ခရီးသြားအေတြ႔ၾကံဳႏွင့္ပဲခ်ဥ္ေပါင္ရွယ္

ကၽြန္မခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ညီမအငယ္ဆံုးေလးဘြဲ႔ယူတာကိုသြားတာပါ။ ဘန္ေကာက္မွာေပါ့။ ခဏခဏ
ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာရွိေပမယ့္တစ္ခါမွဘန္ေကာက္ထဲကိုမ၀င္တာကေတာ့အညင္ကတ္လို႔ပါ။ ဗီဇာေလွ်ာက္
တာကအစကၽြန္မအခုရွိတဲ့ႏိုင္ငံကေနဆိုရင္အေမရိကားဗီဇာေလွ်ာက္တာပိုလြယ္ပါလိမ့္မယ္။ရစ္လိုက္
တာလဲဂ်ပန္၀က္အူထက္ဆိုးပါတယ္။ဘဏ္စာရင္းကအစအေသးစိတ္ေတာင္းပါတယ္။ဓာတ္ပံုေတာင္မွ
သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ဆိုဒ္၊ေနာက္ခံဘက္ဂေရာင္းအဆင့္ဆင့္ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္ဗီဇာေၾကး၊စင္ကာပူလိုႏိုင္
ငံကို၀င္တာေတာင္ဗီဇာေၾကးအဲေလာက္မေပးရသလိုအဲေလာက္လဲမရစ္ပါဘူး။ေအးေပါ့ေလ၊ အိမ္နီး
ၿခင္းႏိုင္ငံကဆိုေတာ့သိပ္ခ်စ္ၾကသကိုး။ေၿပာကိုမေၿပာခ်င္ဘူး (ေၿပာၿပီးသြားပီ..ဟိဟိ)
ကၽြန္မဘန္ေကာက္သြားမယ္ဆိုေတာ့ဒီကသူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ၊ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကပါအ၀တ္စားရွိ
တစ္၀က္ေလာက္ကိုမုန္တိုင္းထိတဲ့သူေတြကိုေပးမယ္ဆိုၿပီးကၽြန္မဟိုမွာ၀တ္ဖို႕႔၀တ္စံုႏွစ္ခုကလြဲလို႕႔ဘာ
မွမသယ္ဘဲက်န္တာၿမန္မာၿပည္ပို႔မယ့္အ၀တ္စားေတြကိုသယ္ပါတယ္။မသြားခင္ကကၽြန္မအိတ္ကို
ေသခ်ာခ်ိန္တယ္။ ၁၅ကီလုိ၊ ၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္ထုတ္က ၅ ကီလိုေက်ာ္ေက်ာ္.handcarry ကိုေတာ့
မေၿပာေတာ့ဘူး။ မာမီကဒီကသစ္ခြပန္းေလးဆန္းတာၾကိဳက္လို႔ဆိုၿပီးကၽြန္မလူလည္က်ၿပီးအၿခားသစ္
ခြအတုေတြနဲ႔ေရာ၊ပန္းအစစ္နဲနဲနဲ႔ပန္းစည္းၾကီးၾကီးလုပ္ၿပီးအရင္းမွာထုပ္ခ်ည္၊ၿပီးေတာ့flowerexpress
ကdelievery box ထဲကိုထည့္ၿပီးသယ္သြားတယ္။သစ္ခြသယ္လို႔မရဘူးေလ။ ဒီမွာမိရင္ေတာ့ကြိဘဲ။
ဒါေပမယ့္ေခ်ာေမာေမာအဲဒီပန္းပင္ေလးၿမန္မာအိမ္ထိေရာက္သြားပါတယ္။ ဥဏ္ၾကီးရွင္ေပကိုး..သိ
တယ္မဟုတ္လား။ထားပါေတာ့။ check-in ေကာင္တာေရာက္ေတာ့ကၽြန္မကိုကီလိုပိုတယ္တဲ့။ဒါက
ဘယ္လိုၿဖစ္။ အိုေကဘာလို႔ပိုရမွာလဲကၽြန္မေသခ်ာခ်ိန္လာတာ။ ရႈိးထုတ္မယ့္အိက်ီေတာင္မသယ္
လာတဲ့ကိစၥ။သူတို႔ပိုတယ္ဆိုေတာ့ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ဒီေတာ့ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ ကီလိုနဲနဲပိုတာ
သယ္ခြင့္ၿပဳပါ။ဒါသူမ်ားၿမန္မာၿပည္ကိုပို႕႔ေပးလိုက္တဲ့အိက်ိီေတြပါ။ (သူတို႔လဲသိတာဘဲ။သတင္းစာ
Headline မွာအၾကီးၾကီးကိုေန႔တိုင္လိုလိုပါေနတဲ့ကိစၥ) ကၽြန္မကသတ္သတ္ခြဲပို႔လို႕႔ရေအာင္ေသခ်ာ
ဗူးနဲ႔ထုတ္ၿပီးစာေတာင္ကပ္ထားေသး။ မရပါဘူးတဲ့။ကၽြန္မကိုပိုက္ဆံေတာင္းပါေလေရာ..ေဒၚလာ
နဲ႔ၿပန္တြက္ရင္ ၈၀ နီးပါး။ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္စိတ္တိုသြားတယ္။ ကၽြန္မေၿပာလိုက္တယ္။ ဒီမွာ အဲဒီ
ပိုက္ဆံငါတို႔ႏိုင္ငံမွာသာမာန္လူတစ္ေယာက္တစ္လလံုးလုပ္တဲ့လခနဲ႔ညီတယ္။ဒုကၡသည္ေတြကို
ေပးမယ့္ကိစၥနင္တို႔မို႔ဒီေလာက္ေတာင္းရက္တယ္။ ေကာင္းၿပီေလ..သိရတာေပါ့။ဒီတစ္ခါနင္တို႔
airline သံုးတာေနာက္ဆံုးဘဲလို႕႔ေၿပာမွမ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔။ကၽြန္မအဲဒီအထုတ္ကိုကားကို
ၿပန္လွမ္းေခၚၿပီးလွည့္ယူခိုင္းလိုက္တယ္။တစ္လမ္းလံုးေတာ့မေက်နပ္ဘူး။ထားပါေလးေနာက္ဆံုး
ေတာ့ဘန္ေကာက္ေလယဥ္ကြင္းကိုေရာက္လာပါၿပီ။ ေလယဥ္ေမာင္ကေခ်ာသား ဟိဟိီးးးး
ကၽြန္မအဆင္းမွာေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕႔လွမ္းေၿပာလိုက္ေသးတယ္။ကၽြန္မကၿမန္မာစကားေၿပာ
တတ္တာအံ့ၾသလို႔။
ညီမေလးတက္တဲ့ေက်ာင္းကဆာရာဘူရီဘက္မွာဆိုေတာ့ေလယဥ္ကြင္းေရာက္တာနဲ႔လာၾကိဳတဲ့
ကားနဲ႔ေက်ာင္း၀င္းဆီသြားတာ၂နာရီေလာက္ၾကာတယ္။ ဒါေတာင္မွမိုင္ ၁၃၀ ႏႈန္းနဲ႔ေမာင္းတာ။
ေတာ္ေတာ္စိတ္ေလသြားတယ္။ကားစီးရတာၾကာလို႔။ ဟိုေရာက္ေတာ့အစစအရာအရာအစဥ္ေၿပ
ပါတယ္။ ေနရတာေရာ..စားရတာေရာ..ဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ဟိုရိုက္ဒီရိုက္ေပါ့။ေက်ာင္း၀င္းက
အရမ္းလွတယ္။ေတာ္ေတာ့္ကိုလွတာ..ဒီေလာက္ၿခံအၾကီးၾကီးကိုသန္႔ရွင္းလွပေနေအာင္ထိမ္း
သိမ္းရတာကုန္က်စရိတ္ေတာ့နည္းမယ္မထင္ဘူး။ သူတို႔ဘုရင့္သမီးေတာ္ကေန႔လည္မွာဘြဲ႕
လက္မွတ္လာေပးမယ္ဆိုေတာ့လံုၿခံဳေရးေတြ၊နန္းေတာ္ကပန္းအလွၿပင္အဖြဲေတြပန္းေတြ
လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္မွာဆင္ထားတာ..အိုးအို...ေတာ္ေတာ့ကိုတန္ဖိုးၾကီးတဲ့ပန္းေတြ။
မ်က္ႏွာကိုေတာင္ေမာ္မၾကည့္ရဘူး၊လက္မွတ္လွမ္းယူရင္...ညီမေလးကေတာ့ international
program ဆိုေတာ့သူ႕႕လက္မွတ္က အေမရိကားက university တစ္ခုကေပးတာဆိုေတာ့
ဘုရင့္သမီးေတာ္ေပးပြဲကိုသြားစရာမလိုဘူး။ အဲဒါအဓိက ထိုင္းႏိုင္ငံကေပးတဲ့ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ
ကိုသူကလာခ်ီးၿမင့္ေပးအပ္တာေပါ့..
ညီမေလးကဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္မတိုင္ခင္ေလးမွာစာေမးပြဲအတြက္အလုပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္သူ႕သူငယ္
ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကတစ္ၿခားအေဆာင္ကေနcalculatorလွမ္းဌားလို႔သူကအၿမန္
ေၿပးဆင္းရင္းအေမွာင္မွာေခ်ာ္လဲတာလက္ကဘာအစူးနစ္၀င္သြားလဲမသိဘူးေဆးခန္းသြား
ၿပေတာ့ေတာ္ေတာ္နက္တယ္။ခ်ဳပ္ရမယ္ဒါေပမယ့္ဘြဲ႕ယူရအံုးမယ္ဆိုေတာ့ေနာက္မွခ်ဳပ္မယ္။
ဘြဲယူၿပီးၿပီးခ်င္းေနာက္ေန႔မွာေဆးရံုသြားခ်ဳပ္ရပါတယ္။ အိမ္မွာေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႔အန္ကယ္
ဘဲက်န္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ကၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ၾကမယ္ဆိုထြက္သြားေတာ့ကၽြန္မပ်င္း
ပ်င္းနဲ႔တစ္ေယာက္ထဲအိမ္ေနာက္ဖက္ကိုထြက္.. barbecueလုပ္စားတဲ့ေနရာေနာက္ဖက္သြား
အပင္ေတြေတြ႔တာနဲ႔ေရေလာင္းမယ္ဆိုၿပီးပိုက္ကိုဆြဲ၊ ေရေလာင္းရင္းအိမ္ေဘးမွာစိုက္ထား
တဲ့ရွားေစာင္လက္ပပ္အပင္နဲ႔ႏွင္းဆီၿခံဳေတြအေရာက္အိမ္ထဲကိုပိုက္နဲ႔ေရဖ်န္းတာ၀င္မွာစိုးလို႕႔
အိမ္ၿပတင္းေပါက္ကိုလွမ္းပိတ္တာမမွီလို႔ခုန္ၿပီးပိတ္လိုက္တာေၿခေခ်ာ္ၿပီး ရွားေစာင္းပင္နဲ႔
ႏွင္းဆီၿခံဳထဲကိုတန္းေမွာက္ရက္က်တာ...အာာာာာာာာာာာာာာာာာာာားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
နာလိုက္တာသတိေတာ့ထားမိတာနဲ႔မ်က္ႏွာထိမွစိုးလို႔ေမာ့ၿပီးအိမ္နံရံကိုလွမ္းကိုင္ၿပီးေမာ့
လိုက္ေတာ့ခါးကိုထိသြားပါတယ္။ လက္မွာေရာ၊ေပါင္ေပၚမွာ၊ဒူးေတြလဲေသြးေတြထြက္
အၿခစ္ရာေတြက က်ားနဲ႔နင္လားငါလား။ နာလဲနာ။ ၿပန္ေရာက္ရင္အၿငိမ္မေနရေကာင္းလား
ဆိုၿပီးဆူခံရမွာလဲေၾကာက္ေတာ့ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လူးလဲထၿပီးအနာေတြကိုေရေဆး။ၿပီး
မေတြ႔ေအာင္လို႔ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ေကာက္စြပ္ၿပီးဧည့္ခန္းမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေန
တယ္။သိပ္မၾကာဘူးမာမီတို႔ေဆးရံုကၿပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္မကထိုင္ေနရင္အေကာင္း
တစ္ခုခုထလုပ္ရင္တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုၿဖစ္လို႔အိမ္ကဘာဆိုဘာမွမခိုင္းတာ။ မ်က္ႏွာငယ္ေလး
နဲ႔ထိုင္ေနတာမာမီတို႔၀င္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ လက္မွာဆူးၿခစ္ရာေတြနဲ႔။ဘာၿဖစ္လဲ...
ေဆးရံုသြားမလားရႈပ္ေနတာ..ခုမွညီမေလးကေဆးရံုၿပန္လာတယ္ကၽြန္မကထပ္သြားရရင္
မၿဖစ္ေသးဘူး။ မနာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတယ္။ ခါးကေတာ့အဲဒီေန႔ကမနာေသးဘူး...
ေနာက္ၿပန္မွနာတာ...ဒီကိုၿပန္ေရာက္ေတာ့ညီမေလးflight ကညေနမွေရာက္မွာ၊ ကၽြန္မက
စင္ကာပူကလွည့္ၿပန္ေတာ့ မနက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ေလယဥ္ကြင္းမွာတစ္ေနကုန္ထိုင္ေနတာ
ေအးကလဲေအး..နဲ႔ အိမ္ၿပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ေန႔ကေန ႏွစ္ပတ္တိတိအိပ္ရာေပၚမွာပက္လက္
ကေလးပါ..ေတာ္ေတာ့ကိုခံလိုက္ရပါတယ္။ အၿငိမ္မေနၿခင္းအၿပစ္ဒဏ္။ ညီမေလးရွိေတာ့
သူဘဲခ်က္ေၾကြးလိုက္၊သူငယ္ခ်င္းကိုၾကီးနဲ႔ေက်ာ္ေက်ာ္ကလာခ်က္ေပးလိုက္နဲ႔ဒီလိုဘဲၿဖတ္
သန္းလာရတာ...ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္...
ညီမေလးကညေနတိုင္းေရပူေရေအးကပ္ေပးတယ္။ သူဘဲႏွိပ္၊ သူဘဲေဒါက္တို ၿပန္လုပ္ေနတာ။
သူၿပန္သြားၿပီးႏွစ္ရက္ေလာက္ ေဆးေတြေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္ ႏိုးလိုက္ၿပန္အိပ္လိုက္နဲ႔။ ဒီေန႔
ေတာ့ေတာ္ေတာ္ထူေထာင္လာပါၿပီ။ အလုပ္ေတြေတာင္လိုပံုေနတာကိုတစ္၀က္တိတိရွင္းလိုက္
ၿပီးေတာ့အိမ္ၿပန္လာတယ္။ဟင္းေလးဘာေလးခ်က္စားမွလို႔စဥ္းစားေတာ့ပဲအထုတ္ေလးသယ္
လာၿပီးကိုယ္တိုင္လာေရာက္ေပးသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုသတိရလို႕႔ပဲခ်က္မယ္ဆိုၿပီးၿပဳပ္တာ
မီးကတစ္ၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔အရွိန္ၿပင္းလာလားမသိတူးသြားပါတယ္။ တူးတာကိုခ်က္ခ်င္းသိေလာက္
ေအာင္ကၽြန္မကေတာ္ပါတယ္။ ေၿပးၿပီးပဲေတြကိုေမွာက္ခ်တူးတဲ့ဟာေတြကိုေတာ့လႊင့္ပစ္ရတာ
ေပါ့။ က်န္တာေတြကေတာ့ေကာင္းပါေသးတယ္။ နဲနဲတူးနံ႕႕ေလးဘဲက်န္တာ။ အဲဒါကိုၾကက္သြန္
ၿဖဴ/နီ ဂ်င္းဆီခ်က္သတ္ၿပီး ပဲေတြကိုထည့္ခ်က္၊ အနံ႕ေလးေမႊးသြားေအာင္မဆလာနဲ႔ ၿခံထြက္
ပူတီနံေလးပါအုပ္လိုက္တယ္။ အရသာကေတာ့တစ္ကယ့္ရွယ္ပါ...ၿမည္းၾကည့္ၾကအံုး.

ၿီပီးေတာ့ရွိေသး..အိမ္ေနာက္မွာမာမီစိုက္သြားေပးတဲ့ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ေတြပိန္ရွည္ရွည္ၿဖစ္ေနလို႕႕
အပင္ကားထြက္ေအာင္အထိပ္ေတြၿဖတ္လိုက္တာ ခ်ဥ္ေပါင္က်ိဳတစ္ေယာက္စာရပါတယ္ေလ.
ေရစင္စင္ေဆး၊ အိုးထဲထည့္ေမႊ၊ ၾကက္သြန္နီကိုလွီးထည့္၊ ငရုတ္သီးစိမ္းကိုထက္ၿခမ္းၿခမ္းၿပီး
လွီးထည့္၊ ၿပီးေတာ့ အိုးကပ္လာရင္ေရထပ္ထည့္ေမႊ၊ (ဒါမွပိုခ်ဥ္မွာ၊ဆီထည့္လိုက္ရင္ေမႊလို႔
မရေတာ့ဘူး) ၿပီးဆားနဲခ်ိဳမႈန္႔နဲနဲထည့္၊ စိမ္းစားငါးပိနဲနဲထည့္၊ ငါးငံၿပာရည္သံုးေလးစက္
ထည့္ေမႊ..ရေလာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ဆီနဲနဲထည့္ရမွာကို ဆီပုလင္းကအေပါက္က်ယ္တာကိုေမ့
ၿပီးေလာင္းၿပီးထည့္လိုက္ေတာ့ ဆီေတြဗရပြနဲ႔ပ်က္ခါနီးဘဲ။ခ်က္ခ်င္းဆီေတြၿပန္ခပ္ထုပ္...
စားလို႔ေတာ့ေကာင္းပါတယ္..ဆီနဲနဲမ်ားသြားတာကလြဲလို႔။
ဟူးးးးးးးးေမာတယ္။ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ဘူး....ဘယ္သူမ်ားၿပဳစားထားလဲမသိဘူး...

ကဲဒီဖားေလးကဘယ္ကေရာက္လာပါလိမ့္... ၿခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတြ႔လို႔ရိုက္ထားတာ။
ကၽြန္မကိုလက္ေဆာင္ေပးတဲ့ဖားေလးႏွစ္ေကာင္သီခ်င္းဆိုတာနဲ႔ရုပ္ဆင္လို႔..
ၿပီးေတာ့ ရင္ထိုးေလးဖားအစိမ္းေရာင္ေလးလဲထပ္ရေသးတယ္...
ၾကြားတာ..ဟဲဟဲ