ျပန္လာပီ။

ေပ်ာက္ေနရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက ထံုးစံအတိုင္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာပါ။
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးေသးတဲ့ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရတယ္။
ဘယ္သူ႔ကိုလွည့္အျပစ္တင္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ ေဆးရံု အတင္းသြားခိုင္းတဲ့ ခ်စ္သူ ဘဲ တရားခံ။
ကၽြန္မဘယ္ဘက္ပခံုးနဲ႔ အေနာက္တစ္ျပင္လံုးကိုက္ခဲေနတာၾကာပီ၊ တစ္ေနကုန္နီးပါးထိုင္ အလုပ္မ်ားတဲ့ ရက္ေတြဆက္လာရင္ ညတိုင္းလိုလိုကိုက္ခဲေနေတာ့တာ။ ထြန္းေရႊ၀ါ၊ မိဂသီ၊ ဦးစိုင္း စံုေအာင္လိမ္းတာ ဘဲ။
မရဘူး။ အရင္ တစ္လနီးပါး လက္ေမာင္းကိုက္တာ ဆိုးဆိုးလာေတာ့ ညညဆိုအိပ္မရေတာ့ဘူး။
ဆိုးရိမ္တာေတာ့ အေၾကာလား၊ အရိုးလား၊ ၾကြက္သားမ်ားတစ္ခုခုျဖစ္လားဆိုပီး ေဆးရံုေရာက္သြားပါတယ္။

ဆရာ၀န္က ဟိုေမးဒီေမး စစ္ေဆးပီး arconxia နဲ႕ Myonal ေဆးေပးလိုက္တယ္၊ ။
ဒါေပမယ့္ တစ္သက္လံုးေဆးေသာက္ေနတဲ့ကၽြန္မ ေဆးနဲ႔ allergic မျဖစ္ဖူးေတာ့ ပံုမွန္ဘဲ ညအိမ္ျပန္ ေရာက္ေတာ့ ေဆးေသာက္ပီးအိပ္၊ ညသန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးနီရဲ ေရာင္ ပီး အဖုေတြ ျဖစ္လာ ေရာ၊  တစ္ရက္ေနေပ်ာက္မယ္ထင္ေပမယ့္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခံလိုက္ရတယ္၊
ရံုးလဲမသြားႏိုင္ အိမ္ထဲမွာ တံခါးပိတ္ခ်ိပ္၊
ေဆးတစ္လံုးပီးဆက္မေသာက္ေတာ့ေပမယ့္ allergic အတြက္ေပးတဲ့ေဆးက မေပ်ာက္ဘူး၊ ေနာက္မွ ဆရာ ၀န္က ေဆးေနာက္တစ္မ်ိဳးျပန္ေျပာင္းေပးမွ သက္သာလာတယ္၊ 
ဆရာ၀န္ထက္ ၾကီးတဲ့ ျမန္မာ့သမားေတာ္ဘၾကီးခ်စ္ေဖ က တမာရြက္နဲ႔ေရခ်ိဳးခိုင္းလို႔၊ ေက်ာင္းက ေက်ာင္း သားေလးတစ္ေယာက္ အကူညီေတာင္ပီး တမာရြက္သြားရွာ႔ခိုင္းရတယ္။  ေရာက္လာေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ ျပဳပ္တဲ့ တမာရြက္အနံ႕ စားခ်င္လိုက္တာ မနဲကိုစိတ္ထိန္းထားရတယ္။
တစ္ကယ္လဲသိသိသာသာ သက္သာလာပါတယ္၊  အဖုေတြေပါက္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြေျခာက္ အေရခြံကြာ.  တစ္ပတ္အတြင္း ေဘာ္ဒီ၀ိတ္ေတာင္က်သြားေသးတယ္။
ေဆးေၾကာင့္ျဖစ္တ့ဲဒဏ္ ဒီတစ္ခါေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ္ေသးတယ္ မ်က္ႏွာေပၚ ထိမတက္လာလို႔တဲ့။  ေဆးက ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တာေလ၊ ရင္ဘတ္ထဲ၀င္..အစာအိမ္ထဲေရာက္၊ အဲေတာ့ ရင္ဘတ္၊ဗိုက္နဲ႔ ေက်ာျပင္မွာဘဲ ျဖစ္မွာေပါ့လို႔။ ရင္ေတြပူ၊ ေခါင္းေတြမူး.. အဲဒီေဆးေတြေနာက္ေရာင္လို႔ ေတာ့ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။  ဘဲေတာင္မွေခ်ာ္လဲေသး တယ္။ ကူးကူးလဲ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အိပ္ရာေပၚလဲ ေတာ့မေပါ့၊

အိမ္မွာေနတဲ့အတြင္း မနက္ဆို ကိုယ့္ဘေလာ့ေပၚက အသစ္ေလးေတြတင္တဲ့ေနရာသြားဖတ္တယ္၊
ေန႔တိုင္းကိုအန္ဒီ နဲ႔ မခင္ဦးေမဆီ သူတို႔တင္ထားတဲ့feed roll ေလးေတြသြားသြားယူတယ္၊

အခုေနာက္ပိုင္း ဒီဘေလာ့ ဟိုဘေလာ့ ေစာင္းေရးေနတာမ်ားေတာ့ တစ္ခုထဲ၀င္မိ ဆက္ဆက္ပီး လိုက္ရွာ ဖတ္ရေသးတယ္ေလ။  အဲဒါလဲအလုပ္တစ္မ်ိဳးပဲ။
ေဒၚလာစားအတိုက္ခံမ်ားဆိုလို႔ လန္႔ပီး၀င္ဖတ္မိေသးတယ္။  ေနာက္ေတာ့ထင္တာမဟုတ္လို႔ ဟူးးး ေတာ္ေသးတယ္လို႔။ 
ပေဟဌိလိုေပါ့..  ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုေရးလို႔ ဘယ္လိုျပန္ေရးတယ္ဆိုတာ မရရေအာင္လိုက္ရွာ ရေသးတယ္။ ၀င္ပီးေကာ္မန္႔ေရးခ်င္ေပမယ့္ ေရးဖို႔လဲ စိတ္မပါ ျပန္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္နင့္တစ္ပိုး။

စာအုပ္ဆိုင္က Princess of Ireland ၀တၱဳေဟာင္းတစ္ခု၀ယ္လာတယ္၊ အခုထိ စာမ်က္ႏွာ ၄ က ေနဆက္မတက္ေသးဘူး။
စိတ္၀င္စားမယ့္စာကိုေရြးဖတ္မွ စာဖတ္တာျပန္အက်င့္ရလာမယ္တဲ့.. ပညာရွင္ေတြအၾကံေပးပါတယ္။

အိမ္က ပို႔ထားေပးတဲ့ Image နဲ႔ သရဖူ magazine စိတ္၀င္စားမလားလို႔ဖတ္မိပါတယ္။
ကဗ်ာကေနစရတာေပါ့၊ တစ္ခုမွနားမလည္ဘူး၊ကဗ်ာ၉ ေၾကာင္း ၉ ေခါက္ဖတ္တယ္။
အရမ္းကိုေခတ္ေနာက္က်ေနပီ။   (လိုက္မမွီေတာ့ဘူး) 

ဘာမွစိတ္မ၀င္စားေတာ့တဲ့ အေျခေနက စိုးရိမ္ေရမွတ္ေရာက္ေနျပီထင္တာဘဲ။