အဖြားတို႔ရြာမွာ

ကၽြန္မအဘြားေနတဲ့ရြာကိုသိလႅာရြာလို႔ေခၚတယ္။ ေျမာင္းျမကေန(၂)နာရီေလာက္

ကားစီးရတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုကားလမ္းမေပါက္လို႔လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။
ေတာထဲေတာင္ထဲမွာေပါ့။ ကားစီးသြားလို႔ရတဲ့အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လဲကားအမိုးက
လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔၊ ေထာ္နဲေထာ္နဲ႔သြားတဲ့ကားကိုမနက္ (၄)နာရီေလာက္ေျမာင္းျမက
ေစာင့္စီးရတယ္။ တစ္ရက္တစ္စီးဘဲရွိလို႔လူကေတာ့က်ပ္ေတာင့္ေနတာ၊ တစ္ခါ
တစ္ေလမတ္တပ္ရပ္ေတာင္စီးရေသးတယ္။ အဖြားတို႔အေဒၚတို႔ကိုေတြ႔ခ်င္ေတာ့
လဲသြားတာပါဘဲ။ ရြာထဲကိုကား၀င္လာျပီဆိုရြာထဲကကေလးေတြအကုန္ေျပး
ထြက္လာျပီးကားေနာက္ကိုေျပးလိုက္ၾကတယ္။ ရြာအ၀င္မွာေက်ာင္းနဲ႔ဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းေလးရွိတယ္။ အဘြားအိမ္က ေတာင္ေအာက္ဘက္က်တယ္၊ ခ်ိဳင့္ထဲမွာ
(ေရတြင္းနားမွာေပါ့) တစ္ရြာလံုးမွေရတြင္း (၃)တြင္းစု ထားတဲ့ေနရာ (၂)ေနရာ
ဘဲရွိတယ္။ ေသာက္ေရအတြက္ ေရတြင္းကေတာ့အမိုးေတြဘာေတြရွိတယ္။
ရြာထဲကသူေတြေရခ်ိဳးခ်င္ရင္အဖြားအိမ္နားမွာအကုန္လာခ်ိဳးၾကတယ္။
ကၽြန္မတို႔ကားေပၚကစင္းတာနဲ႔ အေမ့ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႔ပီဆိုရင္..
သူ႔နာမည္ကိုအေရွ႕မွာနန္႔XXXXဆိုၿပီးလာႏႈတ္ဆတ္ၾကတယ္။သူတင္းပို႔တဲ့
ကေလးေတြလဲဲျမန္တယ္။ေတာင္ခ်ိဳင့္ေအာက္မွာေနတဲ့ဦးေလးေတြကေရာက္
လာျပီးပစၥည္းေတြလာသည္ေပးတယ္။ျပီးရင္ေတာ့အဖြားအိမ္ကိုခ်ီတက္ၾကတာ
ေပါ့။အဖြားေတာ့ေပ်ာ္ေနတာသိသာတယ္။ဒါေပမယ့္သူကသိပ္ေရာေရာေႏွာ
ေႏွာမေနဘူး။ေၿခတံရွည္ကၽြန္းအိမ္ၾကီးေလွခါးေပၚတက္လိုက္ရင္အေပၚေရာက္
တာနဲ႔ ေရအိုးေတြ(၃)လံုးတန္းစီထားတဲ့ေနရာအရင္ေရာက္တယ္။
အိပ္ခန္းမရွိဘူး၊ ကာထားတာဘဲရွိတယ္။ တစ္ၿခမ္းမွာမိန္းကေလးေတြအိပ္တယ္။
ဧည့္ခန္းမွာ ဦးေလးေတြနဲ႔ အေဖအိပ္တယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ထံုးစံေရာက္တာနဲ႔
ဖ်ာခင္းၿပီးအိပ္တာဘဲ။ မာမီတို႔အေဖတို႔ကေတာ့စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔၊ ေမာင္ေလးနဲ႔
ညီမေလးကေခြးကိုလိုက္စလိုက္၊ဦးေလးေတြနဲ႔ ေရာေရာေရာလုပ္ေနတယ္။ကၽြန္မ
အိပ္လို႔ႏိုးပီဆိုရင္ ဦးေလးလူးလူးက ကၽြန္မကိုေသခ်ာလာၾကည့္ပီးရီပါတယ္။ သူက
လူပ်ိဳၾကီး၊ကၽြန္မႏိုးတာနဲ႔စားဖို႔ရွာတာဘဲ။ အဲအခ်ိန္အေဒၚအငယ္က ေတာထဲက
ဇရစ္၊ တပင္ေရႊထီး၊ ေကာက္ေကြ႔ညႊန္႔ ေတြခူးျပီးၿပန္လာပါတယ္။ အိမ္ေအာက္မွာ
ေျပးေနတဲ့ၾကက္ထဲကတစ္ေကာင္ေတာ့ေလ်ာ့တာေသခ်ာတယ္။ ပါးပါးကရိွတာနဲ႔
စားမယ္မသတ္ပါနဲ႔ေၿပာလဲ အေဒၚက အကုိၾကီးအမၾကီးတို႔လာလည္ရင္ေကၽြးဖို႔ေမြး
ထားတာ၊ခ်က္မွၿဖစ္မယ္ဆိုျပီး (မည္သို႔ခ်က္သည္မသိ) ေမႊးၾကိဳင္ေနတာနဲ႔အေတာ္
ကိုဗိုက္ဆာလာပါတယ္။ မပါမၿဖစ္ ငပိရည္က်ိဳ( မွ်င္ငပိကိုေရထည့္ျပီးက်ိဳတာပါ၊
ပ်စ္ပ်စ္ေလးနဲ႔ က်ိဳျပီးရင္ေတာ့အခ်ိဳမႈန္႔နဲနဲခတ္၊ ငရုတ္သီးမႈန္႔ၿဖဴးထဲလိုက္တာပါ။
မေျပာမရွိနဲ႔အရမ္းကိုစားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ၾကက္သားေတာခ်က္၊ မွ်င္ငပိေရက်ိဳ၊
တို႔စရာအရြက္ေတြအစံုလင္နဲ႔ ၾကမ္းၿပင္မွာခံုအ၀ိုင္းခင္းၿပီးေခြးေၿခခံုေလးေတြနဲ႔
ထိုင္ျပီးအားရပါးရေလြးၾကတာေပါ့။ ၾကက္သားဟင္းခ်က္တိုင္းအဖိုးနဲ႔ဦးေလးေတြ
ကကၽြန္မကိုအသည္းနဲ႔အၿမစ္အရင္ဆံုးထည့္ေပးတယ္။ ကၽြန္မအဲဒါၾကိဳက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ေခါင္း.ထမင္းစားေသာက္ပီးရင္ေတာ့ ရွိတဲ့ပိႏၷဲသီး၊ထညက္ခဲ၊ေၿမပဲယို၊ကနစိုးသီးေတြအစံုစား
ၾကတယ္။ ရာသီခ်ိန္လိုက္ေပါ့၊ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔၊ ဒီလိုနဲ႔အဲဒီရြာေလးကိုကၽြန္မအရမ္း
ခ်စ္ပါတယ္။ ေရတြင္းကေရကစိမ့္စမ္းေရဆိုေတာ့ဘယ္အခ်ိန္မဆိုေအးျမေနတာဘဲ။
စကားတစ္ခုရွိတယ္၊ သိလႅာရြာသူေတြကအရမ္းေခ်ာတယ္တဲ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
သူတို႔ခ်ိဳးတဲ့ေသာက္တဲ့ေရေၾကာင့္ဆိုဘဲ။ ဟုတ္ရင္လဲဟုတ္ေလာက္တယ္။ တစ္ရြာ
လံုးကမိန္းကေလးေတြအသားေရၿဖဴ၀င္းၿပီးၾကည္လင္ေနတယ္။ ေခ်ာမြတ္ေနတာ
ဘဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ ေသြး ၄ပံု၁ပံုသာပါလို႔အဲေလာက္ေတာ့မေခ်ာဘူးေပါ့။ :P
ေမာင္ေလးကေတာ့ရြာေရာက္တိုင္းအိမ္သာထဲ၀င္ရင္အၾကာၾကီးဘဲ၊ ဘာလုပ္ေန
လဲမေမးနဲ႔၊အိမ္သာဆိုတာက၀ါးပိုး၀ါးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကန္႔လန္႔ၿဖတ္ေဆာက္ထားတာ။
ေအာက္မွာေခ်ာင္းရွိတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္က ေရခ်ိဳးကန္ကေရခ်ိဳးထားတဲ့ေရေတြနဲ႔ညစ္
ပတ္တဲ့ေရေတြစီးသြားတဲ့ေခ်ာင္း။ အိမ္သာထဲ၀င္ထိုင္ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္
ငါးေလးေတြေရာင္စံုကူးေနတာေတြ႔ရတယ္။ အရင္တုန္းကအိမ္သာဆိုအရမ္းစိတ္
ညစ္တာ။ ၀ါးပိုး၀ါးေတြတက္လိုက္ရင္လႈပ္စိစိနဲ႔ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္တယ္။ အေရးထဲ
အေနာက္ဖက္ေတာထဲကေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနတဲ့အေကာင္ေတြရွိေသးတယ္။
ေတာေၾကာင္၊ ေတာၾကက္အရိုင္း၊ ေတာေခြး..စသည္ၿဖင့္။တစ္ခါမွေတာ့ေသခ်ာ
မေတြ႔ဖူးဘူး. ဒါေပမယ့္ညဖက္ဆိုရင္ေတာ့မ်က္လံုးေတြေတြ႔ရတယ္။ အဖြားအိမ္
ေထာင့္ေလးမွာခေရပင္အၾကီးၾကီးရွိတယ္။ ခေရပြင့္ေလးေတြမနက္လင္းရင္
ေကာက္ၿပီး၀ါးႏွီးေလးနဲ႔သီ၊ အေဒၚေလကေတာထဲမွာကြမ္းၿခံရွိတယ္။ ကၽြန္မလဲ
တစ္ခါတစ္ေလလိုက္သြားတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးဖံုးတဲ့အ၀တ္ေတြ၀တ္ၿပီးေတာ့။
ကြမ္းၿခံသြားတဲ့လမ္းမွာနာနတ္သီးေတြမွည့္ေနရင္ေတာရွင္းဓါးနဲ႔ခုတ္ၿပီးေကၽြး
ေသးတယ္။အသြားေတာ့ဦးေလးလွည္းနဲ႔လိုက္သြားတာ။လမ္းမွာဦးေလးေတြ
မီးေသြးဖုတ္တဲ့ေနရာ၀င္စပ္စုၿပီးေရငန္းသီးခူးေသး။ေရငန္းသီးကအရမ္းကို
ခ်ဥ္စုတ္တာကလား။ အဲဒါကိုဆား၊ငရုတ္သီးနဲ႔သုပ္စား၊
ရန္ကုန္ေတာင္ျပန္သယ္လာေသးတယ္။ ကြမ္းၿခံေရာက္ရင္ေအးၿမေနတာဘဲ၊
ေတာေခ်ာင္ထဲမွာေလ.. ကြမ္းၿခံေရေလာင္းဖို႔ကေတာ့ေတာထဲမွာစီးေနတဲ့စမ္း
ေခ်ာင္းေလးေတြရွိတရ္။အၿပန္လမ္းမွာေတာ့ရြာအေနာက္ဖက္အ၀င္(ကားစီး
လာတာအေရွ႔ဘက္အ၀င္)မွာေခ်ာင္းအၾကီးၾကီးရွိတယ္။ေရတက္ေရက်ခ်ိန္ရွိ
တယ္။ ေခ်ာင္းထဲမွာငါးေတြပုဇြန္ေတြ၊ ပေလာက္ပေလာက္ေတြအမ်ားၾကီး။ ပ
ေလာက္ပေလာက္ဆိုတာ ေရထဲမွာေနတဲ့ငါးဒါေပမယ့္ေရစပ္ကုန္းေပၚမွာ
လဲသူတို႔လမ္းေလွ်ာက္တတ္တယ္။အရမ္းၿမန္တဲ့ငါးေတြေပါ့။ေခ်ာင္းအေပၚမွာ
တံတားေလးရွိတယ္။ သစ္လံုးၾကီးေတြနဲ႔အခိုင္မာေဆာက္ထားတာ။
ရြာထဲမွာလူေနအိမ္ေတြသာရွိတာ။ အားလံုးရြာအေနာက္တံတားကိုၿဖတ္ေတာင္္္္
္ေပၚတက္ျပီးေတာထဲ၀င္ၾကတယ္။ ေတာထဲမွာမွကိုယ့္ၿခံကိုယ္စီရွိၾကတယ္။
ေျပာရရင္ရြာထဲကသူေတြစီးပြားကေတာထဲမွာ။အဲဒီတံတားေပၚကေနေရတက္
ခ်ိန္ဆိုကၽြန္မတို႔သံုးေယာက္ခုန္ခုန္ခ်တယ္။ေရကူးက်တယ္။နစ္တဲ့အခါလဲရွိတယ္။
ဦးေလးေတြကေစာင့္ေနရတယ္။ခ်ည္ေပါင္ရြက္စိုက္ေရာင္းတဲ့သူလဲရွိတယ္။ မာမီရြာေရာက္တာသတင္းၾကားရင္ဟင္းရြက္၊တို႔စရာေလးေတြလက္ေဆာင္လာ
ေပးၾကတယ္။ညေနေရက်ခ်ိန္ဆိုအေဒၚငယ္နဲ႔ငါးသဲ့ဖမ္းတဲ့ဇကာကံုးယူျပီးေခ်ာင္း တစ္ေလွ်ာက္ပုဇြန္လုိက္သဲ့တယ္။အရမ္းကိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ၿပန္ေရာက္ရင္
ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ႔ပုဇြန္စိတ္စိမ္းစိမ္းေလးေတြေရစင္စင္ေဆးၿပီးအခ်ဥ္ဟင္းငပိ
တတံုးထည့္ခ်က္ၿပီးထမင္းေလြးၾကတာ....ရြာေလးကိုအရမ္းသတိရတယ္။
အိမ္အၿပန္မနက္ကားစီးေတာ့မယ့္ဆိုရင္ေတာ့အဖိုးေလးက်င္မကၽြိ ကတံၿမက္စည္း
ေတြလာပို႔ေပးတယ္။ မာမီပိုက္ဆံေပးလဲမယူဘူး။သူကတံၿမက္စည္းလုပ္တယ္။
သူလုပ္တဲ့တံၿမက္စည္းကအရမ္းခိုင္တယ္၊ ၾကိမ္နဲ႔ယက္ထားတာ... ကားအိပဲ့ပဲ့နဲ႔
ရြာအၿပင္ထြက္လာရင္ေတာ့ လက္ၿပေနတဲ့အေဒၚဦးေလးေတြနဲ႔ ကေလးေတြရယ္
ဖုန္းတစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔ရြာဦးေက်ာင္းေလးရယ္..အၿပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ပိေလာ
ပိနန္ခင္းေတြရယ္..လြမ္းဖြယ္အတိပါ..