အားဘူး...အားဘူး...

အခုတစ္ေလာကၽြန္မအလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္(၄)ဘာသာယူထားေတာ့
ရူးမေလာက္ေအာင္စာေတြမ်ားလြန္းပါတယ္။ကြန္ၿပဴတာထဲမ်က္ႏွာ၀င္မတတ္ပါဘဲ။ ဘေလာ့
ထဲမွာေရးစရာေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္မနက္ထတာနဲ႔ရံုးကိုေၿပး၊ အလုပ္လုပ္ၿပီးညေနရံုး
ဆင္းခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔အိက်ီေတာင္မလဲအားဘဲေက်ာင္းကိုေၿပးရပါတယ္။ ေက်ာင္းကည(၁၀)
နာရီမွၿပီးတယ္။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၁၀နာရီခြဲေနၿပီ။ professor ေပးထားတဲ့စာေတြကိုအသဲ
အသန္ရွာရပါတယ္။ case study ေတြေခါင္းေၿခာက္ေအာင္စဥ္းစားရပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔
ေတာ့ရံုးေန႔တ၀က္ဘဲတက္ရေတာ့ေအးေဆးတယ္မထင္ပါနဲ႔။ ေသာၾကာေန႕႔လဲရံုးဆင္းတာနဲ႔
ေက်ာင္းကိုေၿပးရၿပန္ပါတယ္။အိမ္မွာမာမီေရာက္ေနေတာ့စားေသာက္ဖို႔စိတ္မပူရေပမယ့္
ေနာက္လက်ရင္ေတာ့၀ိတ္က်မယ့္ကိန္းကိုၿမင္ေနရတယ္။အေရးထဲမွာဘန္ေကာက္သြား
ဖို႔ဗီဇာေလွ်ာက္တာသံရံုကေတာ္ေတာ္ရစ္လို႔အရမ္းကိုစိတ္တိုရေသးတယ္။ မဆီမဆိုင္စာရြက္
ေတြလိုက္ေတာင္းတယ္။ဘန္ေကာက္ကိုထရန္စစ္အေနနဲ႔၀င္ဖူးေပမယ့္အခုဟာကညီမေလး
ဘြဲ႕႕ယူမွာမို႔ဒီကေနဗီဇာေလွ်ာက္တာဒီေလာက္ခက္မွန္းမသိဘူး။ဗီဇာဖိုးလဲနင့္ေနေအာင္
ေတာင္းေသးတယ္။ေတာ္ေတာ္အသဲယားတယ္။တစ္ၿခားႏိုင္ငံေတြမ်ားအဲေလာက္မခက္ပါဘူး
ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔အနီးဆံုးႏိုင္ငံေလးကရစ္လိုက္တာ၀က္အူရစ္ေတာင္အရႈံးေပးရမယ္။
(၃)ခါေလာက္ထပ္ဆင့္ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ရလာပါၿပီဗီဇာ။
ပလတ္စတစ္ေလာင္းၿပီးမွန္ေဘာင္ထဲထည့္ခ်ိတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္။
အေရးထဲမွာၿမန္မာသံရံုးကနာမည္အလံုးလိုက္တပ္ၿပီးေရာက္လာတဲ့ဖိတ္စာ။
referendum on that draft constitution
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ဘာမွသြားၿပီးမဲမေပးခ်င္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဘာမွန္းမသိနားမလည္
လို႔ပါ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ပတ္သတ္တာကိုလစ္လ်ဴ
ရႈမသိဘာသာေနၿခင္သလားလို႕႔ေမးတဲ့သူရွိသလို၊ ဒီမဲေပးတဲ့အေပၚမွာအခြင့္ေကာင္းယူ
ၿပီးသူတစ္ပါးႏိုင္ငံမွာခိုလႈံခြင့္ေတာင္းဖို႔စီစဥ္ေနၾကတဲ့သူေတြအေၾကာင္းၾကားရတဲလဲစိတ္
မခ်မ္းသာလွေပးဘူး။ ကၽြန္မအၿမင္ေတာ့ကိုယ့္တိုင္းၿပည္၊ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္းစားဖို႔
စိတ္ရွိရင္ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့အေနထားေလးကေနအတတ္ႏိုင္ဆံုးေထာက္ပံ့ကူညီေပးခ်င္
ပါတယ္။အေကာင္းဆံုးအေနထားကိုေရာက္လာမယ္လို႔လဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။