ေတာင္ေပၚခ်င္းေျပာင္းဖူးျပဳပ္

ကၽြန္မအေဖဘက္က အဖိုးက အိႏၵိယဘက္ကေန ျမန္မာျပည္ဆင္းလာျပီး စစ္လာကူတိုက္တဲ့အထဲမွာ ပါလာပီး အဖြားနဲ႕အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျမန္မာျပည္ထဲ၀င္လာေတာ့ အဖြားအမ်ိဳးတစ္ခိ်ဳ႔ နဲ႔ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံသားခံယူလိုက္တယ္။  ခ်င္းေတာင္/ဟားခါးမွာ အေျခက်ေနထိုင္ပီးေနာက္ မအူပင္ ျပီးေတာ့ ျပင္ဦးလြင္မွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆံုးသြားၾကတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မအေမဘက္က အဖိုးဖြားေဆြမိ်ဳးေတြက ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာသားေတြမို႔  အစားစံုစားခဲ့ ဖူး သလို အေဖဘက္က အမ်ိဳးေတြဆီသြားလည္ရင္ ေတာင္ေပၚတက္ရျပန္တာမို႔ သူတို႔စားေလ့ရွိတဲ့အစာ ေတြလဲ ကၽြန္မခံုမင္ေနတတ္ျပန္တယ္။ 

မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၈၈ အေရးခင္းေၾကာင့္ေက်ာင္းပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ အေဖက အမ်ိဳးေတြဆီသြားလည္ၾကမယ္ ဆိုျပီး ခ်င္းေတာင္ကိုေခၚသြားပါတယ္။

မႏၱေလးကေနမံုရြာ.. မံုရြာ - ကေလး.. ကေလး - စီးရင္း   စီးရင္းက ေနတီးတိန္.. ဖလန္း  ဟားခါးထိ သြား လည္ၾကတယ္။ ကၽြန္မအရမ္းငယ္ေသးတယ္.. ညီမေလးက လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစေလး..၊ ကၽြန္မက အေဖနဲ႔ ေတာင္တက္တဲ့ကားအမိုးေပၚမွာ ထိုင္တယ္။  

ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖက ဘယ္သြားသြားေခၚသြားလို႔ ကၽြန္မကို ေယာက်ာ္းေလးလို၀တ္ေပးေလ့ရွိ တယ္။ အဲဒီတုန္းက မဲဇာလမ္းလား..ဘာလား ေမ့သြားျပီ.. ဒျမေတြအရမ္းေသာင္းက်န္းတဲ့ေနရာေပ့ါ။

ကားသြားရင္ ႏွစ္စီး ဆီတန္းသြားရတယ္.. အဲဒီေတာၾကီးကိုျဖတ္ပီး ဖလန္းကို တက္တဲ့အခါေပါ့။

ပထမကား၊ ဒုတိယကား ကကၽြန္မတို႔မိသားစုပါတယ္၊ လမ္းမွာ အေရွ႔က ကားက စက္ဘာျဖစ္လဲမသိ အဲဒါနဲ႔ သူတို႕က အေရွ႔က သြားခိုင္းတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ဘဲ ကၽြန္မတို႔စီးတဲ့ကား အေရွ႔အစီးျဖစ္သြားတယ္။

ညဘက္က ကားမီးေအာက္မွာ ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ျမင္ကြင္းကေတာ့ တံတားတစ္ခု ေပၚမွာ သစ္ကိုင္းေတြ သစ္ခက္ေတြနဲ႔ ကာတားတယ္။ ဒျမေတြက ကၽြန္မတို႔ကားကို တားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကားဆရာ က ကားမွာပါလာတဲ့သူေတြကို ျမဲျမဲကိုင္ထားဖို႔ ေအာ္ပီး အရမ္းကိုေမာင္းတာ...  သူတို႔ေတြ ေနာက္က ေျပး လိုက္လာေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယအစီးက်န္ေသးတယ္ဆိုပီး အလြတ္ေပးလိုက္တယ္။

ဖလန္းေရာက္ေတာ့ ဒုတိယအစီးမွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေခါင္းကို အခုတ္ခံလိုက္ရတယ္..  ပစၥည္းေတြလဲ ယူသြားတယ္၊ ေဆးရံုသယ္သြားၾကတယ္၊ ေနာက္ဘာျဖစ္လဲ ကၽြန္မလဲ မသိေတာ့ဘူး။  

သြားတဲ့တစ္လမ္းလံုးမွာ ကၽြန္မတို႔ ၃ ေယာက္လံုး နာမက်န္းျဖစ္တာတို႔ အနာတရျဖစ္တာတို႔မရွိလို႔ အေဖ အေမက အဲဒီအေၾကာင္းအခုထိ သတိရတိုင္း တစ္ဖြဖြေျပာေနတုန္းဘဲ။

ဟားခါးေရာက္ေတာ့ ကားရပ္တာနဲ႔ ထမင္းဆိုင္ထဲက လူေတြေျပးထြက္လာျပီး အိတ္ေတြလာသယ္၊ ထမင္း ေတြေကၽြးတာ... တယ္သေဘာေကာင္းပါလားမွတ္တယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ိဳးေတြကိုး..

အားလံုးေပ်ာ္ၾကတယ္၊ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာ.. တစ္ျမိဳ႕လံုးနီးပါးစပ္လိုက္ အမ်ိဳးေတြခ်ည္း။

အဲဒီမွာ မာလာဖူး ဆိုတာ စစားဖူးတာ။  ေတာင္ေစာင္းေတြမွာ ပြင့္ေနတာေလးေတြလိုက္ခူးပီး ေၾကာ္စားတာ ေကာင္းမွေကာင္း။ ေတာင္တက္တဲ့တစ္လမ္းလံုး ဆိုင္ေတြမွာ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္နဲ႔..

ေျပာင္းဖူးကို အေစ့ေျခြ အေပၚက မာတင္းေနတဲ့ အခြံၾကည္ကို ခြာထြက္ေအာင္ လက္နဲ႔ဆံုၾကီးနဲ႔ ေထာင္းၾက တာ။  အခိ်ဳ႕ေတြကေတာ့ ေအာင္ေလာက္ ဆိုတဲ့ ပဲေစ့တစ္မ်ိဳးကို အပုပ္ခံထားတာနဲ႔ ေရာျပဳပ္တယ္။ အဲဒီအနံ႔ေတာ့ ကၽြန္မလံုး၀မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္တစ္ခါတစ္ေလ ခ်င္း နဲ႔ ကရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရန္ျဖစ္ရင္ နင္တို႔ ေအာင္ေလာက္ က...%^&&**^&&  နင္တို႔ ငပိကေရာ..ဘာညာ 0)(&&&^%%&&$  ဆိုပီး ေျပာၾက တယ္။  

ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ျပံဳးခ်င္ခ်င္ရယ္။  အိမ္မွာလဲ ေတာင္ေပၚက လူၾကံဳရွိတိုင္း မာမီ့ကို ေျပာင္းဖူးေတြ ယူလာလာ ေပးတယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြ မိသားစုဆံုရင္ အိမ္မွာအျမဲျပဳပ္စားတယ္။ 

တစ္အိမ္လံုးအရမ္းၾကိဳက္ၾကတယ္။ အိမ္မွာေတာ့ ဗူးညြန္႔ ပဲနီေတာင့္ရွည္ေတြနဲ႔ ေရာျပဳပ္တယ္။

ျပီးရင္ ဂ်င္း၊ ငရုတ္သီးစိမ္း၊ ဆား ေရာေထာင္းပီး  စားၾကတာဘဲ။ 

အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အမဲသားနဲ႔ျပဳပ္စားတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာင္းဖူးျပဳပ္စားရင္ ဂ်င္းျပားျပား လွီးျပီး ကိုက္စားတယ္။ 

ၾကာခဲ့ပါျပီ၊  ဒီအပတ္ဘုရားေက်ာင္းသြားေတာ့ ဒီမွာ ေက်ာင္းလာတတ္ေနတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ ခ်င္းေတာင္ ျပန္ေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့ ယူလာေပးတဲ့ ေျပာင္းဖူးတစ္ေယာက္တည္းျပဳပ္စားလိုက္တယ္။

အ၀ထိုင္စားတယ္၊ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ၾကိဳက္၊ ဂ်င္းသတ္သတ္၊ ငရုတ္သီးနဲ႔ဆား သတ္သတ္ ခြဲေထာင္း ထားတာပါ။ အခ်ဥ္ေလးပါထည့္လိုက္ေသးတယ္။  

ဗူးညြန္႔ မရွိလို႔ ဟင္းႏုႏြယ္ရြက္ နဲ႔စားလိုက္တယ္။ အဲဒါလဲေကာင္းတာဘဲ။  စိတ္၀င္စားရင္ ေတာင္ေပၚသား/သူ ေလးတစ္ေယာက္ ကိုေမးျမန္းပီး  ျပဳပ္စားေပေတာ့ရယ္။  

ရန္ကုန္မွာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္ေျပာတယ္၊ တစ္ခါမွေတာ့မသြားခဲ့ဖူးဘူး။