မဲေပးခဲ့ပါသည္

သံရံုးကမဲလာထည့္ပါလို႔နာမည္အလံုးလိုက္တပ္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေခၚခိုင္းတုန္း
ကမသိဘာသာနဲ႔လစ္လ်ဴရႈၿပီးေနလိုက္ေသးတယ္။ေနာက္ေတာ့expressmail နဲ႔စာေရာက္
လာမွေယာင္ေ၀ေ၀နဲ႔သြားမလား၊မသြားဘူးလား။ စေနေန႔မအားဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းတက္
ရမယ္။တနဂၤေႏြအလုပ္အခ်ိန္ပိုရွိတယ္၊စာလုပ္ရမယ္၊ညီမ၀မ္းကြဲမိသားစုနဲ႔ေရပူစမ္းသြား
ဖို႔လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကတည္းကappointmentလုပ္ထားတယ္။တနလၤာ၊ မဲေပးရမယ့္
ေနာက္ဆံုးေန႔။ရံုးကိုေတာ့ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားတယ္in case သြားခ်င္သြားမယ္။
မနက္ ၉ နာရီ၊ ၉ နာရီခြဲ..ေယာင္ေနတုန္းဘဲ..သြားမလား/မသြားဘူးလား...
ဆံုးၿဖတ္မရတဲ့အဆံုးအၾကံေပးအရာရွိဆီဖုန္းဆက္ၿပီးသြားသင့္မသြားသင့္ေမးလိုက္တယ္။
သူကသြားလိုက္ေလ။ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္သြားသင့္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီေန႔ေတြမတိုင္ခင္အင္တာနက္
ထဲမွာသတင့္ေတြဖတ္ထားေတာ့ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ၿပည္ေထာင္စု
ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သံရံုးကိုေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။သံမွဴးကကၽြန္မနဲ႔ခင္ပါတယ္။ေဖာ္လဲေဖာ္ေရြ
တယ္။ပထမဆံုးဒီႏိုင္ငံေရာက္ကာစကသတင္းသြားပို႔တုန္းကသာတစ္ခါေတြ႔ဖူးတယ္။ ေနာက္
ပိုင္းအခြန္ေဆာင္တာ၊သက္တမ္းတိုးတာေတြကိုေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကသာလုပ္
ေပးပါတယ္။သံရံုးေရာက္ေတာ့ေန႔လည္၁၂း၃၀။ အေပၚတက္မယ္လုပ္ေတာ့အေစာင့္ကေပး
မတက္ပါဘူး။ထမင္းစားခ်ိန္တဲ့။ ေၾသာ္ဟုတ္သားဘဲဒီမွာ ၁၂း၀၀-၁း၀၀ နာရီကေန႔လည္စာ
စားခ်ိန္ေလ။ ေအာက္မွာဘဲခံုမွာထိုင္ၿပီးေစာင့္ေနတယ္။ ၿမန္မာတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ထပ္ေရာက္လာ
တယ္။အ၀င္၀မွေတာ့ဒီႏိုင္ငံကရဲသားေတြ၊ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔ေစာင့္ေနတယ္။ေစာင့္ရတဲ့အ
လုပ္ကိုစိတ္မရွည္တဲ့ကၽြန္မနာရီတစ္ၾကည့္ၾကည့္နဲ႔။ကြက္တိဘဲ ၁း၀၀နာရီလဲထိုးေရာအေပၚ
ကိုတက္လို႔ရၿပီတဲ့။ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာဓာတ္ေလွခါးနဲ႔ေက်ာ္ၿဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့တံခါး
ပြင့္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းေတြရတာကေတာ့Union of Myanmar Embassy လို႔ခန္႔ၿငားထည္၀ါစြာ
ေရးထားတဲ့သံရံုးကိုေရာက္ပါၿပီ။ ေရာက္တာနဲ႔လက္ေထာက္သံမွဴးကပ်ဴဌာစြာၾကိဳဆိုပါတယ္
က်န္တဲ့ၿမန္မာတစ္ခ်ိဳ႕ကရွိန္းတိန္းတိန္းနဲ႔မ၀င္ရဲသလို..ကၽြန္မကေတာ့ေခၚတာနဲ႔တန္း၀င္ၿပီး
ဧည့္ခန္းဆိုဖာမွာထိုင္ေနလိုက္ပါတယ္။အဲဒီမွာစားပြဲေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့အေၿခခံမူၾကမ္းစာ
အုပ္ခ်ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ သံမွဴးကဖတ္ၾကည့္ပါအံုးလို႔ေၿပာေတာ့ကၽြန္မကအင္တာနက္
ကေဒါင္းလုဒ္ၿပီးဖတ္ၿပီးသြားၿပီလို႔ေၿပာလိုက္တယ္။အမွန္ကေတာ့ဖတ္တယ္ဒါေပမယ့္နားမ
လည္ဘူး။...ဟိဟိ ဒါေပမယ့္တစ္သက္မွာတစ္ခါ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္မဲေပးရတာနဲတဲ့အခြင့္
ေရးမဟုတ္ဘူးမဟုတ္လားေနာ္..ပထမ..တစ္ေယာက္..ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆို
တာနဲ႔က်န္တဲ့သူေတြမထခင္ကၽြန္မအၿမန္ထၿပီးသြားလိုက္တယ္...ေနာက္တစ္ဖက္ၿခမ္းက
အခန္းထဲကိုသြားရတာ..ေရာက္တာနဲ႔ ခ်ိတ္ထမိန္၀တ္ထားတဲ့အမၾကီးကနာမည္နဲ႔ ပတ္စပို႔
နံပတ္ေတြေသခ်ာ print ထုတ္ထားတဲ့စာရင္းစာရြက္မွာကၽြန္မနာမည္ကိုခ်က္ခ်င္းရွာေတြ႔
ၿပီးဆိုင္းထိုးခိုင္းတယ္။ သူ႔ကိုပတ္စပို႔ၿပလိုက္တယ္။ၿပီးတာနဲ႔ေနာက္ေကာင္တာတစ္ခုအန္
ကယ္ၾကီးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတယ္အဲဒီမွာအလွဴခံၿဖတ္ပိုင္းလိုတစ္ၿခမ္းမွာကၽြန္မနာမည္
ေအာ္တိုေရးၿပီးသား..ဆိုင္းထပ္ထိုးရတယ္။ၿပီးေတာ့ဆိုင္းထိုးထားတဲ့စာရြက္တစ္ၿခမ္းကို
ၿဖတ္ေပးပါတယ္။ ေထာက္ခံရင္ အမွန္ၿခစ္ မေထာက္ခံရင္ အမွားၿခစ္ပါဆိုတာကိုရွင္းၿပ
ပါတယ္။ၿပီးေတာ့စာအိတ္ေလးတစ္လံုးေပးပါတယ္။ ေနာက္မွာေတာ့ အခန္းသီးသန္႔ထဲ
ကိုထပ္၀င္သြားရပါတယ္။ အဲဒီအခန္းမွာေတာ့စားပြဲတစ္လံုး၊ ေကာ္တစ္ဗူး၊ ေဘာလ္ပန္
(၃)ေခ်ာင္း ဆိုဖာခံုေလးရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲကို၀င္သြားေတာ့တစ္ေယာက္တည္းပါ။ဘယ္
သူမွမရွိဘူး။ ကၽြန္မကိုေပးလိုက္တဲ့မဲေပးရမယ့္စာရြက္မွာလဲဘာမွမေရးထားဘူး၊ ေန႔စြဲ
ဘဲပါမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မေသခ်ာလွန္ၾကည့္တယ္။ ဘာဆိုဘာမွမရွိဘူး။ ၾကိဳက္တာကို
မဲေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာ။ ကၽြန္မလဲကိုယ္ၾကိဳက္တာေလးတစ္ခုကို ၿခစ္ခဲ့ၿပီး ေပးထား
တဲ့စာအိတ္အလြတ္ထဲထည့္၊ေကာ္နဲ႔ေသခ်ာၿပန္ပိတ္ ၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေထာင္ထားတဲ့ဗံုးထဲကိုစာအိတ္လိုက္ထည့္လိုက္ၿပီး...သံမွဴးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး
ၿပန္လာခဲ့တယ္။ ဒါပါဘဲ..အားလံုးေအးေဆးနဲ႔ကိုယ့္ထည့္ခ်င္တဲ့ကိုယ့္ဆႏၵကိုယ္လဲ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္မဲေပးခြင့္ရပါတယ္။ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္။ ဒါ
ကၽြန္မေနတဲ့ႏိုင္ငံကိုေၿပာတာပါ။ တစ္ၿခားႏိုင္ငံကအေၾကာင္းေတြကၽြန္မမသိသလို
အစိုးရဘက္လိုက္ၿပီးေၿပာတာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မလက္ရွိကိုယ္တိုင္ၿမင္ေတြ႔ ၾကံဳေတြ႔
ရတဲ့အေၿခေနကိုေရးၿပတာပါ။ အေ၀းေရာက္အၿခားၿမန္မာေတြၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အခက္
ခဲေတြ၊ မဲေပးလို႔မရတာေတြကၽြန္မပံုေတြၿမင္ေတြ႔၊ သတင္းေတြၾကားေနရပါတယ္။သူတို႔
အခက္ခဲကိုလဲနားလည္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ကၽြန္မေနတဲ့ႏိုင္ငံအေနထားမွာေတာ့
ေအးေဆးလြပ္လပ္စြာလ်ိဳ႕၀ွက္မဲေပးခြင့္ရွိတဲ့အေၾကာင္းေလးကုိေ၀ဌခ်င္တာပါေနာ္။
ကၽြန္မဘာထည့္လဲဆိုတာေတာ့ေၿပာၿပ၀ူး...