မာမီ ႏွင့္ ကၽြန္မ

ကၽြန္မအေမနဲ႔ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနေလ့မရွိဘူး။  ငယ္ငယ္ကတည္းကအက်င့္ျဖစ္ေနေတာ့။
ကၽြန္မေဆးရံုတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြေတာ့ မာမီ့ကိုပိုသတိရတယ္။
ကၽြန္မခံစားေနရတာေတြသူၾကည့္ပီး အျမဲငိုေနေလ့ရွိတယ္။  တစ္ခါတစ္ေလ ပါးပါးကိုေျပာတတ္ေသးတယ္၊ ဗိုက္ထဲျပန္သြင္းထားလို႔ရရင္ သြင္းထားခ်င္ပါတယ္တဲ့။  း)

အဲဒါေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးက ဒီေလာက္အေကာင္ၾကီးၾကီး ရွည္ရွည္ကိုဘယ္လိုျပန္ေခြေခါက္သြင္းမလဲလို႔ ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။
မာမီက သူနာျပဳဆရာမေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေဆးအေၾကာင္း အကုန္နားလည္တယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူ႔ကိုေမးပီးေဆးေသာက္ရံုဘဲ။
သူဘယ္အခ်ိန္မွာစက္ခ်ဳပ္သင္ခဲ့လဲကၽြန္မမသိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔အခုခ်ိန္ထိအ၀တ္စား သူခ်ဳပ္ေပးေန တုန္းဘဲ။ 
ရြာမွာေမြးပီး ျမိဳ႕မွာၾကီးေပမယ့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရးအရမ္း၀ါသနာပါတယ္။  အိမ္မွာဆို ပန္းပင္၊ သစ္ခြပင္၊ သီးပင္စားပင္ေတြနဲ႔ ဘဲ/ၾကက္ေတြအမ်ားၾကီးဘဲ။ ေခြးေလးေတြလဲပါတယ္။
ညီမေလးကေတာ့ မာမီနဲ႔နဲနဲဆင္တူတယ္၊ ကၽြန္မကေတာ့ ပန္းေတြပြင့္ရင္လိုက္လိုက္ေျခြတတ္တယ္၊
ဖ်က္ဆီးေရးသမားေပါ့၊
မာမီက ရြာမွာေမြးေတာ့ ဘယ္လဘယ္ရက္ေမြးလဲသူမသိဘူး၊ ပါးပါးကေတာ့ ရြာမွာေရၾကီးတဲ့လေမြးတယ္ ဆိုပီးေနာက္ေလ့ရွိတယ္။
တရုတ္ေသြးႏြယ္တဲ့မာမီက အသားျဖဴတယ္၊ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမ (၃)ေယာက္ကေတာ့ သူ႔ေလာက္မျဖဴဘူး။  
အသိမိတ္ေဆြေတြကေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္အေမ့အလွကိုမမွီဘူးေျပာေနတုန္းဘဲ၊ ခုထိဘဲ။
ကၽြန္မ ေက်ာင္းပီး အလုပ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ထိ တစ္ခါမွေစ်းမသြားခိုင္းဖူးဘူး၊ လိုတဲ့အ၀တ္စားအသံုးေဆာင္ သူဘဲ ၀ယ္ေပးေလ့ရွိတယ္၊ ကၽြန္မလဲတစ္ခါတစ္ေလ လိုက္သြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေမေတြရဲ႔ထံုးစံ ေစ်းစစ္တာေတြ တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ဆို ကၽြန္မက ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘူး။
ခ်စ္သူက ေနာက္သလိုလိုနဲ႔ မာမီ့ကို ေျပာရမယ္၊ သမီးကိုေလာကၾကီးအေၾကာင္းဘာမွမသင္ေပးဘူးတဲ့ေလ။ 
တစ္ကယ္တမ္းေတာ့လဲဟုတ္တယ္၊ လိုေလေသးမရွိအကုန္လုပ္ေပးေတာ့ ကၽြန္မဘာဆိုဘာမွ မယ္မယ္ရရ မသိခဲ့သလို၊ စည္းကမ္းလဲတင္းက်ပ္လြန္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလဲမရွိခဲ့ျပန္ဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းရွိတာေလးနဲနဲက ေတာ့ သူဆင္ဆာျဖတ္ထားတဲ့သူေတြေပါ့။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြကိုအစ ကူးကူး ကို ဒီလိုေျပာ၊ အဲဒါစားတာ ေတြ႔ရင္ မစားခိုင္းနဲ႔၊ ဟိုမသြားခိုင္းနဲ႔၊ မတဲ့ တဲ့အစာေတြစာရင္းက ဒီလို.. အဲဒါေတြေယာင္လို႔ေတာင္ မေကၽြး နဲ႔၊ စသည္ျဖင့္ အကုန္လိုက္ ထိမ္းခ်ဳပ္တတ္ပါေသးတယ္။
ေက်ာင္းတုန္းက ကၽြန္မဆီေရာက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကစာဆိုလဲ သူကအရင္ေဖာက္ဖတ္ပီးသား၊ ပီးမွ ေကာ္ ေလးနဲ႔ျပန္ကပ္ပီးကၽြန္မကိုေပးတတ္တယ္၊ အဲတုန္းကေတာ့ အရမ္းကိုစိတ္ဆိုးခဲ့တယ္၊ စကားမေျပာဘူး၊
ပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအဖြဲ႔လိုက္ အျပင္သြားၾကတယ္၊ Picnic ထြက္ၾကပီဆိုလဲ မလိုက္ခိုင္းဘူး၊
ကၽြန္မကေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့အစာငတ္ခံဆႏၵျပပါတယ္၊  အိပ္ရာထဲေခြအိပ္ေနပီး ဘာမွမစားဘူး၊   ၁ရက္ ၂ရက္ဆိုရင္ေတာ့ မာမီကျပန္လာေခ်ာ့ပါတယ္၊ အဲဒါလဲမစားပါဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ ဗိုက္အရမ္းစာေတာ့ မွ ထစားပါတယ္၊ ပီးရင္စကားမေျပာဘူး၊ တစ္ပတ္နီးပါဘဲ...
ေက်ာင္းတုန္းက အေဆာင္မွာေနေတာ့ အခန္းထဲက အိပ္ရာကအစ၊ အ၀တ္စားေတြ အသံုးေဆာင္ေတြ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္အကုန္လာျပင္ဆင္သြားေပးတယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ျပန္ခါနီးဆို အေဆာင္လိုက္လာပီး အကုန္ သိမ္းဆည္း လိုတာထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ေပးပီး အိမ္ျပန္ေခၚသြားတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မကို အားက်တယ္၊  သူတို႔လဲအဲလိုအေမမ်ိဳးလိုခ်င္သတဲ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ခြင့္မရေတာ့ စိတ္ထဲမွာအင္တင္ တင္ရယ္၊  အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ အက်င့္လိုလိုျဖစ္လာပီး မာမီမရွိရင္ ကၽြန္မဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ဘူး။
အေဆာင္မွာေနတုန္း သူမ်ားေတြခ်က္တာေတြလုိက္ၾကည့္ပီး ဒီေႏြအိမ္ျပန္ရင္ေတာ့ အိမ္မွာ ခ်က္အုန္းမွ ဆိုပီး ေတးထားေပမယ့္ အိမ္ေရာက္လဲမီးဖိုေခ်ာင္ေပးမ၀င္ျပန္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးထံုးစံအတိုင္း မာမီဟင္းခ်က္ေနတာ ေဘးကဘဲထိုင္ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ျပန္တယ္..  မီးဖိုေခ်ာင္ကိစၥဆို ကၽြန္မကိုခိုင္းတာေတာ့ ပဲပင္ေပါက္ အျမစ္ေခၽြတာ၊  ဒါေတာင္ပါးပါးက အေ၇ွ႔က ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေသးတယ္..  သူကလဲကၽြန္မကိုခိုင္းရင္ မၾကိဳက္ဘူး။ ေစာင္ေခါက္တာေတာင္မွ ေလးတဲ့ေစာင္အထူၾကီးေတြဆို မေခါက္ခိုင္းဘူး။
ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးကေတာ့ သူတို႔လြပ္လပ္သင့္သေလာက္ လြပ္လပ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အိမ္ကစၥေတြလဲ တတ္သင့္သေလာက္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္၊  ကၽြန္မကေတာ့ သိေပမယ့္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ရဘူး၊  အလိုလိုေနရင္းအိမ္မွာ အငယ္ဆုံးလိုျဖစ္ေနခဲ့တာ... အခုထိပါဘဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့အခါေတာ့ အစံုပလံုခ်က္ျပဳပ္ေတာ့တာဘဲ.. ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပပါဘူး၊ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္မွ အက်င့္သားျဖစ္လာတာ.. အိမ္မွာ ကလားကာ တပ္တာကအစ၊ အိမ္တြင္းအျပင္ ဆင္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ေနတာ...  ညီမေလးလာလည္တုန္းက.. မာမီက ဖုန္းဆက္ပီး နင့္အမ အိက်ီေတြ ဘယ္လိုစီထည့္ထားေပး၊ ဘယ္ဟာက ဘယ္ေနရာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းစီတာကအစ သူက လွမ္းခိုင္းေနပါ ေသးတယ္။
ကိုယ္တိုင္မလုပ္ခဲ့ရေပမယ့္ မာမီ ကအိမ္ေထာင္ရွင္မ ပီသ လြန္လြန္းးး လို႔.. ကၽြန္မလဲ အတုျမင္အတတ္သင္ အကုန္လိုက္လုပ္ေနတာဘဲ... 
ငယ္ငယ္ကေနအခုထိ မိဘစကားမလြန္ဆန္ရဲခဲ့ေပမယ့္ ခ်စ္သူရေတာ့ ခ်စ္လြန္းေတာ့လဲ ရည္းစားခိုးထား ရဲတဲ့သတၱိရွိေနျပန္တယ္.. 
ကၽြန္မဒီလ အိမ္အရမ္းျပန္ခ်င္တယ္.. ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ဖုန္းဆက္ရင္လဲ သမီးဖုန္းဖိုးအရမ္းကုန္မယ္ဆို ပီး စကားအျမန္လုေျပာေနတဲ့ မာမီ့ကိုေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္မိတယ္..
ကၽြန္မဆီကေနဖုန္းဆက္ရင္တစ္ကယ္လဲအရမ္းကုန္ပါတယ္၊ (၅) မိနစ္ေလာက္ရင္ ၅၀ ေလာက္သြားပီ။
ေမာင္ေလးကေတာ့ gtalk သံုးဖို႔သင္ထားေပးတာဘဲ.. ကို TZA ဘေလာ့က သူ႔မာမီ gtalk သံုးနည္း မွတ္စု စာအုပ္ေလးေတြ႔ေတာ့ မာမီ့ကိုပိုသတိရသြားတယ္။ 

အေမမ်ားေန႔မွာ သားသမီးေတြ မရိုးႏိုင္တဲ့ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်စ္ျပတဲ့၊ ဂရုစိုက္ျပတဲ့မိခင္ေတြအားလံုး က်မ္းမာ ၾကပါေစ။