မလႊပြင့္ သုပ္

မွတ္မွတ္ရရေက်ာင္းတုန္းကအေဆာင္မွာအခန္းထဲကခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္သူ႔နာမည္ကခ်ိဳမိစံ၊သူကေက်ာင္းလဲမွန္မွန္မတက္ဘူး ဒါအျပင္ဆိုးတာကpracticalhourေတြဆိုအလုပ္မလုပ္ခ်င္လို႔ေနမေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တယ္။သူေနမေကာင္းဘူး ဆိုပီးအိပ္ရာမွာလွဲေနေပမယ့္မနက္(၄)နာရီေလာက္ဆိုႏိုးပီးcafteriaအေနာက္ကေတာင္ကုန္းေစာင္းမွာစီတန္းေပါက္ေနတဲ့မလႊပြင့္ ေတြေအာက္ေရာက္ေနပီးမလႊပြင့္ေတြသြားသြားေကာက္တယ္။အျခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕လဲေကာကၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရန္ကုန္သူမ်ားအဖြဲ႔ကေတာ့ေယာင္လို႔ေတာင္ေစာေစာထဖို႔စိတ္မကူးဘူး။ေကာက္လို႔ရတဲ့၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အပြင့္ေလးေတြကို အလယ္ကိုတစ္ဖက္ၿခမ္းခြဲလိုက္ပီးအထဲက၀တ္ဆံေတြကိုထုတ္ပစ္တယ္၊ပီးရင္ေတာ့တစ္ခ်ိဳ႕ကိုၿပဳပ္ပီးငါးပိရည္၊ငါးပိခ်က္နဲ႔တို႔စားသလို၊ ပါးပါးလွီးပီးလဲသုပ္စားတတ္ၾကတယ္။

မာမီကမလႊသီးၾကိဳက္တယ္။မလႊသီးကခပ္ရုပ္ဆိုးဆိုးရယ္၊ဒန္႔သလြန္သီးလိုပိန္ရွည္ရွည္၊သူကေပ်ာ့ေခြေခြ၊အျပင္မွာေတာ့အစိမ္းပုပ္ေရာင္ နဲ႔အေမႊးႏုႏုေလးေတြပါတယ္။အဲဒီမလႊသီးကိုျပဳပ္ပီးအခြံႏႊာလိုက္ရင္ေပ်ာ့ေခြေခြ၊မုန္႔တီလိုျဖဴျဖဴေလးအထဲကအသားဖတ္ေလးေတြနဲ႔အေစ့ ႏုႏုေလးေတြထြက္လာတယ္။ဒန္႔သလြန္သီးအႏုေလးနဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္၊ခါးတာေတာ့တအားဘဲ။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မလဲစားတာမ်ားေတာ့အက်င့္ ျဖစ္လာတယ္။ သုပ္စားစား၊တို႔စားစား၊ ဧရာ၀တီတိုင္ဖက္သြားရင္မာမီကလူၾကံဳနဲ႔မွာမွာစားတတ္တယ္။ ၀တ္ဆံထုတ္ထားတဲ့မလႊပြင့္ေတြရဲ႔ပြင့္ခ်ပ္အႏုေလးေတြကိုေတာ့ဆြဲခြာပစ္တယ္။အေျခာက္ခံေတာ့မယ္ဆိုရင္ပြင့္ဖတ္အႏုေလးေတြကပုပ္ သြားတတ္လို႔ပါ။ေအာက္ခံအမာအပြင့္ခံနဲ႔အပြင့္အရိုးတံေလးကိုေတာ့အေျခာက္ခံထားပီး၊ေရရွည္စားစရာအျဖစ္သိမ္းထားလို႔ရတယ္။ အဲဒီအေျခာက္ခံထားတဲ့မလႊပြင့္ေတြကိုထပ္ျပဳပ္ပီးပါးပါးလွီးသုပ္စားရင္အရမ္းကိုအရသာရွိတယ္။မလႊသီးခါးေပမယ့္မလႊပြင့္ကေတာ့ ခါးသက္သက္အရသာနဲနဲသမ္းတာကလြဲပီးအျခားအသီးရြက္သုပ္စားသလိုသုပ္စားလို႔ကေတာ့ထမင္း ပြဲမွာထမင္းမိန္ေစတာအမွန္ပါ။
ဒါကေတာ့အန္တီယူလာေပးတဲ့မလႊပြင့္အေျခာက္ေလးေတြကိုျပဳပ္ပီးသုပ္ထားတာပါ။မလႊပြင့္ကုိအဂၤလိပ္လိုအေခၚမသိလုိ႔ပံုတင္ေပးခ်င္ တာရွာမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ရွာလို႔မရတာနဲ႔အဖြားတို႔ရြာပိုစ့္ကေရငန္းသီးပံုေတြ႔လို႔တင္လိုက္တယ္။ေရငန္းသီးကေတာ့မိုးတစ္ခါမိပီးေနာက္ဆိုခ်ိဳတယ္လို႔ေတာ့ ေၿပာတာဘဲ။အခ်ဥ္ကေတာ့အခြံႏႊာအေပၚယံအေရခြံပါးေလးခြာပီးရင္ေတာ့အပ္ခ်ဥ္ၾကိဳးနဲ႔ရစ္ပီးဆြဲထုတ္လိုက္ရင္အသားဖတ္ေတြ ခ်ည္းထြက္လာတယ္။အေစ့ဘဲက်န္ခဲ့တယ္။အဲဒီအေစ့ကလဲႏုရင္၀ါးစားလို႔ေကာင္းတယ္၊ရင့္ရင္ေတာ့ကြမ္းသီး၀ါးရသလိုခပ္မာမ။