လြတ္ေၿမာက္ခ်င္ၿပီ

ကၽြန္မစိတ္နဲ႕လူနဲ႕မကပ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ.. သူငယ္ခ်င္းကေၿပာတယ္You're like a living ghost တဲ့...
ခံစားမႈကင္းမဲ့တဲ့မ်က္ႏွာေသၾကီးနဲ႕ဘာလုပ္လုပ္စိတ္ကအေ၀းကိုလြင့္ေနတယ္...စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ဆိုၿပီး
ေသာက္လိုက္တဲ့ေဆးေတြကလဲမနဲဘူး။ကၽြန္မဘာၿဖစ္ေနလဲဘယ္သူမွမသိဘူး။ကၽြန္မအရာတစ္ခု
ဆံုးရႈံးလိုက္တာ၊ ကၽြန္မမွာ ဘာဆိုဘာကိုမွမရွိေတာ့တာ၊ ေန႕ရက္ စကၠန္႕တိုင္းအဓိပယ္မဲ့စြာၿဖတ္
သန္းေနရတာ၊အရမ္းကိုဆိုးလြန္းပါတယ္။ဘုရားသခင္ကကၽြန္မကိုစမ္းသပ္ေနတာလား၊
အၿပစ္ဒဏ္ဘဲခတ္ေနေရာ့သလား။ကၽြန္မစာေရးေနတယ္။စာကိုမၿမင္ဘူး။ အရမ္းေမာတယ္၊
အစာလဲမစားႏိုင္ဘူး။စားရင္လဲအန္ခ်င္တယ္။ၾကိဳးစားတယ္၊ၿပန္က်တယ္။ကုန္းရုန္းၿပီးၿပန္ထတယ္။
ထပ္လဲက်တယ္။ဒုတိယတစ္ခါပိုနာတယ္။ရင္ေတြလဲပူေနတယ္။ေရေသာက္လဲေရတစ္ဗူးသာ
ခဏေလးကုန္တယ္။ပူတာကရပ္မသြားဘူး။မ်က္ႏွာေတြေရာင္ေနတယ္။မ်က္ရည္ေတြစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္တာ
နဲ႕ အလိုလိုစီးက်လာတယ္။ ေၿခေထာက္ေတြလဲေရာင္ေနတယ္။ ေခါင္းေတြအရမ္းနာတယ္။
ေဆးေသာက္တယ္၊သက္သာလာတယ္။ၿပီးရင္ၿပန္ထပ္နာတယ္...ကိုယ္ခႏၱာနာက်င္တာထက္
ႏွလံုးသားကနာတာပိုဆိုးတယ္။အၿပင္ယံသူတကာၾကည့္ရင္ေတာ့အေကာင္းလို႕ၿမင္ရေပမယ့္ရင္ထဲမွာ
ခံစားေနရတာဘယ္သူမွမၿမင္ႏိုင္ဘူး။ေန႕ရက္ေတြကိုေနာက္ၿပန္မလွည့္ခ်င္ဘူး။ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ဘ၀ရဲ႕႕
အစိတ္ပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလံုး၀ေမ့သြားတဲ့စိတၱဇလူနာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္မကိုလြတ္ေၿမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့........