ျမန္မာစာရိုက္လို႔ရသြားျပီ။ း)))
ဒီတစ္ေခါက္ခရီးသြားတုန္းအေတြ႔အၾကံဳေလးေတြနဲ႔ ညႊန္းခ်င္တာေလးေတြေရးမလို႔ပါ။
စင္ကာပူေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပင္နီစူလာနဲ႔နီးတဲ့ေနရာမွာဘဲေနပါတယ္။ စားခ်င္တာေလးေတြ သြားစား လို႔ရေအာင္နဲ႔ ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုးေနရာေလးျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေဘးနားမွာ ညပိုင္းလြပ္လြပ္လပ္လပ္သြား ထိုင္ ခ်င္ တာလဲပါတယ္။
အန္တီေလးက အလုပ္ျပီးေတာ့ သူကၽြန္မဆီလာမယ္ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ေရႊအင္းေလး ဆိုင္မွာ စားစရာေတြမွာျပီးထိုင္ေစာင့္ေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရန္ဟင္းေတြခ်ျပီးေနပီ၊ စားပြဲခံုက ႏွစ္ခံုဆက္ထားတယ္။ အန္တီေလးက သူလာေနပီ..ေရာက္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အေပါက္၀မွာသြားေစာင့္ပါလို႔ ေျပာ ေတာ့သူကထသြားေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တယ္။ ေဘးနားကစားပြဲ၀ိုင္းမွာ အသက္မတိမ္းမယိမ္း ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လာထိုင္တယ္ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းျမန္မာျမင္ရင္သိပ္ေပ်ာ္၊ ျပံဳးုုျပေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ျပန္ၾကည့္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလဲ မေတာ္ သူတို႔ စိတ္ညစ္စရာေတြမ်ားရွိေနလို႔လားဆိုပီး မသိသေယာင္နဲ႔ အျခားဖက္ကို ေငးေနလိုက္တယ္။
စားပြဲက အရမ္းမေ၀းေတာ့ သူတို႔ ဟီးဟီးဟားဟား ေတြ ၾကားေနရတယ္။ အန္တီေလး၀င္လာေတာ့ မေတြ႔ ရတာ လဲၾကာျပီျဖစ္လို႔ ကၽြန္မက ၀မ္းသာအားရမတ္တတ္ထရပ္လိုက္တာ.. ခံုႏွစ္ခု ဆက္ထားတဲ့အစြန္းနဲ႔ တိုက္ မိပီး စားပြဲခံုက ေပါ့ေပါ့ေလးမို႔ ေစာင္းပီး ဟင္းရည္ခြက္ေတြေမွာက္က်ပါေရာ။
၀တ္ထားတာေဘာင္းဘီအျဖဴ ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့.. အမွန္က ေခါင္းလဲ နဲနဲ မူးသြားတာ ရုတ္တရက္ ထရပ္လိုက္ေတာ့။ ဟင္းခြက္က ေအာက္ကို က်.. အရည္ေတြၾကမ္းျပင္မွာ ပ်ံ႕ကုန္ေရာ.. ဒါနဲ႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာ တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အန္တီေလးက အျမန္ေျပးလာျပီး ဘာျဖစ္သြားလဲ..ဘာလဲ ၊ေပကုန္ပီလားနဲ႔ စိုး၇ိမ္တစ္ၾကီး ျဖစ္ေနတာ။ ဆိုင္ကေကာင္ေလးေတြကလဲ အမ.. ဘာျဖစ္သြားလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရွင္းလိုက္မယ္.. အေနာက္မွာ ေဘစင္ရွိတယ္..ဘာညာနဲ႔ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မ ေဘးစားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့ မမ ႏွစ္ေယာက္က ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္နဲ႔ ပြစိပြစိ လုပ္ေနၾကေရာ.. ကၽြန္မလဲ ကိုယ္ျဖစ္တဲ့အမွားမို႔ သူတို႔ကိုမ်ားစင္သြားလား ဆိုပီးစိုးရိမ္တစ္ၾကီးနဲ႔ ေပသြားလားဟင္.. သြားၾကည့္ေပးပါအံုး လို႔ ေျပာေတာ့.. ဘာမွလဲမေပဘူး။ သူ႔တို႔ နားထိ ေတာင္မေရာက္ဘူး။ အဲဒါကိုသူတို႔အသည္းသန္စိတ္ဆိုးေနၾကတာ.. ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိဘူး။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးရယ္။..... သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းၾကီးက.. ေနပါေစ သူတို႔လဲေပတာမဟုတ္ဘဲ အျဖစ္သဲ ေနတာ သြားမေတာင္းပန္နဲ႔တဲ့... ေပလားလို႔ေမးေတာ့လဲမေပဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ မေတာင္းပန္လိုက္ရ လို႔ စိတ္မေကာင္းဘူး တစ္ကယ္ပါ။
ရန္ကုန္ျပန္မယ့္ေန႔က ထံုးစံအတိုင္း ျပတင္းေပါက္နားက ကိုယ့္ေနရာမွာ ကပ္ျပီးထိုင္ေနေတာ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္တက္လာပါတယ္။ အမိ်ဳးသမီးက အရပ္ေတာ့မပုေပမယ့္ သူ႔ပစၥည္းအေလးၾကီးေတြကို သူ အေပၚ ကိုမတင္ႏိုင္တာေသခ်ာေနတယ္။ သူ႔ေနာက္လာလိုက္လာတဲ့ အသက္အလတ္ပိုင္းလူၾကီးက လဲ သူနဲ႔မဆိုင္ သလိုလိုနဲ႔.. သူက မႏိုင္တစ္ႏိုင္လွမ္းတင္ေနတာ.. ေလယဥ္မယ္ေတြကလဲ အကူညီေတာင္းဖို႔အနားက ေယာ က်္ားေလးေတြလိုက္ရွာေနသလားမဆိုတတ္..ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔..ဒါနဲ႔ ကၽြန္မထိုင္ရာက ျပန္ထြက္ျပီး (ဘယ္သူ မွမခိုင္းပါ) ပစည္းေတြ (၃) ထုပ္ေလာက္ရွိမယ္.. အဲဒါကို အေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္...ေလးတာ နင့္ေနတာဘဲ။ ဟီး..... ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ေလ ကိုယ္လဲ အိမ္ျပန္ရင္အဲလိုဘဲ။ ကၽြန္မအရပ္ရွည္ေတာ့ အေပၚတန္းကုိ အသာေလးမွီတယ္။ ျပီးေတာ့ အထဲ၀င္ထိုင္ေတာ့ သူ႔ေနာက္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသား ကပါ ၀င္ထိုင္ေတာ့မွ သူ႔ေယာက်္ားမွန္းသိတာ... အဲ .ဒီအမ်ိဳးသမီးက က ကၽြန္မကို ေက်းဇူး တစ္ခြန္းေတာင္ မဆိုပါဘူး။ ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္လို႔လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ အျမဲလိုလိုၾကားေနက်ျဖစ္ေနလို႔ သူက မသိသလို နဲ႔ခပ္တည္တည္ေနတဲ့ ပံုစံကိုနားမလည္ႏိုင္ဘူး။ သူအိမ္သာသြားဖို႔ထသြားေတာ့ သူ႔အိတ္ေတြ ေပါင္ေပၚတင္ တဲ့ပစၥည္းေတြအကုန္ ခံုေပၚခ်ပီးျပန္၀င္လာေတာ့ အလယ္ခံုမို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ၀င္တယ္၊ ေဘးက သူ႔ေယာက်္ား ကလဲခပ္တည္တည္ဘဲ.. အဲဒါနဲ႔ကၽြန္မသူ႔ခံုေပၚကပစၥည္းေတြအားလံုးခဏမထားေပးလိုက္တယ္။
သူက ၀င္ထိုင္ပီးတာနဲ႔ အကုန္ျပန္ေပးလိုက္တယ္.. အဲဒါလဲ ခပ္တည္တည္ပါဘဲ..လင္မယားမွန္းေတာ့သိ တယ္။ သူတို႔စကားေျပာေနတာကိုယ္က ၾကားေနရတယ္။ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္အေနာက္မွာထိုင္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာ မြတ္ေနတာမို႔ စင္ကာပူမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ့္မယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြကိုမသိစိတ္က အလိုလို ကူညီမိသားျဖစ္ေနတာ..မသိစိတ္ကလဲ အလိုလို ေက်းဇူး ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း၊ အၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ေတာ့ ျပန္လိုခ်င္မိေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ျပန္ ဆင္ျခင္မိ တယ္။
ေလယဥ္ေပၚကဆင္းေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔အထုတ္က ျပဳတ္က်ျပန္တယ္၊ အဲဒါလဲ မေနႏိုင္ သြား ကူေကာက္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္မွၾကည့္မိေတာ့ ေအာ္..ေဘးနားက အန္တီၾကီးပါလား.. သူက ေတာ့ ktt ဘာဘဲ။ အသက္လဲ အရမ္းမၾကီးေသးဘူး။ ကၽြန္မအေမေလာက္ဘဲရွိမွာေပါ။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သေရစိမ္းဖိနပ္ေလးတစ္ရံ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္မွဆိုျပီး စေကာ့ေစ်းက ေမရွမ္း ဆိုတဲ့ ဖိနပ္ဆိုင္ေရာက္သြားတယ္။ လိုခ်င္တဲ့နံပတ္နဲ႔ သဲၾကိဳးက ပြပြၾကီးျဖစ္ေနလို႔ နံပတ္အေသး ထဲကလို ဖိနပ္သဲၾကိဳးက်စ္က်စ္ေလးမရွိဘူးလာေမးေတာ့ ဆိုင္က အေဒၚၾကီးရဲ႔ သမီးနဲ႔တူတယ္.. ဘယ္မွ ၾကိဳး ၾကီးလို႔လဲ အတူတူဘဲ၊ ေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ ဘယ္မွာ ၾကီးလို႔လဲ ပန္းသီးကထုတ္တာ အားလံုးအတူတူဘဲဆိုျပီး ထေအာ္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေျပာတယ္.. အမ..ဒီမွာၾကည့္ေလ ဒီတစ္ရံနဲ႔ ဟိုတစ္ရံ ၾကိဳးအၾကီးေသး ဒီ ေလာက္ ကြာတာ..လို႔ယွဥ္ျပေတာ့ သူက ရွက္ရမ္းရမ္းသလားမသိ..မေခ်မတင္နဲ႔ ေျပာပါေရာ။ ကၽြန္မလဲ ေတာ္ေတာ့္ ကိုအ့ံၾသမိပါတယ္။ ေပၚတင္ၾကီးျမင္ရက္နဲ႔ျငင္းေနတဲ့သူ႔ကို ကၽြန္မ ျပံဳးပီးေတာ့ဘဲၾကည့္ေတာ့ တယ္။ ေစ်းမဆစ္ဘဲပိုက္ဆံေပးျပီးျပန္ထြက္လာတယ္။ ကၽြန္မေျပာတယ္ ေနာက္ဆို ေပၚတင္ၾကီး ေစ်း၀ယ္ သူကို ကိုယ္မွားမွန္းသိရက္မျငင္းပါနဲ႔လို႕။ ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔သူအေခ်တင္ေျပာဆိုသံေတြက်န္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္မက အရင္ကသတိမထားမိေပမယ့္ ကၽြန္မဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ရင္ လူေတြအမ်ားၾကီးလိုက္၀င္ျပီး၀ယ္ၾက တယ္။ တိုက္ဆိုင္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အကုန္လံုးကတိုက္ဆိုင္ေတာ့ အဲဒီေန႔က စေကာ့ေစ်းမွာ လူ တစ္ေယာက္မွမ၀င္တဲ့ဆုိင္ ကၽြန္မ ညီမေလးနဲ႔ ၀င္တယ္.. ကၽြန္မက ညီမေလးကိုေနာက္သလိုလိုနဲ႔ ၾကည့္ေန လူေတြလာေတာ့မယ္ မၾကာခင္လို႔.. သိပ္မၾကာပါဘူး..ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရာ..အျခားေစ်း၀ယ္သူေတြပါ အကုန္ ၀ိုင္းအံုလာလို႔.. ေရႊခ်ည္ထိုးေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ကၽြန္မနဲ႔ညီမေလး ေျပာေနတာေတြၾကားထားေတာ့ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတယ္။ ဟဲဟဲ.. ညီမေလးက လာေနာက္တစ္ဆိုင္သြားစမ္းမယ္ေျပာတယ္.. ဒါနဲ႔ ကၽြန္မ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ေလးေတြေရာင္းတဲဆိုင္ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ဆိုင္ထဲ၀င္သြားတယ္..သိပ္မၾကာဘူး..လူေတြ ၀ိုင္းအံုပီးလာ၀ယ္ၾကျပန္ေရာ၊ ရိုးရာအိက်ီေရာင္းတဲ့ဆိုင္၊ ဒညင္းသီးအုန္းႏို႔စမ္းဆိုင္.. ယြန္း ဆိုင္.. အကုန္ လိုက္စမ္းျပတာ.. ယြန္းဆိုင္ဆို သူတို႔ေတြထမင္း၀ိုင္းထိုင္စားေနၾကတာ..ေစ်း၀ယ္သူလဲမရွိ.. ကၽြန္မ၀င္ျပီး ဆြမ္းအုပ္ေလးေတြေရြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ လူေတြအကုန္ျပည့္လာတာ..ဆိုင္ထဲမွာ ေစ်းေရာင္းတဲ့ ေကာင္မ ေလး ေတြ အကုန္ထျပီးအလုပ္မ်ားၾကေရာ..ကၽြန္မေတာင္မနဲတိုးထြက္လာရပါေရာလား။
ညီမေလးနဲ႔ က တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါေတြ႔တာမို႔ သူကေတာ္ေတာ္အံ့ၾသေနတယ္.. ကၽြန္မ စေကာ့ေစ်းအေပၚထပ္ ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ ေရႊျပည္နန္းသနပ္ခါးဗူးေတြ ထိုင္ေရာင္ေနတဲ့ အန္တီ အိပ္ေတာင္ငိုက္ေနတာ.. ေစ်း၀ယ္ သူမရွိလို႕.. ကၽြန္မက ညီမေလးကို ခဏေစာင့္ၾကည့္ေနဆိုပီး ကၽြန္မသနပ္ခါး တစ္ဗူးဘယ္ေလာက္လဲ သြားေမးတယ္... ကိုင္ၾကည့္ေနတုန္းရွိေသးတယ္.. ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ ပါ၀ိုင္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး(၃) ေယာက္ သနပ္ခါးဆိုင္ေသးေသးေလးကို၀ိုင္းအံုေနၾကတာ... ဆိုင္ရွင္အန္တီၾကီးလဲ မ်က္ လံုးေတြက်ယ္လာေရာ.. ေတာ္ေတာ္ေရာင္းလိုက္ရတယ္.. ကၽြန္မလဲ မ၀ယ္ေတာ့ဘဲ လ်ိဳထြက္ျပီး ခပ္လွမ္း လွမ္းကေန ညီမေလးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနတာ။
ကၽြန္မနဲ႔ဒီကသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သိတယ္။ ကၽြန္မ ေမာလ္ သြားရင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္တိုင္း ေစ်း၀ယ္ သူေတြအမ်ား၀ိုင္းလာတတ္တယ္ဆိုတာ။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကအစေပါ့.. ဟီး..
intn'l school ဖြင့္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္မကို နင္ငါ့ေက်ာင္းမွာ လာထိုင္ေနေပးပါလားလို႔ ကမ္းလွမ္း တယ္။ အရင္ႏွစ္က သူ႔ေက်ာင္းမွာ ခဏသြားေနေပးတာ ေက်ာင္းသားေတြမ်ားၾကီးတိုးလာတယ္တဲ့ေလ။
တိုက္ဆိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အဲလိုတိုက္ဆိုင္တာမ်ိဳးေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။ သူမ်ားအတြက္လဲ အကူညီျဖစ္ တာေပါ့ေလ။ း))
ရန္ကုန္မွာ shopping mall ေတြမ်ားလာတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရတာလဲပိုအဆင္ေျပလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ခဏ ျပန္၊ အစားေသာက္ေတြျပန္သယ္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔လို လူေတြအတြက္ေပါ့။ ေမာင္ေလးရံုးနဲ႔ နီးတဲ့ Ruby Mart မွာ ေတာ့ ခဏခဏ ၀င္၀ယ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီက ပဲပုပ္ေစ့ေၾကာ္ ေလးက ရွယ္ေကာင္းပါဘဲ။ မယံုရင္၀ယ္စားၾကည့္။
ယုဇနက နန္းသေျပ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ ျပားကလဲ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ အဆင္သင့္ေလး ေခၽြျပီး ဆီစမ္း စားရံုပါဘဲ။ အရသာလဲသိပ္ရွိတာ။
အဲဒီမွာဘဲ ရခိုင္မုန္႔တီခ်က္ဖို႔ ဟင္းရည္ေျခာက္ထုတ္ေလးေတြလဲရတယ္။ ငါးျပဳတ္ပီးေရာေမႊထည့္လိုက္ရင္ ရပီေလ။ ဘယ္ေလာက္လြယ္လဲ။
ငပိရည္က်ိဳအတြက္ အမႈန္႔ထုတ္ေလးေတြလဲရတယ္။ ေရေႏြးေလးနဲ႔ ေဖ်ာ္စားရံုဘဲ။ ငရုတ္သီးေျခာက္မႈန္႔ ထုတ္ေလးပါပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ruby mart မွာပါ။
ေမာ္တင္ junction ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို သြားလို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက အဲဒီမွာ wireless access ေကာ္နက္ရွင္ပ်က္လို႔ သြားလုပ္ေပးေနတာနဲ႔ ကၽြန္မပါေရာက္သြားတာ... ေလးထပ္.. အေပၚ ဆံုးမွာ ရုပ္ရွင္ရံု ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြလဲမ်ားၾကီး...
သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အလုပ္ျပီးေတာ့ Happy ဆိုင္မွာ ေကၽြးတယ္။ ကၽြန္မစားတာ ငါးပုပ္ေျခာက္ ထမင္းေၾကာ္။ အရမ္းးးး ကိုေကာင္းတယ္။ သူက ေတာ့ ပုန္းရည္ၾကီးထမင္းသုပ္ စားတယ္။ သူ႔ဟာလဲကၽြန္မစားေသးတယ္။ ဖုတ္ေကာင္လိုဘဲ ရန္ကုန္ျပန္ရင္အကုန္စားတာ... (၁၀)ေပါင္ေလာက္ထပ္တိုးလာတာဘဲၾကည့္ေတာ့။ း(
ခ်င္ၾကာပူက ခဏျပန္ေရာက္ေနတဲ့ဦးကပ္စီး က သေဘာေကာင္းစြာနဲ႔ ေရႊပုဇြန္ မွာ ဒိုမီႏို လိုက္တိုက္ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးညံ့သြားတယ္။ ခိုတာလားဘာလားေတာ့မသိဘူး။ အရင္က အရသာမ်ားမ်ိဳးရမယ္ထင္တာ တစ္ဇြန္း စားတာနဲ႔ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ အသီးေတြလဲအစစ္ေတြမထည့္ေတာ့ဘူး။ ေရခဲမုန္႔ အေရေဖ်ာ္နဲ႔ မကြာေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။
YKKO မွာလဲ ေၾကးအိုးလိုက္တိုက္ပါေသးတယ္။ ညီမေလးက ေၾကးအိုးအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းေန႔မွာ ျမိဳ႕ထဲကဆိုင္သြားေတာ့ ဆိုင္ေနာက္ေဖးခဏ၀င္သြားတာညစ္ပတ္လိုက္တာ... ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ စင္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေအာင္မေလးေလး..ဆပ္ျပာမႈန္႔နဲ႔ ေရလည္ ေဆးေနတာပန္းကန္ေတြအိုးေတြကို။ ဒိန္ခ်ဥ္မွာေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ေတာင္အဆစ္ပါေသး။ ... ဟူးးးးး...လက္မ ေလွ်ာ့ေသးဘူး ေျမနီကုန္းက YKKO ကိုထပ္သြား တယ္။
ေၾကးအိုးထည့္တဲ့ပန္းကန္က ေကာ္အထူစား ညစ္ပတ္ေနပီ အကြက္ေတြစြန္းေနတယ္။ ပိုဆိုးတာ ညီမေလး စားတဲ့ပန္းကန္မွာ ၾကက္အေမႊး ေတြ႔တာဘဲ။ ေတာ္ပီ..ေတာ္ပီ..စိတ္ကုန္သြားတာအရမ္းဘဲ။
ဂမုန္းပြင့္မွာ ရင္ဖုန္းအိက်ီေလးေတြအေပ်ာ္၀တ္... လွလွေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ေစ်းလဲသက္သာတယ္။ Moon Bakery က ဆီခ်က္အရမ္းေကာင္းတာဘဲ။
Feel Myanmar က ထမင္းဟင္းေတြကေတာ့ အျမဲတမ္းကိုယ့္အၾကိဳက္ေတြခ်ည္းဘဲ။
ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းေပၚက Shanti မွာ လဲ စိတ္ၾကိဳက္စားခဲ့ေသးတယ္။ ကန္ၾကီးေဘးမွာ ထိုင္ေငးရတာနဲ႔တင္ တန္ေနျပီ။
ေရႊနန္းေတာ္၀င္က ထမီကြင္းေလးေတြလဲ နဲနဲ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ၀တ္ခ်င္တာပါ.. ထမီ၀တ္ရင္ ၀ါးပိုး၀ါး အ၀တ္ပတ္ သလိုဘဲမို႔ ေတာ္ရံုေတာ့မ၀တ္ဘူး။။ းဟီးး
ပံုေတြတင္ခ်င္တာ တင္လို႔ရေတာ့ဘူးတဲ့.. 1GB ျပည့္သြာပီတဲ့ေလ... ထပ္လိုခ်င္ရယ္၀ယ္ပါေတာ့တဲ့။ း))
ထည့္ခ်င္တဲ့ပံုထည့္မရလို႔ ရတဲ့ပံုဘဲထည့္ထားတယ္။ ကၽြန္မ logo ေလ.. နီမိုနဲ႔.. း)
စင္ကာပူေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပင္နီစူလာနဲ႔နီးတဲ့ေနရာမွာဘဲေနပါတယ္။ စားခ်င္တာေလးေတြ သြားစား လို႔ရေအာင္နဲ႔ ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုးေနရာေလးျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေဘးနားမွာ ညပိုင္းလြပ္လြပ္လပ္လပ္သြား ထိုင္ ခ်င္ တာလဲပါတယ္။
အန္တီေလးက အလုပ္ျပီးေတာ့ သူကၽြန္မဆီလာမယ္ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ေရႊအင္းေလး ဆိုင္မွာ စားစရာေတြမွာျပီးထိုင္ေစာင့္ေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရန္ဟင္းေတြခ်ျပီးေနပီ၊ စားပြဲခံုက ႏွစ္ခံုဆက္ထားတယ္။ အန္တီေလးက သူလာေနပီ..ေရာက္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အေပါက္၀မွာသြားေစာင့္ပါလို႔ ေျပာ ေတာ့သူကထသြားေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တယ္။ ေဘးနားကစားပြဲ၀ိုင္းမွာ အသက္မတိမ္းမယိမ္း ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္လာထိုင္တယ္ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းျမန္မာျမင္ရင္သိပ္ေပ်ာ္၊ ျပံဳးုုျပေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ျပန္ၾကည့္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလဲ မေတာ္ သူတို႔ စိတ္ညစ္စရာေတြမ်ားရွိေနလို႔လားဆိုပီး မသိသေယာင္နဲ႔ အျခားဖက္ကို ေငးေနလိုက္တယ္။
စားပြဲက အရမ္းမေ၀းေတာ့ သူတို႔ ဟီးဟီးဟားဟား ေတြ ၾကားေနရတယ္။ အန္တီေလး၀င္လာေတာ့ မေတြ႔ ရတာ လဲၾကာျပီျဖစ္လို႔ ကၽြန္မက ၀မ္းသာအားရမတ္တတ္ထရပ္လိုက္တာ.. ခံုႏွစ္ခု ဆက္ထားတဲ့အစြန္းနဲ႔ တိုက္ မိပီး စားပြဲခံုက ေပါ့ေပါ့ေလးမို႔ ေစာင္းပီး ဟင္းရည္ခြက္ေတြေမွာက္က်ပါေရာ။
၀တ္ထားတာေဘာင္းဘီအျဖဴ ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့.. အမွန္က ေခါင္းလဲ နဲနဲ မူးသြားတာ ရုတ္တရက္ ထရပ္လိုက္ေတာ့။ ဟင္းခြက္က ေအာက္ကို က်.. အရည္ေတြၾကမ္းျပင္မွာ ပ်ံ႕ကုန္ေရာ.. ဒါနဲ႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာ တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အန္တီေလးက အျမန္ေျပးလာျပီး ဘာျဖစ္သြားလဲ..ဘာလဲ ၊ေပကုန္ပီလားနဲ႔ စိုး၇ိမ္တစ္ၾကီး ျဖစ္ေနတာ။ ဆိုင္ကေကာင္ေလးေတြကလဲ အမ.. ဘာျဖစ္သြားလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရွင္းလိုက္မယ္.. အေနာက္မွာ ေဘစင္ရွိတယ္..ဘာညာနဲ႔ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မ ေဘးစားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့ မမ ႏွစ္ေယာက္က ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္နဲ႔ ပြစိပြစိ လုပ္ေနၾကေရာ.. ကၽြန္မလဲ ကိုယ္ျဖစ္တဲ့အမွားမို႔ သူတို႔ကိုမ်ားစင္သြားလား ဆိုပီးစိုးရိမ္တစ္ၾကီးနဲ႔ ေပသြားလားဟင္.. သြားၾကည့္ေပးပါအံုး လို႔ ေျပာေတာ့.. ဘာမွလဲမေပဘူး။ သူ႔တို႔ နားထိ ေတာင္မေရာက္ဘူး။ အဲဒါကိုသူတို႔အသည္းသန္စိတ္ဆိုးေနၾကတာ.. ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိဘူး။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးရယ္။..... သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းၾကီးက.. ေနပါေစ သူတို႔လဲေပတာမဟုတ္ဘဲ အျဖစ္သဲ ေနတာ သြားမေတာင္းပန္နဲ႔တဲ့... ေပလားလို႔ေမးေတာ့လဲမေပဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ မေတာင္းပန္လိုက္ရ လို႔ စိတ္မေကာင္းဘူး တစ္ကယ္ပါ။
ရန္ကုန္ျပန္မယ့္ေန႔က ထံုးစံအတိုင္း ျပတင္းေပါက္နားက ကိုယ့္ေနရာမွာ ကပ္ျပီးထိုင္ေနေတာ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္တက္လာပါတယ္။ အမိ်ဳးသမီးက အရပ္ေတာ့မပုေပမယ့္ သူ႔ပစၥည္းအေလးၾကီးေတြကို သူ အေပၚ ကိုမတင္ႏိုင္တာေသခ်ာေနတယ္။ သူ႔ေနာက္လာလိုက္လာတဲ့ အသက္အလတ္ပိုင္းလူၾကီးက လဲ သူနဲ႔မဆိုင္ သလိုလိုနဲ႔.. သူက မႏိုင္တစ္ႏိုင္လွမ္းတင္ေနတာ.. ေလယဥ္မယ္ေတြကလဲ အကူညီေတာင္းဖို႔အနားက ေယာ က်္ားေလးေတြလိုက္ရွာေနသလားမဆိုတတ္..ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔..ဒါနဲ႔ ကၽြန္မထိုင္ရာက ျပန္ထြက္ျပီး (ဘယ္သူ မွမခိုင္းပါ) ပစည္းေတြ (၃) ထုပ္ေလာက္ရွိမယ္.. အဲဒါကို အေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္...ေလးတာ နင့္ေနတာဘဲ။ ဟီး..... ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ေလ ကိုယ္လဲ အိမ္ျပန္ရင္အဲလိုဘဲ။ ကၽြန္မအရပ္ရွည္ေတာ့ အေပၚတန္းကုိ အသာေလးမွီတယ္။ ျပီးေတာ့ အထဲ၀င္ထိုင္ေတာ့ သူ႔ေနာက္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသား ကပါ ၀င္ထိုင္ေတာ့မွ သူ႔ေယာက်္ားမွန္းသိတာ... အဲ .ဒီအမ်ိဳးသမီးက က ကၽြန္မကို ေက်းဇူး တစ္ခြန္းေတာင္ မဆိုပါဘူး။ ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္လို႔လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ အျမဲလိုလိုၾကားေနက်ျဖစ္ေနလို႔ သူက မသိသလို နဲ႔ခပ္တည္တည္ေနတဲ့ ပံုစံကိုနားမလည္ႏိုင္ဘူး။ သူအိမ္သာသြားဖို႔ထသြားေတာ့ သူ႔အိတ္ေတြ ေပါင္ေပၚတင္ တဲ့ပစၥည္းေတြအကုန္ ခံုေပၚခ်ပီးျပန္၀င္လာေတာ့ အလယ္ခံုမို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ၀င္တယ္၊ ေဘးက သူ႔ေယာက်္ား ကလဲခပ္တည္တည္ဘဲ.. အဲဒါနဲ႔ကၽြန္မသူ႔ခံုေပၚကပစၥည္းေတြအားလံုးခဏမထားေပးလိုက္တယ္။
သူက ၀င္ထိုင္ပီးတာနဲ႔ အကုန္ျပန္ေပးလိုက္တယ္.. အဲဒါလဲ ခပ္တည္တည္ပါဘဲ..လင္မယားမွန္းေတာ့သိ တယ္။ သူတို႔စကားေျပာေနတာကိုယ္က ၾကားေနရတယ္။ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္အေနာက္မွာထိုင္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာ မြတ္ေနတာမို႔ စင္ကာပူမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ့္မယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြကိုမသိစိတ္က အလိုလို ကူညီမိသားျဖစ္ေနတာ..မသိစိတ္ကလဲ အလိုလို ေက်းဇူး ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း၊ အၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ေတာ့ ျပန္လိုခ်င္မိေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ျပန္ ဆင္ျခင္မိ တယ္။
ေလယဥ္ေပၚကဆင္းေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔အထုတ္က ျပဳတ္က်ျပန္တယ္၊ အဲဒါလဲ မေနႏိုင္ သြား ကူေကာက္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္မွၾကည့္မိေတာ့ ေအာ္..ေဘးနားက အန္တီၾကီးပါလား.. သူက ေတာ့ ktt ဘာဘဲ။ အသက္လဲ အရမ္းမၾကီးေသးဘူး။ ကၽြန္မအေမေလာက္ဘဲရွိမွာေပါ။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သေရစိမ္းဖိနပ္ေလးတစ္ရံ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္မွဆိုျပီး စေကာ့ေစ်းက ေမရွမ္း ဆိုတဲ့ ဖိနပ္ဆိုင္ေရာက္သြားတယ္။ လိုခ်င္တဲ့နံပတ္နဲ႔ သဲၾကိဳးက ပြပြၾကီးျဖစ္ေနလို႔ နံပတ္အေသး ထဲကလို ဖိနပ္သဲၾကိဳးက်စ္က်စ္ေလးမရွိဘူးလာေမးေတာ့ ဆိုင္က အေဒၚၾကီးရဲ႔ သမီးနဲ႔တူတယ္.. ဘယ္မွ ၾကိဳး ၾကီးလို႔လဲ အတူတူဘဲ၊ ေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ ဘယ္မွာ ၾကီးလို႔လဲ ပန္းသီးကထုတ္တာ အားလံုးအတူတူဘဲဆိုျပီး ထေအာ္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေျပာတယ္.. အမ..ဒီမွာၾကည့္ေလ ဒီတစ္ရံနဲ႔ ဟိုတစ္ရံ ၾကိဳးအၾကီးေသး ဒီ ေလာက္ ကြာတာ..လို႔ယွဥ္ျပေတာ့ သူက ရွက္ရမ္းရမ္းသလားမသိ..မေခ်မတင္နဲ႔ ေျပာပါေရာ။ ကၽြန္မလဲ ေတာ္ေတာ့္ ကိုအ့ံၾသမိပါတယ္။ ေပၚတင္ၾကီးျမင္ရက္နဲ႔ျငင္းေနတဲ့သူ႔ကို ကၽြန္မ ျပံဳးပီးေတာ့ဘဲၾကည့္ေတာ့ တယ္။ ေစ်းမဆစ္ဘဲပိုက္ဆံေပးျပီးျပန္ထြက္လာတယ္။ ကၽြန္မေျပာတယ္ ေနာက္ဆို ေပၚတင္ၾကီး ေစ်း၀ယ္ သူကို ကိုယ္မွားမွန္းသိရက္မျငင္းပါနဲ႔လို႕။ ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔သူအေခ်တင္ေျပာဆိုသံေတြက်န္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္မက အရင္ကသတိမထားမိေပမယ့္ ကၽြန္မဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ရင္ လူေတြအမ်ားၾကီးလိုက္၀င္ျပီး၀ယ္ၾက တယ္။ တိုက္ဆိုင္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အကုန္လံုးကတိုက္ဆိုင္ေတာ့ အဲဒီေန႔က စေကာ့ေစ်းမွာ လူ တစ္ေယာက္မွမ၀င္တဲ့ဆုိင္ ကၽြန္မ ညီမေလးနဲ႔ ၀င္တယ္.. ကၽြန္မက ညီမေလးကိုေနာက္သလိုလိုနဲ႔ ၾကည့္ေန လူေတြလာေတာ့မယ္ မၾကာခင္လို႔.. သိပ္မၾကာပါဘူး..ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရာ..အျခားေစ်း၀ယ္သူေတြပါ အကုန္ ၀ိုင္းအံုလာလို႔.. ေရႊခ်ည္ထိုးေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ကၽြန္မနဲ႔ညီမေလး ေျပာေနတာေတြၾကားထားေတာ့ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတယ္။ ဟဲဟဲ.. ညီမေလးက လာေနာက္တစ္ဆိုင္သြားစမ္းမယ္ေျပာတယ္.. ဒါနဲ႔ ကၽြန္မ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ေလးေတြေရာင္းတဲဆိုင္ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ဆိုင္ထဲ၀င္သြားတယ္..သိပ္မၾကာဘူး..လူေတြ ၀ိုင္းအံုပီးလာ၀ယ္ၾကျပန္ေရာ၊ ရိုးရာအိက်ီေရာင္းတဲ့ဆိုင္၊ ဒညင္းသီးအုန္းႏို႔စမ္းဆိုင္.. ယြန္း ဆိုင္.. အကုန္ လိုက္စမ္းျပတာ.. ယြန္းဆိုင္ဆို သူတို႔ေတြထမင္း၀ိုင္းထိုင္စားေနၾကတာ..ေစ်း၀ယ္သူလဲမရွိ.. ကၽြန္မ၀င္ျပီး ဆြမ္းအုပ္ေလးေတြေရြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ လူေတြအကုန္ျပည့္လာတာ..ဆိုင္ထဲမွာ ေစ်းေရာင္းတဲ့ ေကာင္မ ေလး ေတြ အကုန္ထျပီးအလုပ္မ်ားၾကေရာ..ကၽြန္မေတာင္မနဲတိုးထြက္လာရပါေရာလား။
ညီမေလးနဲ႔ က တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါေတြ႔တာမို႔ သူကေတာ္ေတာ္အံ့ၾသေနတယ္.. ကၽြန္မ စေကာ့ေစ်းအေပၚထပ္ ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ ေရႊျပည္နန္းသနပ္ခါးဗူးေတြ ထိုင္ေရာင္ေနတဲ့ အန္တီ အိပ္ေတာင္ငိုက္ေနတာ.. ေစ်း၀ယ္ သူမရွိလို႕.. ကၽြန္မက ညီမေလးကို ခဏေစာင့္ၾကည့္ေနဆိုပီး ကၽြန္မသနပ္ခါး တစ္ဗူးဘယ္ေလာက္လဲ သြားေမးတယ္... ကိုင္ၾကည့္ေနတုန္းရွိေသးတယ္.. ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ ပါ၀ိုင္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး(၃) ေယာက္ သနပ္ခါးဆိုင္ေသးေသးေလးကို၀ိုင္းအံုေနၾကတာ... ဆိုင္ရွင္အန္တီၾကီးလဲ မ်က္ လံုးေတြက်ယ္လာေရာ.. ေတာ္ေတာ္ေရာင္းလိုက္ရတယ္.. ကၽြန္မလဲ မ၀ယ္ေတာ့ဘဲ လ်ိဳထြက္ျပီး ခပ္လွမ္း လွမ္းကေန ညီမေလးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနတာ။
ကၽြန္မနဲ႔ဒီကသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သိတယ္။ ကၽြန္မ ေမာလ္ သြားရင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္တိုင္း ေစ်း၀ယ္ သူေတြအမ်ား၀ိုင္းလာတတ္တယ္ဆိုတာ။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကအစေပါ့.. ဟီး..
intn'l school ဖြင့္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္မကို နင္ငါ့ေက်ာင္းမွာ လာထိုင္ေနေပးပါလားလို႔ ကမ္းလွမ္း တယ္။ အရင္ႏွစ္က သူ႔ေက်ာင္းမွာ ခဏသြားေနေပးတာ ေက်ာင္းသားေတြမ်ားၾကီးတိုးလာတယ္တဲ့ေလ။
တိုက္ဆိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အဲလိုတိုက္ဆိုင္တာမ်ိဳးေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။ သူမ်ားအတြက္လဲ အကူညီျဖစ္ တာေပါ့ေလ။ း))
ရန္ကုန္မွာ shopping mall ေတြမ်ားလာတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရတာလဲပိုအဆင္ေျပလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ခဏ ျပန္၊ အစားေသာက္ေတြျပန္သယ္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔လို လူေတြအတြက္ေပါ့။ ေမာင္ေလးရံုးနဲ႔ နီးတဲ့ Ruby Mart မွာ ေတာ့ ခဏခဏ ၀င္၀ယ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီက ပဲပုပ္ေစ့ေၾကာ္ ေလးက ရွယ္ေကာင္းပါဘဲ။ မယံုရင္၀ယ္စားၾကည့္။
ယုဇနက နန္းသေျပ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ ျပားကလဲ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ အဆင္သင့္ေလး ေခၽြျပီး ဆီစမ္း စားရံုပါဘဲ။ အရသာလဲသိပ္ရွိတာ။
အဲဒီမွာဘဲ ရခိုင္မုန္႔တီခ်က္ဖို႔ ဟင္းရည္ေျခာက္ထုတ္ေလးေတြလဲရတယ္။ ငါးျပဳတ္ပီးေရာေမႊထည့္လိုက္ရင္ ရပီေလ။ ဘယ္ေလာက္လြယ္လဲ။
ငပိရည္က်ိဳအတြက္ အမႈန္႔ထုတ္ေလးေတြလဲရတယ္။ ေရေႏြးေလးနဲ႔ ေဖ်ာ္စားရံုဘဲ။ ငရုတ္သီးေျခာက္မႈန္႔ ထုတ္ေလးပါပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ruby mart မွာပါ။
ေမာ္တင္ junction ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို သြားလို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက အဲဒီမွာ wireless access ေကာ္နက္ရွင္ပ်က္လို႔ သြားလုပ္ေပးေနတာနဲ႔ ကၽြန္မပါေရာက္သြားတာ... ေလးထပ္.. အေပၚ ဆံုးမွာ ရုပ္ရွင္ရံု ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြလဲမ်ားၾကီး...
သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အလုပ္ျပီးေတာ့ Happy ဆိုင္မွာ ေကၽြးတယ္။ ကၽြန္မစားတာ ငါးပုပ္ေျခာက္ ထမင္းေၾကာ္။ အရမ္းးးး ကိုေကာင္းတယ္။ သူက ေတာ့ ပုန္းရည္ၾကီးထမင္းသုပ္ စားတယ္။ သူ႔ဟာလဲကၽြန္မစားေသးတယ္။ ဖုတ္ေကာင္လိုဘဲ ရန္ကုန္ျပန္ရင္အကုန္စားတာ... (၁၀)ေပါင္ေလာက္ထပ္တိုးလာတာဘဲၾကည့္ေတာ့။ း(
ခ်င္ၾကာပူက ခဏျပန္ေရာက္ေနတဲ့ဦးကပ္စီး က သေဘာေကာင္းစြာနဲ႔ ေရႊပုဇြန္ မွာ ဒိုမီႏို လိုက္တိုက္ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးညံ့သြားတယ္။ ခိုတာလားဘာလားေတာ့မသိဘူး။ အရင္က အရသာမ်ားမ်ိဳးရမယ္ထင္တာ တစ္ဇြန္း စားတာနဲ႔ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ အသီးေတြလဲအစစ္ေတြမထည့္ေတာ့ဘူး။ ေရခဲမုန္႔ အေရေဖ်ာ္နဲ႔ မကြာေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။
YKKO မွာလဲ ေၾကးအိုးလိုက္တိုက္ပါေသးတယ္။ ညီမေလးက ေၾကးအိုးအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းေန႔မွာ ျမိဳ႕ထဲကဆိုင္သြားေတာ့ ဆိုင္ေနာက္ေဖးခဏ၀င္သြားတာညစ္ပတ္လိုက္တာ... ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ စင္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေအာင္မေလးေလး..ဆပ္ျပာမႈန္႔နဲ႔ ေရလည္ ေဆးေနတာပန္းကန္ေတြအိုးေတြကို။ ဒိန္ခ်ဥ္မွာေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ေတာင္အဆစ္ပါေသး။ ... ဟူးးးးး...လက္မ ေလွ်ာ့ေသးဘူး ေျမနီကုန္းက YKKO ကိုထပ္သြား တယ္။
ေၾကးအိုးထည့္တဲ့ပန္းကန္က ေကာ္အထူစား ညစ္ပတ္ေနပီ အကြက္ေတြစြန္းေနတယ္။ ပိုဆိုးတာ ညီမေလး စားတဲ့ပန္းကန္မွာ ၾကက္အေမႊး ေတြ႔တာဘဲ။ ေတာ္ပီ..ေတာ္ပီ..စိတ္ကုန္သြားတာအရမ္းဘဲ။
ဂမုန္းပြင့္မွာ ရင္ဖုန္းအိက်ီေလးေတြအေပ်ာ္၀တ္... လွလွေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ေစ်းလဲသက္သာတယ္။ Moon Bakery က ဆီခ်က္အရမ္းေကာင္းတာဘဲ။
Feel Myanmar က ထမင္းဟင္းေတြကေတာ့ အျမဲတမ္းကိုယ့္အၾကိဳက္ေတြခ်ည္းဘဲ။
ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းေပၚက Shanti မွာ လဲ စိတ္ၾကိဳက္စားခဲ့ေသးတယ္။ ကန္ၾကီးေဘးမွာ ထိုင္ေငးရတာနဲ႔တင္ တန္ေနျပီ။
50th street Bar က ေကာ္ဖီလဲအရမ္းေကာင္းတယ္။ pasta လဲမဆိုးပါဘူး။ ပန္ကန္အၾကီးၾကီးနဲ႔ ရက္ရက္ ေရာေရာကိုထည့္ေပးေတာ့ကုန္ေအာင္စားဖို႔မလြယ္ဘူး။ ဒီကလိုဘဲ တစ္ေခြႏွစ္ေခြဘဲပါမယ္ထင္လို႔ ဆန္း၀ွခ်္ ပါထပ္မွာလိုက္တာ တစ္ကယ္ေတာ့စားမကုန္ေတာ့ဘူး။ $ နဲ႔ေပးရေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး တန္ပါတယ္။
sakura လားမသိ၊ အထပ္ ၂၀ က ဆိုင္ေလးမွာလဲ ေရႊတိဂံုကိုလွမ္းေငးျပီး အစာစားလို႔ေကာင္းတယ္။ ေရႊနန္းေတာ္၀င္က ထမီကြင္းေလးေတြလဲ နဲနဲ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ၀တ္ခ်င္တာပါ.. ထမီ၀တ္ရင္ ၀ါးပိုး၀ါး အ၀တ္ပတ္ သလိုဘဲမို႔ ေတာ္ရံုေတာ့မ၀တ္ဘူး။။ းဟီးး
ထည့္ခ်င္တဲ့ပံုထည့္မရလို႔ ရတဲ့ပံုဘဲထည့္ထားတယ္။ ကၽြန္မ logo ေလ.. နီမိုနဲ႔.. း)
blog setting ေလးကိုျပင္ေပးပါလား။ reader မွာတစ္၀က္ဘဲေပၚတယ္။ေက်းဇူး။။ဖတ္လိုေကာင္းပါ၏
ReplyDeleteေတာ္ေတာ္စံုေအာင္ေလွ်ာက္စားခဲ႔တာဘဲ... ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္...
ReplyDeleteရန္ကုန္ျပန္အေတြ ႔အၾကံဳေတြ ဖတ္သြားတယ္ မမကူးေရ.. ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲ.. :)
ReplyDeleteစာလံုးေဖာင့္ေတြ
ReplyDeleteအရမ္းေသးၿပီး
အရမ္းကပ္ေနလို႕
ဖတ္ေနရင္း
ဆက္မဖတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. း(
စာလံုးေဖာင့္ နဲနဲၾကီးပါလား အမ ..
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
စာလံုးေဖာင့္ေသးေနတာလား...
ReplyDeleteကူးလဲမျပင္တတ္ဘူး..
ခဏေလးေစာင့္ပါေနာ္.. မနက္ျဖန္ သူမ်ားကို အကူညီေတာင္းရမွာမို႔..
blog setting ဘယ္လိုခ်ိန္းရမလဲမသိဘူး... ခဏေနာ္..
ရန္ကုန္ျပန္အေတြ႕အႀကံဳေလး ဖတ္သြားတယ္ မမကူးေရ။ ဟုတ္တယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေစ်းသည္ေတြက ၀ယ္သူကို ဂရုမစိုက္ခ်င္ၾကဘူး။ ညီမလည္း အဲလိုမ်ိဳးေတြ ႀကံဳဖူးတယ္။ YKKO က ေၾကးအိုး သိပ္ႀကိဳက္တာ။ ခုေတာ႔ စားရမွာေတာင္ လန္႔ေနၿပီ :-)
ReplyDeleteရန္ကုန္အေၾကာင္းေတြအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ReplyDeleteဒီတေခါက္ျပန္ရင္ သြားစားၾကည့္ဖို ့ေနရာေလးေတြရၿပီ။
ဒုိ ့မ်ား ဆုိင္ဖြင့္ရင္ ကူကူးကို အရင္ ဖိတ္မွဘဲ
ReplyDeleteဒါမွမဟုတ္ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြေနာက္ေျပာသလုိ တကုိယ္လံုး ဆစ္ေဆးသုတ္ ေရႊခ်ျပီး အေပါက္၀မွာ ထားမွ ထင္တယ္။
ဟိ
ReplyDeleteအေပၚက တစ္ေယာက္နဲ႔ စိတ္ကူးတူတယ္
တို႔လဲ ဆိုင္ဖြင္႔ရင္ ကူးကို ေခၚမလို႔ သူဦးသြားတယ္
အဲလို Lucky မ်ိဳး လိုခ်င္လိုက္တာ တကယ္..
ေအာင္မေငးး... ေၾကာက္စရာ..လူကို အရုပ္လုပ္ပစ္ေတာ့မယ္... း)))
ReplyDeleteတခါတေလမွာ အဲဒီလို အထူအပါး နားမလည္တဲ့ လူေတြကို ႀကံဳရတဲ့အခါ အတံု႕အလွည္႕ ဆိုတာေလးေတာ့ ျမည္းစမ္းဖူးသြားရေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္မိတဲ့ စိတ္ဆင္ရိုင္းေတြ ခၽြန္းအုပ္လို႕ မရေအာင္ ျပဴထြက္လာတယ္။
ReplyDeletehi everyone, how how is everybody?
ReplyDeleteအဲဒီပန္းပြင့္ေလးရဲ ႕ အမ်ိဳးအမည္သိပါရေစ
ReplyDeleteပန္းအမ်ိဳးမည္ေတာ့မသိဘူး... ညေန ၄ နာရီေလာက္ဆိုပြင့္တယ္..
ReplyDelete