ေယာင္လည္လည္တနဂၤေႏြ

ဒီအပတ္ရံုးပိတ္ရက္မွာေတာ့အိမ္ေဘးမွာေနတဲ့ကၽြန္မေမြးစားမိဘမ်ား(သူတို႔သားသမီးေတြ
ၾသစေတးလ်ားမွာေနခဲေတာ့ သူမ်ားေမးတိုင္းသမီးလို႔ၿပန္ၿပန္ေၿဖေလ့ရွိတဲ့သူေတြေပါ့)သမီးရင္း ၿပန္လာလည္ေတာ့ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္ဆိုၿပီးအတင္းေခၚတာနဲ႔ပါသြားၿပန္ပါတယ္။ ေမာလ္
ေတြေလွ်ာက္လည္ရတာ၀ါသနာမပါတာေတာ့အမွန္ဘဲ။ ၀ယ္စရာရွိရင္တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပ
မယ့္တစ္ရက္တစ္ရက္ခရီးမထြက္ရင္ရံုးကၿပန္တာနဲ႔အိမ္ထဲ၀င္ၿပီးၿငိမ္ကုပ္ေနလို႔စိတ္ေၿပလက္
ေပ်ာက္ထြက္ပါဆိုၿပီးအတင္းေခၚတာနဲ႔ပါသြားၿပန္ပါတယ္။ သူခ်င္းေအးေအးေလးေတြသာဖြင့္
တတ္တဲ့အန္တီနဲ႕အန္ကယ္ကားေပၚမွာဒီတစ္ရက္ေတာ့ဆူညံေနေအာင္သီခ်င္းေပါင္းစံုၾကားရ
ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ကားေပၚေရာက္ရင္ေခြေနတာ၊ ေအးတာလဲပါတယ္။ကားေတြကလဲ
ေမာင္းတာၾကမ္းသလားမေမးနဲ႔ကၽြန္မကားမေမာင္းတတ္တာကိုဘဲေက်းဇူးတင္ရမလိုဘဲ။ ဒီ
ကိုေရာက္စကရံုးကကား၀ယ္ဖို႔ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတယ္။ အလကားေတာ့ဟုတ္ဘူး။တစ္၀က္
နီးပါးေတာ့ကိုယ့္လခထဲကၿပန္ၿဖတ္မွာေပါ့။ ကားကဒီမွာေစ်းအရမ္းသက္သာေတာ့တစ္လကို
၅၀၀၀ေလာက္ၿဖတ္လဲဘာမွေတာ့ထူးလာမွမဟုတ္ေပမယ့္ေသြးတိုးရွိတဲ့ကၽြန္မကားေမာင္း
ဖို႔ကိုေတာ့ကၽြန္မအိမ္ကေရာ၊ ခ်စ္သူကပါသေဘာမတူခဲ့ပါဘူး။ အသြားလမ္းကိုအၿပန္လမ္းက
ကားကေက်ာ္ေမာင္းတယ္။ ကားမွတ္တိုင္မရွိစိတ္တိုင္းက်ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာရပ္တယ္။ မိုးရြာ
ရင္ပိုဆိုးတယ္။ ေရၾကီးၿပီးအဲဒါထိုင္ေပေတာ့တစ္ေနကုန္နီးပါးကားေပၚမွာ၊ ကမၻာေပၚမွာဒုတိယ
ကားလမ္းပိတ္တာအဆိုးဆံုးႏိုင္ငံလို႔နာမည္ၾကီးေတာ့လဲအဲေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့။ တစ္ရက္
ကၽြန္မၿမန္မာသံရံုးကအိမ္ကိုၿပန္အလာ၊၂နာရီအလြန္ဆံုးၾကာသင့္တဲ့ခရီးကို (၆)နာရီၾကာကား
ေပၚမွာေနလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မရံုးကသူေတြစိတ္ပူလို႔အေရးထဲဖုန္းကဘက္ထရီကုန္၊ ဆိုး၀ါး
လိုက္တာ၊ၿပန္ေရာက္ေတာ့၀ိုင္းဆူၾကပါေလေရာ။တစ္ေယာက္တည္းသြားလို႔ဆိုၿပီး။ဒါကေတာ့
ဒီကသူေတြရဲ႕ကိုယ့္ႏိုင္သားမဟုတ္တဲ့အၿပင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းမို႔စိုးရိမ္တတ္တဲ့
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးပါ။ကၽြန္မကေတာ့သူတို႔စိတ္ပူရလို႔စိတ္မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ကားရွိ
လဲမေကာင္းရွိလဲအႏၱရယ္မ်ားတဲ့ေနရာမွာတစ္ခါတစ္ေလအရမ္းၿငီးေငြ႕တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေနမ
ေကာင္းၿဖစ္ရင္ရံုးမွာဘဲလာထိုင္ခ်င္တာ။ ရံုးမွာကေပ်ာ္တယ္ေလ။ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔၊ အိမ္မွာ
ဆိုတစ္ေယာက္တည္းအိပ္ခ်င္အိပ္၊ မအိပ္ရင္ဘေလာ့တစ္ကာလိုက္ဖတ္၊ အြန္လိုင္းကသူငယ္
ခ်င္းေတြနဲ႔ရန္ၿဖစ္၊ ပ်င္းတာေတာ့အရမ္းဘဲ။ ကၽြန္မခ်စ္သူကေၿပာတယ္။ အင္တာနက္ရွိေနတာ
ဗဟုသုတရမယ့္စာေတြဖတ္၊ အက်ိဳးရွိမယ့္အေၾကာင္းရာေတြေလ့လာ။ ကၽြန္မကေတာ့အင္တာ
နက္ကိုအက်ိဳးရွိရွိမရွိရွိမသိဘူး။ စိတ္၀င္စားတဲ့ဘေလာ့ေတြ႕ရင္ဖတ္လိုက္၊ ဖိုရမ္ထဲ၀င္ဖတ္လိုက္။
အြန္လိုင္းမွာဘယ္သူငယ္ခ်င္မ်ားရွိမလဲလိုက္ေခ်ာင္းလိုက္၊ ဘယ္သူမွမရွိရင္ေတာင္ပုံမွန္ရွိေနတဲ့
ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးကိုလွမ္းၿပီးေခါင္းစားေနတာ။ ဘ၀ကိုၿဖစ္သလိုေနခ်င္တာေတာ့မဟုတ္ပါ
ဘူး။ ကိုယ္ေပ်ာ္သလိုေနေနတာ၊ အဲဒီအတြက္လဲဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္
တာမွမဟုတ္တာ။ မေန႔ကအေ၀းမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။ နင္
ကလဲပ်င္းရင္သူမ်ားဆီသြားလည္ေပါ့တဲ့။ သူေၿပာတာေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ။ ကၽြန္မကအိမ္လည္
တာ၀ါသနာမပါဘူး။ ညီမ၀မ္းကြဲအိမ္ေတာင္တစ္နာရီၿပည့္ေအာင္ထုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ဒီမွာကသူ႔
အိမ္ကိုယ့္အိမ္လည္ေတာ့မယ္၊ လာေတြ႔ေတာ့မယ္ဆိုဖုန္းနဲ႕အရင္အေၾကာင္းၾကား၊အိုေက..လာ
ေလဆိုမွေရာက္လာၾကတာ။ ကိုယ္သြားေတြ႔မယ္ဆိုလဲအဲလိုဘဲ။တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေန
တတ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ေတာ့အဲဒီစနစ္ကိုၾကိဳက္တယ္။ (ကဲစလာၿပီကၽြန္မအက်င့္...ေရးမယ့္အရာ
ကတစ္ၿခား၊ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ၿဖစ္ကုန္ပီ) ဒါလဲကၽြန္မအက်င့္တစ္ခါတစ္ေလတစ္ခုခုေၿပာဖို႔စဥ္း
စားထားေပမယ့္လိုရင္းကိုမေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႕ေမာလ္ေရာက္ေတာ့ေတြ႕ခဲတာေတြဓာတ္ပံု
ရိုက္ခဲ့တယ္။ ေရခဲၿပင္စကိတ္စီးေနၾကတဲ့သူေတြေရာ (အဲဒါအရမ္းစီးဖူးခ်င္တာ၊လဲက်မွာေသခ်ာ
တာသိေနေတာ့ခုထိမစမ္းရေသးဘူး။ ကေလးေတြ၀ိုင္းရီမွာစိုးလို႔ ဟဟ)။ အတက္ဆင္းလက္
တန္းမွာအလွဆင္ထားတဲ့ခရစၥမတ္ပန္းေလးေတြေရာ၊ ကေလးကစားစရာေရာင္းတဲ့ေနရာက
မဲေဖာက္ေပးတာေတြေရာ။ Home decor ခရစၥမတ္ပင္အၾကီးၾကီး၊ ဂိန္းေစာ့တဲ့ေနရာမွာေကာင္
ေလးေတြနဲ႕အတူကေနတဲ့အေကာင္ေလး၊ဖိနပ္ေတြ၀ယ္ေနက်ဆိုင္ေလး၊ အလွဆင္ထားတဲ့တြန္း
လွည္းေလး အစံုဘဲ..အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္ပီ။ ဒီမွာညေန ၅း၀၀နာရီဆိုေမွာင္ေနပီေလ....