဲပီးလိုက္ရပါတယ္။ အျခားအစားေသာက္ေတြလဲ ေသြးတိုးတာမွန္ေပမယ့္ ဘဲသားစားရင္ေတာ့သိသိသာသာ လဲေတာ့မွာမို႔နဲနဲေတာ့ဆင္ျခင္လိုက္ပါတယ္

ေလ။ ၾကိဳက္ေတာ့ၾကိဳက္တာေပါ့။

စားေသာက္ပီးေတာ့ ေမာင္ေလးရံုးနားျပန္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ ေမာင္ေလးကအျပင္ထြက္သြားတာတစ္ေၾကာင္း၊ ဆိုင္ေတြက ၉ နာရီ၀န္းက်င္ဆိုပိတ္တာတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆူးေလဘုရားေပၚတက္လိုက္ပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြအစာေကၽြးေနတာေတြ႔တယ္။ ဘုရားဖူးေတြလဲေတြ႔ပါတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္း ေနာက္တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ကၽြန္မကိုဘယ္မွာလဲေမးေတာ့ ကၽြန္မက ဆူးေလဘုရားေပၚမွာ လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ညဖက္ဆိုေတာ့ ေနရာကလဲစိမ္းေနေတာ့ ဘုရားေပၚတက္ေနတာ လံုျခံဳဆံုး ျဖစ္မယ္လို႔ စိတ္ထင္တာကိုးေလ။ သူကေျပာတယ္။ ျပန္ဆင္းတဲ့.. ကၽြန္မက ဘာလို႔ဆင္းရမွာလဲ..ဘုရားေပၚတက္ ထိုင္တာဘဲဟာ။ ဘယ္သူမွငါ့ကိုလာမေမာင္းထုတ္ပါဘူးဟ ဆိုေတာ့.. သူက နင္မသိပါဘူးဟာ ဆင္းဆိုဆင္းတဲ့ေလ… ကၽြန္မလဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္.. အေၾကာင္းသိေတာ့.ဘုတ္ေဒါေရ..ဘုရားေပၚေတာင္အလြတ္မေပးပါလားဟ…လို႔..

ေနာက္ေန႔ညပိုင္းေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္..သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္ ရႈခင္းသာမွာ bowling သြားပစ္ၾကတယ္… ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႔ဆံုပြဲသြားတယ္.. မဂၤလာေဆာင္ေတြသြားတယ္.. ပစၥည္းပါးလိုက္တာေတြလိုက္ပို႔တယ္..

ရန္ကုန္မွာညပိုင္းဆို ဘီယာအရက္ဆိုင္နဲ႔ ကာရာအိုေကေတြအရမ္းစည္တာဘဲ.. ကရ၀ိတ္နားက ဘီယာဆိုင္ တစ္ခုဆို သီခ်င္းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးေတြေခ်ာပံုမ်ား မင္းသမီးေတြေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္ဆိုဘဲ။ တစ္ညတစ္ည သိန္း (၈၀) ဖိုးေလာက္ေရာင္းရတယ္တဲ့ေလ.. ေနာက္တစ္ခု hot-pot ဆိုင္ေတြလဲအလုပ္ျဖစ္ပါ့..အကင္ဆိုင္ (ဘီယာလဲပါတာေပါ့) လူေတြမ်ားစား၀တ္ေနေရးခက္ခဲတယ္၊ ေစ်းၾကီးတယ္သာဆိုတယ္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမ်ားညဆိုလူအျပည့္ပါ… စားႏိုင္တဲ့သူေတြေပါမ်ားသေလာက္ မစားႏိုင္တဲ့သူေတြလဲ မ်ားလာတယ္ဆိုပိုမွန္မွာပါေနာ္။

မီတာတပ္တဲ့ taxi ေလးေတြလဲေတြ႔တယ္။ ပါရမီဆိုလား။ မီတာအတိုင္းသြားရင္ ၂၀၀၀ ေလာက္က်တဲ့ေနရာကို ၆၀၀၀ ေလာက္ေတာင္းတယ္။ အျပစ္ေတာ့မေျပာလုိပါဘူးေလ.. သူတို႔ကားေတြက အျခား ကားေတြထက္စာ နဲနဲပိုေကာင္းတယ္ေလ.. အခ်ိဳ႔ေတြမ်ား အဲယားကြန္းေလးေတာင္ ပါလိုက္ေသး။ ဖြင့္မဖြင့္က စီးတဲ့သူကိုလဲသူတို႔ကၾကည့္ေသးတယ္ (ဟိ)။

ဘာကားစီးစီး ၀င္လာတဲ့ဖုန္ေတြရယ္..ေနကပူတာရယ္နဲ႔ ေရာက္ပီး ၃ ရက္ၾကာမွာ စဆိုးတဲ့ေခ်ာင္း ခုထိမရပ္ေသးပါဘူး။ ညညဆိုလဲေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူး၊ ေခ်ာင္းဆိုတာအသဲသန္ရယ္…

တစ္ရက္တစ္ေလမ်ားအဖ်ားတက္လိုက္ေသးတယ္.. အျပတ္စားလိုက္မယ္ခဲထားတာေတြကေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးေတာ့လဲ ဘာမွ မယ္မယ္ရရမစားႏိုင္ပါဘူး။ ရြာသြားလည္မယ္စီစဥ္တာလဲပ်က္။ လူက အားနည္းေနေတာ့ မာမီက ခရီးမသြားေစခ်င္တာနဲ႕ ဘဲ အိမ္ထဲမွာဘဲ အခ်ိန္ကုန္ေနရပါတယ္။

ခရစၥမတ္နီးေတာ့ ညီမေလးျပန္ေရာက္လာတယ္။ မိသားစု ညေနစာထြက္စား၊ ဟိုလည္ဒီလည္ေပ့ါ။


ေမာင္ေလးကေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့ ႏွာေခါင္းနားမွာ ၾကာဆူးေတြမ်ားၾကီးရွိတယ္၊ အလွလဲၾကိဳက္ေတာ့ ညီမေလးကေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဂြမ္းမွာ ၾကက္ဥအကာရည္ေလးေတြဆြတ္ ကပ္၊ အေျခာက္ခံပီး ခြာ.. အလွျပင္ေပးတယ္… ကၽြန္မကေတာ့ သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္ လိုက္ရႈပ္တဲ့အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ျခံထဲက ဘန္ဒါ ပင္ေအာက္မွာထိုင္ ဘန္ဒါသီးေတြထုစားတယ္။ ေခြးေတြနဲ႔ေဆာ့တယ္..


အျပင္ထြက္လည္ဖို႔လဲ အေဖာ္မပါရင္မသြားရဲဘူး၊ သူမ်ားေတြက ၿဂိဳသားတစ္ေယာက္ လို၀ိုင္းၾကည့္ရင္ ပိုေၾကာက္တယ္။ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး သီခ်င္းဆိုေတာ့ ညဘက္ ကရင္ျခံထဲ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္.. ဟက္ကက္၊ ထူးအယ္လင္း၊မီးခဲ၊ ဖိုးခြားနဲ႔အျခားအဆိုေတာ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ား ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ၆မိုင္က The Prome လဲေရာက္ျဖစ္တယ္.. ဘာလဲေတာ့မသိ လူေတြကေတာ့အျပည့္ ဘဲ။ စိမ္းလန္းဆိုေျပမွာလဲ ညေနစာစားတစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္ေသးတယ္.. အတြဲေတြဘဲေတြ႔တယ္.. သူငယ္ခ်င္းကိုေျပာတာ..ဟဲ့ဒီေနရာအတြဲေတြဘဲလာတာထင္တယ္.. ငါတို႔ကအတြဲမဟုတ္ဘာမဟုတ္န႔ဲ..လို႔.. သူက မိသားစုေတြလဲလာပါတယ္ဟ တဲ့.. အမွန္ေတာ့ မေတြ႔ေပါင္..အစာစားပီးေတာ့ ည ၉ နာရီေက်ာ္သြားေရာ.. ကၽြန္မက ကန္ေဘာင္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ ခ်င္တယ္ ငါမေလွ်ာက္တာအရမ္းၾကာပီဆိုေတာ့.. မေလွ်ာက္နဲ႔ ကန္ေဘာင္ေအာက္က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ဘဲေလွ်ာက္ဆိုပီးေခၚလာပါတယ္. သိပ္မၾကာပါဘူး.. ၀ွီး၀ွီးနဲ႔ ၀ီစီ မႈတ္သံ၊ ဓာတ္မီးေတြ တစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔ေနာက္မွာ အတြဲေတြအမ်ားၾကီး ကန္ေဘာင္ေပၚကဆင္းလာၾကပါတယ္… ေၾသာ္..အဲကလိုလားလို႔ေလ.. ေတာသားကၽြန္မရယ္..

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက ေခ်ာေခ်ာေလးပါ။ သူနဲ႔သြားတိုင္းေကာင္မေလးေတြက သူ႔ကိုအငမ္းမရကို ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတို႔လဲ သိခ်င္သိမေပါ့.. ကၽြန္မကသူ႔ေဘးနားရွိေပမယ့္အတြဲပံုစံမွမဟုတ္တာေလ.. စိမ္းလမ္းစိုေျပသြားလဲ စားပြဲထိုးေတြသူ႔ကိုသိ၊ အျခား၀ိုင္းက ေကာင္မေလးေတြရဲပံုမ်ား ဖုန္းနံပတ္ လာေတာင္းခိုင္းတဲ့ story လဲရွိသတဲ့။ ေလာက၊ ေလာက…ကိုးရီးယားကားေတြအက်ိဳးဆက္လားေတာ့မသိဘူး။

အရင္တုန္းကမ်ား၊ အင္းကၽြန္မတို႔ေခတ္တုန္းကေပါ့ေလ..ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေကာင္မေလးနဲ႔တြဲလာ ရင္ အမွတ္မထင္ၾကည့္မိတာမ်ိဳးကလြဲ… ဖြန္ေၾက ာင္သလို တစ္စိုက္မတ္မတ္ သိသိသာသာၾကီး ငမ္းေနတာ မ်ိဳးေတာ့ မရွိဘူး။။ အခုေတာ့မ်ား… တိုးတက္လိုက္တာ အနားမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေတာင္ အသဲသန္ အလကားရသလို ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာမ်ား.. အ့့ံၾသဖို႔ေကာင္းတယ္…