ကားစထြက္ေတာ့..ေလကတစ္ၿဖဴးၿဖဴး...ဆံပင္ေတြက ဟိုပ်ံဒီပ်ံေပါ့... ဟုိတစ္ပတ္က ဆံပင္ေတြမ်က္စိကိုဖုံးေနလို႕ နဲနဲတိေပးပါဆိုတာကို... ၾကြက္စုတ္နဲ႕ နင္လားငါလားၿဖစ္ေအာင္ ညွပ္လိုက္တဲ့အေၿခာက္ကိုေဒါသကထြက္လာေသးတယ္..စည္းထားလို႕မရ... တစ္၀က္ကအေပၚမွာ..က်န္တစ္၀က္က ေက်ာလယ္မွာ...ထားပါေလ..စိတ္ေလွ်ာ့မွ..အသက္လဲမငယ္ေတာ့ဘူး... ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ကားလမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၿမင္သမွ်အရာအားလံုး... ေၿပာင္းဖူးသည္ေတြကအစ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ၿမက္ပင္ေလးေတြ၊ ၿခံ၀င္းေတြကိုေငးရင္ ကားေပၚမွာ မ်က္ႏွာေသနဲ႕ထိုင္ေနမိတယ္... ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ လမ္းေဘးက ကားလမ္းနဲ႕ တစ္မိုက္ေလာက္ေနရာေတြမွာ
အနီေရာင္နဲ႕ ၾကက္ေၿခခတ္ထားတာကိုေတြ႕ မိတယ္။ တစ္ခုလဲမဟုတ္..ႏွစ္ခုလဲမဟုတ္...လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္လံုးနီးပါး... တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို companyေတြက ဆိုင္းဘုတ္ေတြေတာင္အၿခစ္ခံထားရေသးတယ္... ကၽြန္မက စပ္စုၿပီး ဘာလုပ္ထားတာလဲလို႕ အနားကအမၾကီးကိုေမးေတာ့ လမ္းမၾကီးကို ခ်ဲ႕မလို႕တဲ့.. အမွားၿခစ္ထားတဲ့ဟာအားလံုးကိုဖ်က္ေပးရမယ္တဲ့.. ေၾသာ္ဒီလိုလား.....ဒါနဲ႕ကၽြန္တို႕ campus အေရွ႕ လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အိမ္ေတြေဆာက္ၿပီး အုန္းသီးေရာင္းေနတဲ့ တန္းဆီေနတဲ့အိမ္ေလးေတြကိုတန္းၿမင္ေယာင္လိုက္တယ္.. ကၽြန္မၿခံၿပင္ထြက္တိုင္း..အဲဒီအိမ္တန္းေတြမွာ ကေလးေတြေဆာ့ကစားေနတာ... ေခြးေလးေတြ၊ ၾကက္ေတြေမြးထားတာ.. အုန္းရည္ကေန ဗီနီဂါ ရည္ေတြလုပ္ေနတာ.. သူတို႕ ပန္းၿခံေလးေတြလုပ္ထားတာ.. ဟာ၊ ဒါဆိုဒါေတြအားလံုးဖ်က္ရေတာ့မွာေပါ့... သူတို႕ဘယ္မွွာသြားေနၾကမလဲ.. မဆီမဆိုင္အေတြးကေရာက္... အၿပန္က်ရင္ေတာ့ သတိထားၿပီးသူတို႕အိမ္တန္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကိုၾကည့္အံုးမွ ဆိုၿပီး.. ကၽြန္မအၿပန္လမ္းမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္တိုင္းလိုလို ၾကတ္ေၿခခတ္အနီေရာင္ေတြနဲ႕.... ဒါ က ဖ်က္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့အမွတ္အသား..အစိုးရက မွတ္ထားတာ... အဲဒီၾကက္ေၿခခတ္ေဘးမွာ ဆိုင္းပုဒ္ေလးေတြေထာင္ထားေသးတယ္... ဘာေရးထားတယ္လို႕ထင္လဲ... ကၽြန္မစိတ္ထင္..ဖယ္ေပးရမည္၊ ဘာညာေရးထားတယ္ထင္တာ... ဖတ္တတ္တဲ့သူကိုေမးၾကည့္ေတာ့.. သူတို႕ ကမဖယ္ေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း..သူတို႕စီးပြာရွာစားရတာဒီေနရာမွာသာအဆင္ေၿပတဲ့အေၾကာင္း... ၿပန္ၿပီး ဆန္႕က်င္ဖက္ ၿပန္ခံေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ပါ.. ရီလဲရီခ်င္တယ္...ေၾသာ္..တယ္လဲလြတ္လပ္ၾကပါလား... လမ္းမမွာက်ဳးေက်ာ္ၿပီးလဲေနေသး..ဖယ္ခိုင္းေတာ့ သူတို႕ကၿပန္ၿပီး မေက်မနပ္..ဟိုတိုင္ဒီတိုင္....ဟုတ္ေနၾကတာ... အဲဒါ ဒီႏွစ္မွမဟုတ္ဘူး... (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့..ေကာင္းေရာ... အစိုးရက သူတို႕ေတြေနစရာရွာႏိုင္ပါေစဆိုၿပီးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအခ်ိန္စြဲၿပီးေစာင့္ေနတာကို သူတို႕ကအခြင့္ေကာင္းယူတဲ့အၿပင္... ပိုဆိုးတာက ဖယ္ေပးပါေတာ့လို႕ေတာင္းဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အတြန္႕ကတက္ေသးတာ.. ကိုယ္ခ်င္းမစာနာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ အခြင့္အေရးဆိုတာ ေပးတုန္းမွာ ယူထားတတ္ရင္ေကာင္းေပမယ့္ ဒီထက္ပိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ေလာဘၿဖစ္သြားတယ္ေလ။ မမွန္ကန္ဘူးလို႕ကၽြန္မကေတာ့ယံုၾကည္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕တိုက္ဆိုင္လို႕ ကၽြန္မ ေဆြမ်ိဳးလိုခင္တဲ့ဦးေလးတစ္ေယာက္.. အိမ္ဌားေတြတြင္ထားတာ...ၿမိဳ႕လယ္မွာ အိမ္ဌားခေတြေစ်းတက္လဲ စဌားတဲ့ေစ်းအတိုင္းဘဲေပးၿပီး ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာေတာ့ အဲဒီအိမ္ကို ၿပန္ဖ်က္၊ အသစ္ေဆာက္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ဌားေတြက မဖယ္ေပးတဲ့အၿပင္ တရားၿပန္ဆြဲ၊ ကန္ထရိုက္ကိုအပ္ၿပီးအိမ္အသစ္ေဆာက္ၿပီးရင္ေတာင္ သူတို႕ကိုတစ္ခန္းစီေပးရမယ္ ဆိုဘဲ... ေၾသာ္လူေတြ...လူေတြ.. ကိုယ္ရခဲ့တဲ့အက်ိဳးၿမတ္ေတြ... ကိုေက်းဇူးမတင္တဲ့အၿပင္ပိုၿပီးေလာဘေဇာတက္တတ္ၾကတာ ကိုေတြးမိၿပီးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားက ကိုယ့္အေပၚသနားငဲ့ညွာလို႕ အခြင့္အေရးေပးလာတဲ့အရာေတြကို ေလာဘစိတ္ဖက္ကိုေၿပာင္းၿပီး မညွာမတာအသံုးခ်တတ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္ထားမ်ိဳးေတြမ၀င္လာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္လား။
အနီေရာင္နဲ႕ ၾကက္ေၿခခတ္ထားတာကိုေတြ႕ မိတယ္။ တစ္ခုလဲမဟုတ္..ႏွစ္ခုလဲမဟုတ္...လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္လံုးနီးပါး... တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို companyေတြက ဆိုင္းဘုတ္ေတြေတာင္အၿခစ္ခံထားရေသးတယ္... ကၽြန္မက စပ္စုၿပီး ဘာလုပ္ထားတာလဲလို႕ အနားကအမၾကီးကိုေမးေတာ့ လမ္းမၾကီးကို ခ်ဲ႕မလို႕တဲ့.. အမွားၿခစ္ထားတဲ့ဟာအားလံုးကိုဖ်က္ေပးရမယ္တဲ့.. ေၾသာ္ဒီလိုလား.....ဒါနဲ႕ကၽြန္တို႕ campus အေရွ႕ လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အိမ္ေတြေဆာက္ၿပီး အုန္းသီးေရာင္းေနတဲ့ တန္းဆီေနတဲ့အိမ္ေလးေတြကိုတန္းၿမင္ေယာင္လိုက္တယ္.. ကၽြန္မၿခံၿပင္ထြက္တိုင္း..အဲဒီအိမ္တန္းေတြမွာ ကေလးေတြေဆာ့ကစားေနတာ... ေခြးေလးေတြ၊ ၾကက္ေတြေမြးထားတာ.. အုန္းရည္ကေန ဗီနီဂါ ရည္ေတြလုပ္ေနတာ.. သူတို႕ ပန္းၿခံေလးေတြလုပ္ထားတာ.. ဟာ၊ ဒါဆိုဒါေတြအားလံုးဖ်က္ရေတာ့မွာေပါ့... သူတို႕ဘယ္မွွာသြားေနၾကမလဲ.. မဆီမဆိုင္အေတြးကေရာက္... အၿပန္က်ရင္ေတာ့ သတိထားၿပီးသူတို႕အိမ္တန္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကိုၾကည့္အံုးမွ ဆိုၿပီး.. ကၽြန္မအၿပန္လမ္းမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္တိုင္းလိုလို ၾကတ္ေၿခခတ္အနီေရာင္ေတြနဲ႕.... ဒါ က ဖ်က္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့အမွတ္အသား..အစိုးရက မွတ္ထားတာ... အဲဒီၾကက္ေၿခခတ္ေဘးမွာ ဆိုင္းပုဒ္ေလးေတြေထာင္ထားေသးတယ္... ဘာေရးထားတယ္လို႕ထင္လဲ... ကၽြန္မစိတ္ထင္..ဖယ္ေပးရမည္၊ ဘာညာေရးထားတယ္ထင္တာ... ဖတ္တတ္တဲ့သူကိုေမးၾကည့္ေတာ့.. သူတို႕ ကမဖယ္ေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း..သူတို႕စီးပြာရွာစားရတာဒီေနရာမွာသာအဆင္ေၿပတဲ့အေၾကာင္း... ၿပန္ၿပီး ဆန္႕က်င္ဖက္ ၿပန္ခံေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ပါ.. ရီလဲရီခ်င္တယ္...ေၾသာ္..တယ္လဲလြတ္လပ္ၾကပါလား... လမ္းမမွာက်ဳးေက်ာ္ၿပီးလဲေနေသး..ဖယ္ခိုင္းေတာ့ သူတို႕ကၿပန္ၿပီး မေက်မနပ္..ဟိုတိုင္ဒီတိုင္....ဟုတ္ေနၾကတာ... အဲဒါ ဒီႏွစ္မွမဟုတ္ဘူး... (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့..ေကာင္းေရာ... အစိုးရက သူတို႕ေတြေနစရာရွာႏိုင္ပါေစဆိုၿပီးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအခ်ိန္စြဲၿပီးေစာင့္ေနတာကို သူတို႕ကအခြင့္ေကာင္းယူတဲ့အၿပင္... ပိုဆိုးတာက ဖယ္ေပးပါေတာ့လို႕ေတာင္းဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အတြန္႕ကတက္ေသးတာ.. ကိုယ္ခ်င္းမစာနာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ အခြင့္အေရးဆိုတာ ေပးတုန္းမွာ ယူထားတတ္ရင္ေကာင္းေပမယ့္ ဒီထက္ပိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ေလာဘၿဖစ္သြားတယ္ေလ။ မမွန္ကန္ဘူးလို႕ကၽြန္မကေတာ့ယံုၾကည္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕တိုက္ဆိုင္လို႕ ကၽြန္မ ေဆြမ်ိဳးလိုခင္တဲ့ဦးေလးတစ္ေယာက္.. အိမ္ဌားေတြတြင္ထားတာ...ၿမိဳ႕လယ္မွာ အိမ္ဌားခေတြေစ်းတက္လဲ စဌားတဲ့ေစ်းအတိုင္းဘဲေပးၿပီး ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာေတာ့ အဲဒီအိမ္ကို ၿပန္ဖ်က္၊ အသစ္ေဆာက္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ဌားေတြက မဖယ္ေပးတဲ့အၿပင္ တရားၿပန္ဆြဲ၊ ကန္ထရိုက္ကိုအပ္ၿပီးအိမ္အသစ္ေဆာက္ၿပီးရင္ေတာင္ သူတို႕ကိုတစ္ခန္းစီေပးရမယ္ ဆိုဘဲ... ေၾသာ္လူေတြ...လူေတြ.. ကိုယ္ရခဲ့တဲ့အက်ိဳးၿမတ္ေတြ... ကိုေက်းဇူးမတင္တဲ့အၿပင္ပိုၿပီးေလာဘေဇာတက္တတ္ၾကတာ ကိုေတြးမိၿပီးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားက ကိုယ့္အေပၚသနားငဲ့ညွာလို႕ အခြင့္အေရးေပးလာတဲ့အရာေတြကို ေလာဘစိတ္ဖက္ကိုေၿပာင္းၿပီး မညွာမတာအသံုးခ်တတ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္ထားမ်ိဳးေတြမ၀င္လာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္လား။
Comments
Post a Comment
ကူးကူးေရ...