၁၀ တန္းေအာင္တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့ အေဆာင္မွာေနတယ္၊ လိုတဲ့ပစၥည္းေတြအကုန္ မာမီက၀ယ္ပို႔ ေပးတယ္၊ သူလဲ ၂ လေနတစ္ခါလာတယ္။ အဲေတာ့ မုန္႔၀ယ္စားတာကလြဲ အသံုး ေဆာင္ေတြမ၀ယ္တတ္ ခဲ့ဘူး။
ေနာက္ဆံုးႏွစ္အေရးေပၚလိုအပ္တာေလးေတြေတာ့ ဆိုင္မွာသြားေစ်းေမး၀ယ္လိုက္တာဘဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြေစ်းဆစ္ေနရင္ သိပ္ရွက္တာဘဲ.. သူတို႔နားကေနခြာခြာထြက္သြားခဲ့ဖူးတယ္။
ကၽြန္မကေတာ့ လိုခ်င္တယ္ဆို ေစ်းေမးတယ္၊ ကိုယ္မတတ္ႏိုင္ရင္မ၀ယ္ဘူး၊ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုလဲ ေစ်းမဆစ္ေတာ့ဘဲ ၅ က်ပ္ ၁၀ ပိုေပးရလဲ၀ယ္လိုက္တာဘဲ.
ဒါေပမယ့္အဲဒီအက်င့္ကလက္ေတြ႔မက်ပါဘူး... ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကိုျပန္လာတယ္.. မာမီက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသစ္က အန္တီၾကီးဆိုင္မွာ အမ်ိဳးသမီးအသံုးေဆာင္ေတြ လိုက္လိုက္၀ယ္ ေပးတယ္. သူ႔ေနာက္လိုက္ သူေစ်းဆစ္ေနရင္ ကၽြန္မမွာ ဆိုင္ရွင္ကိုအားနာေနတာ..မ်က္ႏွာ ဘယ္နားထား ရမွန္းမသိေအာင္ဘဲ။
အန္တီၾကီးကလဲသေဘာေကာင္း... အေနာ..အေနာ..သမီးေလးေခၚလာတာကိုး..ဖိုးမူ...ခ်စ္စရာ ေလး အန္တီေစ်းေလွ်ာ့ေပးမွာေပါ့ဆိုပီး (နဲနဲ) ေလွ်ာ့ေပးတယ္.. မာမီက သေဘာေတြက်လို႕။ သြားတိုင္းကၽြန္မကို ေခၚေခၚသြားတယ္။ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္.. ေစ်းေရာင္းသူနဲ႔၀ယ္သူ နဲနဲေလး တင္..နဲနဲေလး ေလွ်ာ့ေပးရလိုက္မွ ပိုေက်နပ္ၾကတာလား။
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေစ်းေရာက္တယ္.. ၾကိဳက္ရင္၀ယ္လိုက္တာဘဲ..ေစ်းၾကီးလြန္းရင္ေတာ့ ျပန္လွည့္ ထြက္ခဲ့ တယ္၊ ပထမဆံုးေစ်း၀ယ္ထြက္တံုးက အာလူးေစ်းၾကီးလို႔ တစ္လံုးဘဲ၀ယ္ျပီး ဆားေစ်းေပါလို႕ ၂ ပိသာေလာက္၀ယ္လာတယ္.. မာမီက စိတ္ပ်က္လို႔ ဘာမွေျပာဘူး။
အဲလိုနဲ႔ ကၽြန္မေစ်း၀ယ္တိုင္းကေမာက္ကမျဖစ္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ စူပါmarket ဘဲ သြားတယ္။ ပိုက္ဆံရွိလြန္းလို႔မဟုတ္ ေစ်းမဆစ္ရဲ ေစ်းဆစ္ရမွာအားနာတဲ့ ေမြးရာပါေရာဂါေၾကာင့္။
ဒီကိုေရာက္ေတာ့ ေစ်းမဆစ္လို႔မရေတာ့ဘူး၊ စစ္ကူေခၚရေအာင္ အိမ္က လူေတြတစ္ေယာက္မွ မရွိ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာလဲ အျမဲကိုယ္နဲ႔လိုက္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကလဲ ကၽြန္မလို ေစ်းဆစ္ရမွာေၾကာက္တဲ့သူျဖစ္ေနတာ.
ေစ်းအရမ္းတင္မွန္းသိေတာ့မဆစ္လဲမရဘူး..
တစ္ရက္သူက ေစ်းသည္ကိုေမးတယ္.. "what is your last price?" တဲ့... တစ္ခါတည္းတန္း ေမးေတာ့ ေစ်းသည္ကေၾကာင္ျပီး... ကၽြန္မက ေအာ္ရီတယ္...
ကၽြန္မသိသြားျပီ.. ေလွ်ာ့ပါ ေလွ်ာ့ပါလို႕ သနားစရာအသံနဲ႔ေျပာေနစရာမလိုသလို..
သင့္တင့္တဲ့ေစ်းကိုလဲခန္႔မွန္း ေစ်းသည္ကိုေျပာျပီး ေစ်း၀ယ္သူမေလွ်ာ့ႏိုင္လွည့္ထြက္ရဖို႕လဲမလို..
သူလဲအဆင္ေျပ..ကိုယ့္ အားနာတဲ့ေရာဂါနဲ႕လဲ အဆင္ေျပမယ့္.. ေနာက္ဆံုးေစ်းတစ္ခါတည္း တန္းေမး ေတာ့တာဘဲ... လူတိုင္းက အဲလိုေမးခြန္းေမးေလ့မရွိလို႕ အခ်ိဳ႕ေစ်းသည္ေတြက ေၾကာင္ ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသလို အခ်ိဳ႕ ကလဲ နဲနဲစဥ္းစားျပီးမွ ရီျပီး.. ေစ်းေလွ်ာ့ ေျပာလာတယ္။
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ "what is your last price" နဲ႔အဆင္ေျပေနပါေၾကာင္း... း))))
ေနာက္နဲနဲၾကာရင္ေတာ့ technique ေျပာင္းရမယ္ထင္ပါ့။
အစ္မကူးကူးနဲ႕ ရို႕စ္နဲ႕ အတူတူပဲ။ ေစ်းဆစ္ ရမွာ အရမ္း ရွက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေစ်းသည္ ကိုလည္း မ်က္ႏွာပူျပီး အားနာတယ္။ အရင္ ရန္ကုန္မွာ ေနတုန္း ကဆို အေမနဲ႕ ေစ်းသြားရင္ အေမက ေစ်းဆစ္ ကိုယ္က အေနာက္ကေန အေမ့ကို ဆြဲစိတ္တယ္။ တုိးတုိး ေျပာတယ္ "အေမ ေတာ္ေတာ့ မဆစ္နဲ႕ေတာ့" ဆိုျပီး။ ရို႕စ္ တစ္ခါ ေတြ႕ဖူးတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္ဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေစ်းဆစ္ သလဲ ဆုိေတာ့ အိုးတိုက္ဖြဲျပာသည္ ကိုေတာင္ ေစ်းဆစ္တယ္။ ဒုကၡ... မရွိလို႕ ဖြဲျပာ ေရာင္းေနတ့ဲ သူကိုေတာ့ ေစ်းမဆစ္ သင့္ဘူး ထင္တာပဲ။ အခုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံ ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ပဲ။ ေစ်းက တစ္ခါတည္း ကပ္ထားျပီးသား။ ဆစ္စရာ မလိုဘူး။ ႀကိဳက္တယ္။ ခိခိ း)
ReplyDeletehttp://redroseofburma.blogspot.com/
ေဈးေမးမိလို႕ ဘယ္ေလာက္ေပးခ်င္တာတုန္းဆိုျပီး ကိုယ့္ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ရင္ မဝယ္ေတာ့ဘူး..အတင္းဆစ္ပါဆစ္ပါ ..ေရာင္းနိုင္ရင္ေရာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေဈးသည္ၾက ၃ ပုံ တပုံေလာက္ ကို ဆစ္ၾကည့္တာလဲ ရတာပဲ..ဒါေပမဲ့ ေဈးဝယ္ရတာ စိတ္ရႈတ္လို႔ ဆူပါ မားကက္ေတြမွာပဲ ဝယ္တယ္ အေလးကမမွန္တာေတြကလဲ ဗမာျပည္မွာေဈးဝယ္ရတာ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..
ReplyDeleteေဆြေလးကေတာ႕ ေစ်းဆစ္ခ်င္းမေၿပာနဲ႕ ေစ်း၀ယ္ခ်င္းအတတ္ပညာေတာင္ ဒီေရာက္မွ
ReplyDeleteတတ္ပါတယ္။ကိုယ္မွ မ၀ယ္ရင္မရေတာ႕ဘူးေလ။ ဒီေတာ႕ ေစ်းဆစ္တာေတာ႕ နဲနဲ ေ၀းေသး
တယ္။
က်မလည္းေစ်းမဆစ္တတ္ဘူး။ အိႏၵိယေရာက္ေတာ့ မဆစ္လို ့မရတာနဲ ့ဆစ္ရေတာ့တယ္။
ReplyDeleteေစ်းဆစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ အိႏၵိယမွာသိခဲ့ရတဲ့ အစ္မတို ့ကို သတိရမိပါတယ္။
အားတက္သြားျပီ.. ကိုယ့္လိုေစ်းမဆစ္တတ္တဲ့သူေတြခ်ည္းဘဲ...ဟီးဟီးးး
ReplyDeleteကိုယ္ကေတာ့္ ဘယ္ေလာက္အဆစ္ေတာ္သလည္းဆိုယင္ ေတာင္ၾကီးမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေရာင္းတဲ့အမိုးေတြနား ၀ယ္တာ ညေနခင္းဆိုေတာ့ သူတို႔က ကိုယ့္ကို မေ၇ာင္းယင္ ျပန္သယ္သြားရမွာ ကိုယ္ကလည္းအဲဒီအခ်က္ကိုသိလို႔ ေစ်းဆစ္တယ္ျပီးေတာ့ အပိုကလည္းေတာင္းေတာ့ အမိုးက လုပ္ေပးပါတယ္ ဒါေပမဲ့ျပန္ခါနီးတခြန္းပဲေျပာတယ္ ေနာက္တခါ လာမ၀ယ္ေတာ့နဲ႔ေနာ္တဲ့ :)
ReplyDeleteတို ့လည္းဘယ္ေတာ့မွ မဆစ္ဘူး ..
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ ..
ReplyDeleteေစ်းဆစ္ရမွာ အားနာတယ္ ..
ဒါေေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ က်ေတာ့
အရမ္း ေစ်းတင္တာပဲ ..
အိမ္က ေမၾကီးနဲ႕ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္
သူဆစ္တာ ၾကည့္ၿပီး လန္႕ေနတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ ေရာင္းတဲ့သူကလည္း ေလွ်ာ့ေပးလုိက္တာပဲ .. း)))
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
ဘုန္းဘုန္းလည္း ေစ်းဆစ္ရမွာ အရမ္းအားနာတယ္၊ ရွက္လည္းရွက္တယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္ေနတာနဲ႔ အလိမ္ခံရဖူးတယ္။ မတန္တဆေစ်းနဲ႔ေလ။ ဆုိင္ႀကီးေတြ၊ supermarket ေတြေတာ့ အေႀကာင္းမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြမွာ အရမ္းေစ်းတင္တာပဲ။ တစ္ခ်ဳိ႕ပစၥည္းေတြက်ေတာ့ ဆုိင္ႀကီးမွမဟုတ္ဘူး၊ လမ္းေဘးေတြ႕ရင္လည္း ႀကဳိက္ရင္၀ယ္ပစ္လုိက္တာပဲ။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ReplyDeleteဟုတ္ပါ့ေနာ္။ တခါတရံလဲ ေစ်း၀ယ္ရတာ မဆစ္မိယင္ ေစ်းၾကီးမိေတာ့တာပါပဲ။
ReplyDeleteကိုယ္ေတြက ေယာက္်ားေလးမို ့ ေစ်းထဲသြားယင္ အခ်ဥ္ဆိုျပီး ပို အတြယ္ခံရပါတယ္။
အေလးျပည့္မျပည့္လဲ မသိဘူး။ ေစ်းေတာ္မွန္းမေတာ္မွန္းလဲမသိဘူး။
လိုခ်င္တာေတြ ့ယင္၀ယ္လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။
အရည္မရ အဖတ္မရေတြေရးညပီး အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းေနတာႏွေျမာစရာ၊ ေရးမယ္ဆုိလည္း တန္ဖုိးရွိတာေလးေတြ ေရးေစခ်င္တယ္ အမရယ္၊ ညီမကေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါ။
ReplyDeleteanonymous... ေရ..
ReplyDeleteေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱိရွိရွိ နာမည္ လိပ္စာေလးခ်န္ထားခဲ့ပါလား.
ေကာင္းေစခ်င္လို႔ေ၀ဖန္တယ္ဆိုရင္ အမည္မေဖာ္အခ်ိန္ကုန္ခံေရးခဲ့တာထက္စာရင္
ပိုမိုထိေရာက္ေစလိုတဲ့ဆႏၵအမွန္နဲ႔ ဘယ္သူဘယ္၀ွါဆိုတာေလးေတာ့ ေရးထားခဲ့ေပးပါရွင္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မၾကံဳေတြ႔ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြေရးထားတာပါ။ အရည္မရပါေစ အဖတ္မရပါေစ တစ္မင္တစ္ကာလုပ္ၾကံေရးတာမဟုတ္ရပါဘူး။ စာဖတ္သူေတြ လာဖတ္မိလို႔ အခ်ိန္ကုန္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
ကိုယ့္အေတြ႔ၾကံုေလးေတြ ကိုယ္ေရးမိလို႕ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ critic judge လုပ္ရင္လဲ..ခံပါ့မယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက လွည္းတန္းေစ်းမွာ သိပ္မ၀ယ္ခ်င္ဘူး.. တအားဆစ္ရတာ.. တစ္ခါက လွည္းတန္းေစ်းမွာ ၄၅၀၀ ဆိုတဲ့ အက်ီၤကို ၃၀၀၀ နဲ႔ ဆစ္ျပီး ၀ယ္လာတာ ေနာက္မွ အဲဒီအက်ီၤမ်ိဳးကို သိမ္ၾကီးေစ်းမွာ တစ္ထည္ ငါးရာဆိုျပီး ခ်ေရာင္းေနတာေတြ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္.. ဒီမွာေတာ့ ေစ်းဆစ္စရာ မလိုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္..
ReplyDeleteဟဟဟဟဟ....... ခုမွ ေသြးတိုးရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္.. ေအာင္မေငး ေဒၚစႏၵကူးရယ္... ဆား ၂ ပိႆာေတာင္ ၀ယ္ခဲ့တာကိုးးးးးးးးးးးးးး :P :P :P :P :P
ReplyDeleteဂ်ီးေဒၚေရ..အဲ့ဒီပံုက ဂ်ီးေဒၚရဲ့ပံုလား..ေရွ့မွာရွိေနတဲ့ အေၾကာ္စံုေတြ စာခ်င္လိုက္တာဆိုတာ..နဲနဲေလာက္ပိုဆြဲခဲ့ပါလား..ငံုးဥေၾကာ္မ်ားမ်ားေလး..ရွလြတ္...
ReplyDeleteေနာက္တစ္ခါပြဲေစ်းသြားရင္ တစ္ဗန္းလံုးမခဲ့မယ္.. စိတ္ခ်
ReplyDelete