ေကာက္စိုက္ခဲ့ဖူးပါသည္

တစ္ရက္....ကၽြန္မတို႕အဖြဲ႕ လယ္ကြင္းထဲဆင္းေကာက္စိုက္ရမယ့္ရက္၊ လယ္သူမေတြသနပ္ခါးကို မ်က္ႏွာတစ္ၿပင္လံုးေဖြးေအာင္လိမ္း၊ခေမာက္အၾကီးၾကီးကိုေဆာင္း။အထဲမွာေဘာင္းဘီဒူးနားအ
ထိက်ပ္က်ပ္ကို၀တ္၊အၿပင္ကေတာ့ထမိန္၊ေမွ်ာ့တို႕ကၽြတ္တို႕ကိုလဲေၾကာက္ရေသးတယ္ေလ။လယ္ ကြင္းေရထဲဆင္းဖို႕ဆိုအရမ္းကိုေၾကာက္တဲ့ကၽြန္မတို႕ရန္ကုန္သူမ်ားအဖြဲ႕ကိုေတာ့ဆရာေတာ္ေတာ္
စိတ္ေလပါတယ္။ထီးတစ္ေခ်ာင္းစီကိုင္ၿပီးေကာက္စိုက္ဖို႕ကြင္းထဲဆင္းတယ္။လက္တစ္ဖက္ကထီး၊ တစ္ဖက္ကပ်ိဳးပင္၊ေရကကြင္းထဲမွာဒူးနားအထိနစ္တယ္။အဲဒါပ်ိဳးပင္ကိုကိုင္အၿမစ္ကိုလက္နဲ႕စုၿပီး
ေတာ့ခါးကိုကိုင္း၊ေရထဲကိုပ်ိဳးပင္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုႏွစ္၊ ေအာက္ေၿခႏြံနဲ႕ေၿမၾကီးထိေအာင္သြားၿပီး
အၿမစ္ကိုေၿမထဲကိုထိုးထည့္၊အလိုလို..ေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ၾကက္သီးထတယ္။သိတဲ့အတိုင္းအဲဒီေၿမၾကီး
ထဲကိုလက္ထိုးထည့္ရင္းနဲ႕အေကာင္ေတြဘာေတြထိမိရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ၿပီးရင္ေရဘယ္ေလာက္
ၿပန္ေဆးေဆးလက္သည္းခြံေတြက၀ါၿပီးက်န္ခဲ့တာ။ဘယ္ရမလဲပ်ိဳးပင္ေလးငါးပင္ကိုလက္နဲ႕ဆုပ္လိုက္
တယ္။ၿပီးေတာ့ဒူးသာသာရွိတဲ့ေရေပၚကိုခ်လိုက္တယ္၊ၿမဳပ္မသြားဘူးေလ။ခ်ၿပီးတာနဲ႕ေၿခတစ္ေခ်ာင္း
ကိုမ၊ေၿခေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕အၿမစ္ကိုဖမ္းၿပီးဟိုးေရေအာက္ကေၿမၾကီးထိေအာင္တက္နင္းလိုက္ေတာ့၊
စိုက္ၿပီးသားၿဖစ္သြားေရာ။ဆရာလဲေၿပာလို႕မႏိုင္ေတာ့လို႕လႊတ္ထားေပးလိုက္တယ္။စပါးစိုက္တာနည္း
နည္း၊ေရေပၚမွာကင္းေၿခမ်ားေသးေသးေလးေတြ လမ္းမွားၿပီးေၿပးေနတာေတြ႕လို႕ကေတာ့ တစ္ဖြဲ႕လံုး
ကန္ေဘာင္ေပၚေၿပးတက္ၾကတာ၊ ေၿမြေတြ႕တဲ့အတိုင္းဘဲ။ ဆရာက၀ီစီမႈတ္တယ္။ ၿပန္ဆင္း၊ကြင္းထဲ
ကို..ဒါနဲ႔အားလံုး မ်က္ႏွာကငိုမဲ့မဲ့ မဆင္းရင္လဲဒီဘာသာကက်အံုးမယ္၊အဲဒီႏွစ္ကစပါးေတာ္ေတာ္ရႈံး
တယ္လို႕သိရပါတယ္။ရႈံးမွာေပါ့၊မစိုက္တတ္တဲ့သူေတြကိုခိုင္းတာကိုး။ေက်ာင္းေရာက္စစၿခင္းမွာအဲဒီ
ဘာသာမယူမၿဖစ္၊ဘာလုပ္ရလဲသိလား၊ပ်ိဳးေတြၾကဲရတယ္။ပ်ိဳးပင္ေတြႏႈတ္ၿပီးစိုက္မယ့္ကြင္းကိုသယ္
ရတယ္။ၿပီးေတာ့ပ်ိဳးပင္ေတြကိုညီညီညာညာေလးစိုက္ရတယ္။ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္ပီးခါနီးက်ေတာ့တစ္မ်ိဳး၊ စပါးဆင္းရိတ္ရတယ္။ စပါးရိတ္တာၾကည့္တာေတာ့လြယ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္တံစဥ္ကိုကိုင္ၿပီး စမ္းၾကည့္
မွ..ရင္တမမနဲ႕၊ လက္ထိခါနီး ထိခါနီး (ရိတ္ဖူးတဲ့သူမ်ားသိမွာပါ)သယ္ရတယ္၊ ေၿခြရတယ္။
အဲဒီတုန္းကဆရာေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တယ္လို႕႔အားလံုးကအတည္ၿပဳၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲဆရာငါတို႕ကိုဘယ္လိုခိုင္းတဲ့အေၾကာင္း၊လယ္ကြင္းထဲအႏၱရာယ္အေ႕ကာင္ပေလာင္ေတြၾကား
မွာေကာက္စိုက္ခိုင္းတဲ့အေၾကာင္း၊ ဓားအတံုးေတြေပးၿပီး အေနာက္ကလယ္စပ္မွာပိန္းပင္ေတြသြား
ခုတ္ခိုင္းလို႕ ညဘက္ၿပန္လာရင္လက္ေတြယားေနရတဲ့အေၾကာင္းကိုစိတ္နာနာနဲ႕႔ဆရာ့ အေၾကာင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စပ္မိပါတယ္ အဲဒီကဗ်ာကို ခၽြန္တြန္းမတစ္ေယာက္ကဆရာ့လက္ထဲကိုသြားေပး
ေတာ့ အားလံုးေပၚကုန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိဘူးဆရာကေနာက္ဆို ကၽြန္မတို႕
အဖြဲ႕ကို လယ္ကြင္းထဲမဆင္းခိုင္းေတာ့ပါဘူး။
အမွန္က ေက်ာင္းမွာတစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္အလဟသအကုန္က်ခံၿပီးစပါးေက်ာင္းသားေတြကိုစိုက္ခိုင္းတာ
ဘာေၾကာင့္မွန္းကိုနားမလည္ႏိုင္ၿဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕စားေနတဲ့ဆန္ကို ေတာင္သူလယ္သမား
ေတြေကာက္စိုက္သမေတြဘယ္လိုအပင္ပန္းခံစိုက္ပ်ိဳးရလဲဆိုတာကိုလက္ေတြ႕နားလည္ခဲ့ရတာက
ေတာ့တန္ဖိုးမၿဖတ္ႏိုင္ေအာင္ပါဘဲ။