ေအာက္တိုဘာ (၂၇)ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္မေမြးေန႔ၿဖစ္ပါသည္။ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း
ကၽြန္မခ်စ္သူခင္သူတို႔ႏွင့္အေ၀းမွာတစ္ေယာက္တည္းရွိေနၿခင္းတို႔ကအလိုလိုတြဲ
လွ်က္ပါေလ့ရွိသည္။ ကၽြန္မအသက္ (၁၈) ႏွစ္တုန္းက၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကအမလို႔
ေခၚသည္။ အမွန္သူတို႔သည္ကၽြန္မထက္အသက္မ်ားစြားၾကီးသည္။ ကၽြန္မကဘဲ
ရင့္လို႔ၿဖစ္မွာေပါ့ေလ... ေနာက္ပိုင္းအလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့လဲ.ေတာ္ရံုအမၾကီးေတြ
ကၽြန္မကိုအမလို႔ေခၚသည္။ မရွင္းၿပၿဖစ္ေတာ့ဘဲသူတို႔ခန္းမွန္းထားေသာအသက္ကို
သာအတည္ယူၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္လူၾကီးပံုစံႏွင့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္မေမြးေန႔
မေရာက္ခင္ေအာက္တိုဘာလစကတည္းက ေမြးေန႔ႏႈတ္ဆက္စကားေတြေၿပာတာ
ၾကားေနရသလိုရံုးကသူငယ္ခ်င္းအမၾကီးမ်ားရဲ႔ ေဟ့ ကူးကူးေမ ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့
မယ္ေဟ့..လို႔၀ိုင္းေၿပာေနတာလဲခဏခဏၾကားရတတ္တယ္။
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္းစိတ္မေကာင္းၿဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရမယ့္
ေန႔မွာဘာလို႔စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရလဲဆိုတာ... အေတြးသမားလို႔ေၿပာေၿပာ ကၽြန္မအေမ
ကၽြန္မကိုေမြးလိုက္တဲ့ေန႔မွာဘယ္ေလာက္နာက်င္ခံစားရမလဲဆိုတာရယ္။ ကၽြန္မလို
အၿမဲခ်ဴခ်ာတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုပိုးေကာင္ေမြးသလိုဘယ္ေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္းဂရု
စိုက္ရလဲဆိုတာရယ္၊ ပါးပါးေရာ၊ မာမီေရာညီမေလးေမာင္ေလးကပါကေလးတစ္
ေယာက္လိုအစစအလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္ေပးေနရတာေတြရယ္..အေ၀းမွာအလုပ္
လုပ္ေနေပမယ့္ အိမ္ကေနရင္တမမနဲ႔အၿမဲဆုေတာင္းေပးေနတဲ့မိသားစုေတြရယ္၊
အေ၀းအနီးကကၽြန္မကိုဂရုစိုက္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူေတြကိုပါတစ္ႏွစ္ပိုဒုကၡေပးမိေနၿပန္
ပါလားဆိုတဲ့အေတြးက၀င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္သူတို႔ပို႔သတဲ့ေမတၱာေတြေၾကာင့္သာ
ခုထိကၽြန္မအသက္ရွင္ေနႏိုင္ၿပီးတစ္ႏွစ္တိုးလာၿပန္ပီဆိုတာစဥ္းစားမိၿပန္ေတာ့လဲ
၀မ္းနည္း၀မ္းသာၿဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မေမြးလာတဲ့ေန႔မွာစိတ္ညစ္ေနမယ့္သူမ်ားရွိ
မလားမသိဘူး။ ရံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ကၽြန္
မကိုမနက္ရံုးေရာက္ကတည္းကေမြးေန႔သီခ်င္း၀ိုင္းဆိုေပးၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္ၿပီး
တစ္ေယာက္လာခ်ီၾကတယ္။ (မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားသာ)မၿပီးေသးပါဘူး..
ထံုးစံအတိုင္းလာဖက္ၾက..ႏွဖူးကိုနမ္းသြားၾကနဲ႔.. ၿပီးခဲ့တဲ့(၃)ႏွစ္ေလာက္ကေတာ္
ေတာ္စိတ္ပ်က္တယ္.. အခုေတာ့ရိုးသြားၿပီ။ ကၽြန္မအတြက္ ဘန္နာတစ္ခုလုပ္ထား
ေပးတယ္။ ကၽြန္မကယုန္ေလး ေတြခ်စ္ေတာ့ယုန္ပံုေလးေတြနဲ႔ေပါ့။
ရံုးခန္း၀င္၀င္ၿခင္းမွာကၽြန္မစားပြဲေဘးနံရံမွာဘန္နာနဲ႔ယုန္ေလးေတြအၿပည့္၊ ၿပီး
ေတာ့သူငယ္ခ်င္းပင့္ခ္ ေပးတဲ့ဖားစိမ္းေလးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကိတ္တစ္လုံးရယ္က
အဆင္သင့္ေစာင့္ေနၿပီ။ ကၽြန္မေမြးေန႔မွာလက္ေဆာင္ထက္ၿမတ္ႏိုးတာကတစ္ကူး
တစ္ကကၽြန္မေပ်ာ္ေအာင္ရွာၾကံလုပ္ေပးတတ္တာေလးေတြကိုပါ။ ခ်စ္ကိုၾကီးတစ္
ေယာက္ကကၽြန္မေမြးေန႔ပြဲမွာသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေကၽြးဖို႔ဆိုၿပီး ပီဇာဗူး (၂၀)ေလာက္
မွာထားေပးေတာ့ ပီဇာစားၾကနဲ႔ေပ်ာ္စရာၾကီးကိုၿဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္မညီမေလးက
ကၽြန္မအတြက္ အိက်ီႏွစ္ထည္၀ယ္ထားေပးတဲ့အေၾကာင္းအြန္လိုင္းwebcam ကင္
မရာကေနၿပတယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ေလွာ္ကားသြားတုန္းကဒရယ္ၾကီးၾကီးကို
ဂ်ိဳကိုင္ထားၿပီးေမြးေန႔ဆုေတာင္းေရးထားေပးတဲ့ဓာတ္ပံုပို႔ေပးတယ္။ ပါးပါးနဲ႔မာမီက
ေတာ့ေမြးေန႔အတြက္ၾကိဳတင္ၿပီးေမြးေန႔ကဒ္ပို႔ထားေပးတယ္။ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ပဒုန္မာ
ဖိုရမ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြကလဲမနက္အေစာၾကီးထဲကေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြ
အမ်ားၾကီးေရးထားေပးတယ္။ေက်ာင္းမွာေနတဲ့ကၽြန္မညီမေလး၀မ္းကြဲနဲ႔ၿမန္မာ
လူနည္းစုေလးကကၽြန္မအ့ံၾသသြားေအာင္ပါတီပြဲေလးကိုၾကိတ္စီစဥ္ေနေပမယ့္...
ဟီဟီကၽြန္မသိသြားပါတယ္။ ညေနပိုင္းရံုးၿပီးတာနဲ႕ေရခ်ိဳးၿပီးပီဇာဗူးေတြကိုင္ၿပီး
ေက်ာင္း၀င္းကိုသြားလုိက္တယ္။ ဆရာကစႏၵားတီးၿပီးေမြးေန႔သီခ်င္းဆိုၾကတယ္။
ဆရာ့ကေတာ္ကေတာ့ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ကိတ္ (ဌက္ေပ်ာသီးကိတ္) ကိုဖုတ္ထား
ေပးတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ရယ္၊ ေရခဲမုန္႔ရယ္၊ ပီဇာရယ္ေပါ့...
ေမြးေန႔ကိတ္ကေတာ့တစ္ေယာက္ပို႔လိုက္တာဘယ္သူလဲဆိုတာကိုလိုက္ေမးလို႔မရ
ေသးဘူး။ ပိုင္ရွင္ရွာတုန္းဘဲ။ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ကၽြန္မေဘးပတ္၀န္းက်င္ကသူေတြေပ်ာ္
ရင္ကၽြန္မလဲေပ်ာ္ပါတယ္။
ကၽြန္မခ်စ္သူခင္သူတို႔ႏွင့္အေ၀းမွာတစ္ေယာက္တည္းရွိေနၿခင္းတို႔ကအလိုလိုတြဲ
လွ်က္ပါေလ့ရွိသည္။ ကၽြန္မအသက္ (၁၈) ႏွစ္တုန္းက၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကအမလို႔
ေခၚသည္။ အမွန္သူတို႔သည္ကၽြန္မထက္အသက္မ်ားစြားၾကီးသည္။ ကၽြန္မကဘဲ
ရင့္လို႔ၿဖစ္မွာေပါ့ေလ... ေနာက္ပိုင္းအလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့လဲ.ေတာ္ရံုအမၾကီးေတြ
ကၽြန္မကိုအမလို႔ေခၚသည္။ မရွင္းၿပၿဖစ္ေတာ့ဘဲသူတို႔ခန္းမွန္းထားေသာအသက္ကို
သာအတည္ယူၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္လူၾကီးပံုစံႏွင့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္မေမြးေန႔
မေရာက္ခင္ေအာက္တိုဘာလစကတည္းက ေမြးေန႔ႏႈတ္ဆက္စကားေတြေၿပာတာ
ၾကားေနရသလိုရံုးကသူငယ္ခ်င္းအမၾကီးမ်ားရဲ႔ ေဟ့ ကူးကူးေမ ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့
မယ္ေဟ့..လို႔၀ိုင္းေၿပာေနတာလဲခဏခဏၾကားရတတ္တယ္။
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္းစိတ္မေကာင္းၿဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရမယ့္
ေန႔မွာဘာလို႔စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရလဲဆိုတာ... အေတြးသမားလို႔ေၿပာေၿပာ ကၽြန္မအေမ
ကၽြန္မကိုေမြးလိုက္တဲ့ေန႔မွာဘယ္ေလာက္နာက်င္ခံစားရမလဲဆိုတာရယ္။ ကၽြန္မလို
အၿမဲခ်ဴခ်ာတဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုပိုးေကာင္ေမြးသလိုဘယ္ေလာက္ပင္ပင္ပန္းပန္းဂရု
စိုက္ရလဲဆိုတာရယ္၊ ပါးပါးေရာ၊ မာမီေရာညီမေလးေမာင္ေလးကပါကေလးတစ္
ေယာက္လိုအစစအလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္ေပးေနရတာေတြရယ္..အေ၀းမွာအလုပ္
လုပ္ေနေပမယ့္ အိမ္ကေနရင္တမမနဲ႔အၿမဲဆုေတာင္းေပးေနတဲ့မိသားစုေတြရယ္၊
အေ၀းအနီးကကၽြန္မကိုဂရုစိုက္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူေတြကိုပါတစ္ႏွစ္ပိုဒုကၡေပးမိေနၿပန္
ပါလားဆိုတဲ့အေတြးက၀င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္သူတို႔ပို႔သတဲ့ေမတၱာေတြေၾကာင့္သာ
ခုထိကၽြန္မအသက္ရွင္ေနႏိုင္ၿပီးတစ္ႏွစ္တိုးလာၿပန္ပီဆိုတာစဥ္းစားမိၿပန္ေတာ့လဲ
၀မ္းနည္း၀မ္းသာၿဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မေမြးလာတဲ့ေန႔မွာစိတ္ညစ္ေနမယ့္သူမ်ားရွိ
မလားမသိဘူး။ ရံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ကၽြန္
မကိုမနက္ရံုးေရာက္ကတည္းကေမြးေန႔သီခ်င္း၀ိုင္းဆိုေပးၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္ၿပီး
တစ္ေယာက္လာခ်ီၾကတယ္။ (မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားသာ)မၿပီးေသးပါဘူး..
ထံုးစံအတိုင္းလာဖက္ၾက..ႏွဖူးကိုနမ္းသြားၾကနဲ႔.. ၿပီးခဲ့တဲ့(၃)ႏွစ္ေလာက္ကေတာ္
ေတာ္စိတ္ပ်က္တယ္.. အခုေတာ့ရိုးသြားၿပီ။ ကၽြန္မအတြက္ ဘန္နာတစ္ခုလုပ္ထား
ေပးတယ္။ ကၽြန္မကယုန္ေလး ေတြခ်စ္ေတာ့ယုန္ပံုေလးေတြနဲ႔ေပါ့။
ရံုးခန္း၀င္၀င္ၿခင္းမွာကၽြန္မစားပြဲေဘးနံရံမွာဘန္နာနဲ႔ယုန္ေလးေတြအၿပည့္၊ ၿပီး
ေတာ့သူငယ္ခ်င္းပင့္ခ္ ေပးတဲ့ဖားစိမ္းေလးတစ္ေကာင္ရယ္၊ ကိတ္တစ္လုံးရယ္က
အဆင္သင့္ေစာင့္ေနၿပီ။ ကၽြန္မေမြးေန႔မွာလက္ေဆာင္ထက္ၿမတ္ႏိုးတာကတစ္ကူး
တစ္ကကၽြန္မေပ်ာ္ေအာင္ရွာၾကံလုပ္ေပးတတ္တာေလးေတြကိုပါ။ ခ်စ္ကိုၾကီးတစ္
ေယာက္ကကၽြန္မေမြးေန႔ပြဲမွာသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေကၽြးဖို႔ဆိုၿပီး ပီဇာဗူး (၂၀)ေလာက္
မွာထားေပးေတာ့ ပီဇာစားၾကနဲ႔ေပ်ာ္စရာၾကီးကိုၿဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္မညီမေလးက
ကၽြန္မအတြက္ အိက်ီႏွစ္ထည္၀ယ္ထားေပးတဲ့အေၾကာင္းအြန္လိုင္းwebcam ကင္
မရာကေနၿပတယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ေလွာ္ကားသြားတုန္းကဒရယ္ၾကီးၾကီးကို
ဂ်ိဳကိုင္ထားၿပီးေမြးေန႔ဆုေတာင္းေရးထားေပးတဲ့ဓာတ္ပံုပို႔ေပးတယ္။ ပါးပါးနဲ႔မာမီက
ေတာ့ေမြးေန႔အတြက္ၾကိဳတင္ၿပီးေမြးေန႔ကဒ္ပို႔ထားေပးတယ္။ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ပဒုန္မာ
ဖိုရမ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြကလဲမနက္အေစာၾကီးထဲကေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြ
အမ်ားၾကီးေရးထားေပးတယ္။ေက်ာင္းမွာေနတဲ့ကၽြန္မညီမေလး၀မ္းကြဲနဲ႔ၿမန္မာ
လူနည္းစုေလးကကၽြန္မအ့ံၾသသြားေအာင္ပါတီပြဲေလးကိုၾကိတ္စီစဥ္ေနေပမယ့္...
ဟီဟီကၽြန္မသိသြားပါတယ္။ ညေနပိုင္းရံုးၿပီးတာနဲ႕ေရခ်ိဳးၿပီးပီဇာဗူးေတြကိုင္ၿပီး
ေက်ာင္း၀င္းကိုသြားလုိက္တယ္။ ဆရာကစႏၵားတီးၿပီးေမြးေန႔သီခ်င္းဆိုၾကတယ္။
ဆရာ့ကေတာ္ကေတာ့ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ကိတ္ (ဌက္ေပ်ာသီးကိတ္) ကိုဖုတ္ထား
ေပးတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ရယ္၊ ေရခဲမုန္႔ရယ္၊ ပီဇာရယ္ေပါ့...
ေမြးေန႔ကိတ္ကေတာ့တစ္ေယာက္ပို႔လိုက္တာဘယ္သူလဲဆိုတာကိုလိုက္ေမးလို႔မရ
ေသးဘူး။ ပိုင္ရွင္ရွာတုန္းဘဲ။ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ကၽြန္မေဘးပတ္၀န္းက်င္ကသူေတြေပ်ာ္
ရင္ကၽြန္မလဲေပ်ာ္ပါတယ္။
