ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္

စေနေန႕ကတည္းကဘြဲ႕ယူမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကသူတို႕ဧည့္သည္ေတြ ကၽြန္မတို႕အပါ၀င္ေပါ့
ၿမန္မာထမင္းဟင္းေတြခ်က္ၿပဳပ္တာၿပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ဖို႕ကၽြန္မေက်ာင္းကို (၅)နာရီေလာက္သြား
လိုက္တယ္။ ဆရာ့အိမ္မွာ။ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသးဘူး။ ကၽြန္မစိတ္ထင္ထမင္းေၾကြးမလားလို႕
အိမ္ကဘာမွမစားသြားဘူး။ ဗိုက္ဆာလိုက္တာေၿပာမေနနဲ႕။ ဆရာမကကၽြန္မဗိုက္ဆာလားတဲ့။
ဆာတယ္လို႕ေၿပာေတာ့အခုဘဲခ်က္လိုက္မယ္ေလဒါဆိုတဲ့။ ကၽြန္မကမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူက
သူလုပ္ထားတဲ့ ဒိုးနပ္ (Donuts) ေတြကိုခ်ေၾကြးပါတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္လဲေဖ်ာ္တိုက္တယ္။ ညီမ၀မ္း
ကြဲတာ၀န္က အာလူးၿပဳပ္ထားဖို႕။ သူၿပဳပ္ထားတဲ့အာလူးေတြကိုဒီဘက္ဆရာအိမ္ကိုသယ္လာဖို႕
သူတစ္ေယာက္တည္းမႏိုင္ဘူး။ သူ႕မွာေမ်ာက္ေလာင္းေလးတစ္ေကာင္လဲရွိေသးတာကိုး။ ဖုန္း
ဆက္ေတာ့ဘာလုပ္ေနလဲလို႕ေမးေတာ့သူ႕ေယာက်ာ္းနဲ႕ေယာက္ကထီးစားဖို႕ဟင္းခ်က္ေနတယ္တဲ့။
ကၽြန္မကငါလဲလာစားမယ္လို႕ေၿပာေတာ့ေနာက္ (၁၅)မိနစ္ဆိုအားလံုးက်က္ၿပီတဲ့။ေဒါနပ္ေတြထိုင္
စားေနရင္းနဲ႕၊ ဗိုက္ဆာလို႕သာစားရတယ္၊ ဒိုးနပ္ဆိုတာကၽြန္မလံုး၀ကိုမစားတဲ့အရာ၊ဒါေပမယ့္ဆရာ
မကကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ဟာဆိုေတာ့အရသာရွိတယ္။စားလို႕လဲေကာင္းတယ္။ညီမအိမ္ေရာက္
ေတာ့ထမင္း၀င္စားေတာ့တာဘဲ။ သူ႕ေယာက္်ားနဲ႕ေယာကထီးနဲ႕။ ဘာဟင္းလဲဆိုေတာ့တူနာငါးကို
ငရုတ္သီးၾကက္သြန္နီနဲ႕ေၾကာ္၊ တူနာငါးကိုအလြတ္ေၾကာ္၊ မုန္လာထုပ္ကိုၾကက္ဥနဲ႕ေၾကာ္ဗိုက္ဆာ
ဆာနဲ႕(၂)ပန္းကန္ေလာက္စားလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႕အာလူးအေၾကာင္းေၿပာရင္းအာလူးကိုသယ္လာ
ၾကတယ္။ကၽြန္မကေမ်ာက္ေလာင္းကိုခ်ီ၊ ညီမကအာလူးေတြကိုသယ္။ဒီဘက္ဆရာအိမ္လဲေရာက္
ေတာ့ေမာလိုက္တာ။အာလူးသယ္တဲ့သူကမေမာရဘူး။ ကၽြန္မကေမာတာ။ေရာက္တာနဲ႕ ၾကက္သြန္
နီအခြံခြာ။ ၾကက္သြန္ၿဖဴ၊ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ အာလူးကိုပါးပါးလွီး။ ကိုၾကီးကဆရာမကိုအာလူးၿပဳပ္ထားေပး၊
ၾကက္သြန္နီ၊ ၿဖဴကိုေတာ့ blender နဲ႕ရိုက္ထားေပးပါလို႕မွာတာနားၾကားလြဲၿပီးဆရာမကအာလံုးကို
blender နဲ႕ရိုက္ဆိုေတာ့ေအာင္မေလးေလး။ မလြယ္ဘူး တစ္ခါမွမၾကားဖူးပါလား။မထူးဘူးသူအႏွစ္
ရခ်င္လို႕ၿဖစ္မယ္။အတံုးေသးေသးတံုးဆိုၿပီး၊ ေနာက္ကၽြန္မတို႕သံုးေယာက္အၿပင္ၿမန္မာေကာင္ေလးနဲ႕
ယူတဲ့ဒီကႏိုင္ငံသူတစ္ေယာက္ပါလာၿပီးကူလုပ္ေပးေတာ့မနဲေတာ့ၿမန္ၿမန္ၿပီးပါတယ္။ ကၽြန္မကစိတ္ပူ
ေနတာ၉နာရီေက်ာ္ရင္ကားမရွိေတာ့ဘူး၊ဒါေၾကာင့္နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႕၊ ငရုတ္သီးေတြလဲအသုပ္ထဲ
ထည့္ဖို႕လွီးရမွာ၊ အၿမန္ၿပီးေအာင္ဆိုၿပီး၅-၆လံုးတန္းဆီၿပီးဓါးနဲ႕ပါးပါးလီွးခ်တာ..လက္ပူမွာေတာ့သိတယ္။
မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ အခ်ိန္လဲမရွိဘူး၊ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႕ညီမကေတာ့ကေလးအငယ္ေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ေစာေစာ
ၿပန္သြားၾကၿပီ။

ၿပင္ဆင္ၿခင္း

ကၽြန္မၿပန္ေတာ့ ၁၀နာရီေက်ာ္ၿပီ၊ ကားလဲမရွိေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္တယ္။ေတာ္ေသးတယ္
ရံုးကအန္တီကေက်ာင္းကိုကိစၥတစ္ခုနဲ႕လာရင္းကၽြန္မကိုလွမ္းေတြ႕လိုက္လို႕ကားၿပန္ေကြ႕လာၿပီးလာေခၚ
တယ္။ အိမ္ထိၿပန္လိုက္ပို႕တယ္။ အဲဒါလဲဒီမွာတစ္ဒုကၡ။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့မွလက္ေတြပူေနတာသတိ
ထားမိတယ္။ ပူတာမွေတာ္ေတာ့ကိုပူတာ..ထိုင္ၿပီးေအာ္ေနလိုက္တယ္တစ္ေယာက္တည္း။ ၾကားတဲ့သူ
ဆိုရင္ေတာ္ေတာ္နားၿငီးမွာ။ပင္ပန္းေတာ့ေစာေစာအိပ္..
ေနာက္ေန႕တနဂၤေႏြေရာက္ေတာ့ပန္း၀ယ္ဖို႕ကိစၥကိုစဥ္းစားရတယ္။ ဘယ္မွာ၀ယ္ရင္ေကာင္းမလဲ၊ အခ်ိန္
လဲမရွိေနကအေသပူ။ ကားလာေခၚေတာ့ ၁၁း၃၀ ရွိၿပီ။ ဘြဲယူတဲ့အစီအစဥ္္က ၃း၀၀နာရီစမွာ၊ ေက်ာင္းနဲ႕
ကၽြန္မေနရာနဲ႕ဆို ၄၅ မိနစ္ေလာက္ေ၀းေသးတယ္။ေက်ာင္းကေတာ့ကၽြန္မတို႕ရံုးလက္ေအာက္ကေက်ာင္း ေတြအမ်ားၾကီးထဲကတစ္ေက်ာင္းပါဘဲ၊ ကၽြန္မေနတဲ့ၿမိဳ႕နဲ႕နီးတဲ့ေနရာမွာuniversity၂ခု (ရံုးကဖြင့္ထားတဲ့) ရွိတဲ့အထဲမွာဒီေက်ာင္းက ပိုႏိုင္ငံၿခားသားမ်ားၿပီးေက်ာင္းသားေပါင္းေသာင္းခ်ီရွိတယ္။ ေစ်းလဲပိုသက္သာ
တယ္။ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ႏိုင္ငံၿခားသားprofessor နည္းတယ္။ကားေမာင္းတဲ့သူကို ကုိၾကီးက shortcut
ဆိုတဲ့လမ္းကိုေမာင္းခိုင္းတာ။ ဖုန္ေတြခ်ည္းဘဲ။ ကၽြန္မေဒါသထြက္လို႕စိတ္ထဲကေနေခါင္းေခါက္ေနတာ
အၾကိမ္ၾကိမ္။မထြက္ဘဲေနႏိုင္ရိုးလား။ေနကအရမ္းပူတာ၊ အေရးထဲမွာဘာ၀တ္၀တ္ကိုပူေနလို႕အပါးဆံုး
အိက်ိီကိုေရြး၀တ္တာသိပ္မသင့္ေတာ္လို႕ ပု၀ါပါးပါးကိုလည္ပင္းကေနသုိင္းခ်ည္ၿပီးေအာက္ကိုခ်ထားတာ၊
ဖုန္ထူတဲ့လမ္းမွာေတာပုန္းၾကီးစံဖဲလိုမ်က္ႏွာကိုကာထားရတယ္။ ဟိုလဲေရာက္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုကိုင္ၾကည့္
ေတာ့ဖုန္ေတြ..ပူအိုက္လြန္းလို႕ဆံပင္ခ်ည္ၾကိဳးလုပ္လိုက္ရတယ္...
အားလံုးစုၿပီးစားၾကမွာေရကူးကန္ေဘးမွာ။ဘယ္သူမွမေရာက္ေသးဘူး။ေရကူးကန္ကေတာင္ေအာက္ဘက္
မွာ။ေလွခါးနဲ႕အိုးေတြကိုသယ္၊ ဆင္ရတာေယာက်္ားေလးေတြသယ္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္မွအဲဒီအခန္း (အကာ)
မပါမွာတံၿမက္စည္းလွည္း၊ ခံုေတြခင္း၊ ေဂၚဖီေတြသုပ္ဖို႕လုပ္ေတာ့လွီးထားတဲ့ေဂၚဖီေတြကအကုန္ပုပ္ကုန္ၿပီ။
ဆိုးပါ့။အဲဒီေန႕မနက္ညကမလွီးဘဲက်န္တဲ့ေဂၚဖီကိုထပ္လွီးထားတာအဲဒါေတာ့နဲနဲေကာင္းေသးေတာ့ေရခပ္
ေရစင္စင္ေဆးၿပီးသုပ္ရေတာ့တာေပါ့။စားဖို႕ၿပင္ဆင္ထားတာ(၆၀)စာ။ လာေတာ့လူက ၂၀ ေလာက္၊ အဲဒီ
အထဲမွာတစ္ခ်ိဳ႕ေတြကအလွၿပင္ၿပီးသားဆိုေတာ့မစားေတာ့ဘူး။ပိုလိုက္တာအမ်ားၾကီး။
အတိုခ်ဳံးၿပီးေရးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဘြဲ႕လက္မွတ္ေပးမယ့္ေနရာကေဘာလံုးကြင္းႏွစ္ကြင္းစာေလာက္ရွိတဲ့
ကြင္းၿပင္ၾကီးမွာကုန္ေတြအမ်ားၾကီးခ်ထားတယ္။ဘြဲ႕ယူတဲ့သူေတြတေထာင္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။
အမ်ား
ၾကီးဘဲ။ ေနပူပူမွာ၊ ဒါေတာင္အက်ေနေနာ္..ကၽြန္မဆိုေခြ်းေတြထြက္တာေၿပာမေနနဲ႕။အစီစဥ္စမွာ၃နာရီ
သီခ်င္းဆိုတဲ့အဖြဲ႕ကေနကာမ်က္မွန္ေတြနဲ႕တက္ဆိုၿပီးၿပီ၊ဘြဲ႕ယူသူေတြမ်ားတာလဲမေၿပာနဲ႕ IT, Education,
nursing, dentist, science,others Degree,Bachelor,Mastor,Doctoral အစံုဘဲ။ သူတို႕တန္းစီေနတဲ့
အခ်ိန္မွာကားအၾကီးၾကီးမွန္အလံုပိတ္ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ေရွးေခတ္ကားေတြထဲကၿဗိတိန္စစ္ဗိုလ္ေတြလို
၀တ္စံုအၿပည့္စံုနဲ႕။ ဦးထုပ္ေတြကလဲဌက္ေမႊးလိုမ်ိဳးေတြေထာင္ေထာင္အရွည္ၾကီးေတြ၊နဲ႕ ဗိုလ္ေတြဓားေတြ
ကိုင္ၿပီးဆင္းလာေတာ့ကၽြန္မကဘာမ်ားလဲလို႕။ ေနာက္ေတာ့သူတို႕ကအရင္ဆံုးခ်ီတက္သြားတယ္။ မိုက္
လိုက္တဲ့ဘဲေတြကြာ.ရုပ္မေခ်ာေပမယ့္သန္႕ခန္႕ၿပန္႕၊ အရပ္ေတြက..အၿမင့္ၾကီးေတြ၊၀တ္စံုေတြနဲ႕၊ ဆံပင္ညွပ္
ထားတာသပ္ရပ္၊(ဘဲေတြငန္းရတာေတာ့တန္သြားတယ္ဟိဟိ)၊ သူတို႕ခ်ီတက္ၿပီးေတာ့စင္ေအာက္နားမွာ
ႏွစ္ဖက္ခြဲရပ္ၿပီးဓားေတြကိုမိုးေပၚေထာင္ၿပီးမိုးလိုက္တယ္။ၿပီးမွဘြဲ႕ယူတဲ့သူေတြကေအာက္ကေနတစ္
ေယာက္ခ်င္းေလွ်ာက္သြားၾကတာ..အဲဒါကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ခိုက္သြားတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ေတာင္ေမ့ပါ
တယ္ဆိုအဲတာသာၾကည့္...ဟီးဟီး...
ငါလဲ PhDယူၿပီးရင္ဒီေက်ာင္းမွာလာၿပီး Marching လုပ္အံုးမွလို႕စိတ္ကူးယဥ္...