စပ်စ္ျခံ (muak Lek) ႏွင့္ ဟိုနားဒီနား

 

ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့ ညသန္းေခါင္နားနီးေနျပီ။  ေလယဥ္ေပၚမွာလဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ကၽြန္မကို အတူသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းက ပြစိပြစိလုပ္ေနတယ္။  ေလယဥ္စီးတိုင္ ၿငိမ္ၿငိမ္မထိုင္တတ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ရင္လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မအိပ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မ အတြက္ ေလယဥ္စီးတိုင္းစိတ္ညစ္ရတာ အခါခါဘဲ။ အက်င့္သားမျဖစ္သြားသလို ျဖစ္ေနက် ခိုးလိုခုလုလဲ ေပ်ာက္မသြားဘူး။  

ေလယဥ္ကြင္းမွာညီမေလးလာၾကိဳတယ္၊ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကိုလိုက္သြားတယ္၊ ကားေပၚမွာထပ္အိပ္ေပ်ာ္ျပန္တယ္.. ၂ နာရီေလာက္ဆက္ ေမာင္းရေသးတယ္။  ေက်ာင္းထဲေရာက္မွ က်က်နနကို အိပ္ေတာ့ တာ။  ေနာက္ေန႔မနက္ပိုင္းေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ပတ္ ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္ရင္း ေက်ာင္း သူေလးေတြ အျဖဴအျပာေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးေတြ၊ လူမ်ိဳးစံု၊ ႏိုင္ငံစံုက ေက်ာင္း သား ေတြ ပံုစံစံုပါဘဲ။  ျမန္မာေက်ာင္းသားေလးနဲနဲေတြ႔တယ္။
တကၠသိုလ္အဆင့္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားအတြဲေလးေတြလဲ ျခံ၀န္းထဲမွာ တြဲသြား တြဲ လာေတြ႔ရတယ္။  ေန႔လည္အိပ္ျပန္ခဏနားျပီး ၁ နာရီေလာက္မွထမင္းစားဖို႔ထြက္ခဲ့ တယ္။ ညီမေလးရယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္.. ကၽြန္မရယ္.. ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရယ္.. ဆိုင္ ကယ္ (၂) စီးနဲ႔.... ပထမဆံုးထမင္းဆိုင္မွာ တံုယမ္းနဲ႔ ၾကက္သားေၾကာ္နဲ႔ ရွယ္၀ါး တာေပါ့.. ေကာင္းလိုက္တဲ့ တံုယမ္း....ဒါေၾကာင့္တံုမ္ယမ္ စားခ်င္ရင္ ထိုင္းမွာဘဲ စား ဆိုတာ သိပ္မွန္တယ္..  အရင့္အရင္ေတြတုန္းက တစ္ကူးတစ္က ဆိုင္မွာ သြားစားဖို႔ အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအးေဆးေလးကို ၾကိဳက္တာ တစ္ခုျပီးတစ္ခု သူမ်ား ေကၽြးတိုင္းလိုက္စားတယ္ဆိုပါေတာ့...

ဒါကေတာ့ ပန္းသံပုရာ..  အပင္ပိစိေလးနဲ႔အသီးေတြျပြတ္ေနတာအားရစရာ..

စားၿပီးျပန္အထြက္လာ..လမ္းမေပၚမွာ ပန္းခင္းၾကီးေတြ႔ပါေရာ.. ေတာင္ေတြ ေနာက္ခံ နဲ႔ ကုလားပန္း ေခၚမလား..  အဲဒီပန္းခင္းၾကီးက သိပ္ဆြဲေဆာင္တယ္...

သူငယ္ခ်င္းက မိန္းကေလးေတြထက္ ပန္းခင္းေတြ႔တာသူပိုေပ်ာ္ပံုရတယ္။။။ း)

 ျပန္အထြက္လာမွာေတာ့ ေခြး(၃)ေကာင္က အေနာက္ကလိုက္လာတယ္။ ဒီေလာက္ က်ယ္တဲ့ပန္းခင္းအေစာင့္မရွိလုိ႔ အ့ံၾသေနတာ.. ေနာက္ဆံုးမွ အေစာင့္ေတြက တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ထြက္လာတာကိုး.. း)

 စပ်စ္ျခံနဲ႕ ေရတံခြန္ေတြဆီသြားတဲ့လမ္းမေပၚက  အပန္းေျဖ ေဂါက္ကြင္းတစ္ခုပါ၊ အခုမွ ေျမသားေတြျပဳျပင္ေနတာပါ.. ျမက္ခင္းေတြလဲ အလိပ္နဲ႔ေျဖခ်ျပီး လိုက္စိုက္ေန တုန္း.. ကၽြန္မက ေနာက္ႏွစ္ျပန္လာရင္ေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ေနရာေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ မွာ ဘဲဆိုျပီး၀င္ၾကည့္ခဲ့တယ္။

 ဘာအကင္မွန္းမသိ..၀က္..လား ၾကက္လား.. အဲလိုဆိုင္ေလးေတြ လမ္းမေပၚမွာ မ်ားၾကီးဘဲ..

 စပ်စ္ျခံထဲေရာက္ေတာ့ စပ်စ္ပင္ေတြစိုက္ထားတာစိတ္၀င္တစ္စားလိုက္ၾကည့္မိတယ္ အေစ့လြတ္ ခ်ိဳျမေနတဲ့ စပ်စ္သီးေတြ တစ္ကီလိုမွ ဘတ္ ၁၀၀ ဘဲ။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာဆို တစ္ကီလိုကို ေဒၚလာ ၁၀ ေလာက္ေပးရတယ္.. စပ်စ္ပင္အေျခာက္ေတြဘာေၾကာင့္ မ်ား မခုတ္သလဲလို႔ အနီးကပ္သြားၾကည့္ေတာ့ အခ်ိဳ႕အပင္က ဖူးႏုသစ္အရြက္ႏုေလး ေတြ ထြက္ေနတာ။ တစ္ခါစိုက္ျပီးထားေပေရာ့ဘဲ.. စပ်စ္သီးပံုေတြ အမုန္းတင္လိုက္ တယ္။ မ်ားၾကီးဘဲ..wallpaper လုပ္လိုသူမ်ားယူၾကကုန္...    ဟီးဟီး 

သစ္တိုသီးေတြလဲ အၾကီးးး ၾကီး ေတြ။ ေရာင္းမလားလို႔ေမးတာ မေရာင္းဘူးတဲ့။ သူ႔ ခယ္မ စားခ်င္လို႔ သူ႔ညီက တစ္ကူးတစ္က ရွာလာတာဆိုဘဲ။ ကၽြန္မတို႔ဆီက သစ္တုိသီး ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိေတာ့ မစြမ္းမသန္ အသီးေတြလို႔ခံစားရတယ္။

အပုမ်ိဴးေတြေတာ္ေတာ္အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အပင္ပုေလးနဲ႔သီးတာေတြဘဲ စိုက္ၾကတာ မ်ားတယ္။  (ကိုယ္အရပ္ရွည္တာေတာင္ အားငယ္လာတယ္.. :P)

အပင္ၾကီးမွာပြင့္တဲ့ဆြယ္ေတာ္ပန္းလိုမ်ိဳးပါ..ဒါေပမယ့္ အရမ္းလွလို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္လာခဲ့ တယ္။ ေခါင္ရမ္းလိုအလယ္မွာ ၀တ္လႊာတံနဲ႕..

လည္ပတ္လို႔၀ေတာ့ ဒူးရင္းသီး နဲ႔ မင္းကြတ္သီး ေတြတစ္ပံုတစ္ပင္၀ယ္ျပီးေတာ့ ေရတံ ခြန္နားမွာသြားစားဖို႔ဆက္ထြက္ခဲ့တယ္။

ဒူးရင္းသီးကအျပင္သာရုပ္ဆိုးတာေနာ္.. အထဲခြဲၾကည့္ တစ္မႊာဆိုတစ္မႊာ အီစိမ့္ေနတာ ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ယိုးဒယား ဒူးရင္းသီးနာမည္ၾကီးတာ.. း)