အခုတစ္ေလာ..အလြဲၾကီးလြဲေနတာကၽြန္မပါ။ စိတ္နဲ႕လူနဲ႕မကပ္ဘူး။ အလုပ္ကအရမ္းမ်ား၊ တစ္ေယာက္တည္းမပီးေတာ့ က်န္တဲ့သူကိုေစာင့္..ညဆိုလဲ ညနက္.အိပ္ေရးပ်က္..ေခါင္းကရႈပ္ေထြးေနတာ...ၾကားထဲမွာဖုန္းကလဲမေကာင္း
ေတာ့တာလားမသိဘူး.
တစ္ေယာက္ေယာက္ကဖုန္းေခၚရင္ ကိုယ္ေၿဖလဲသူမၾကားရဘူး.. အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေၿပာမွ တိုးတိုးေလးၾကားတယ္..
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕အဲဒီဖုန္းကိုလြင့္ပစ္ခ်စ္တာ..စိတ္ကိုမနဲထိန္းရတယ္..တစ္ခုဘဲရွိလို႕သာေပါ့..
ဖုန္းႏွစ္လံုးေလာက္ရွိရင္ေတာ့
ပစ္လိုက္တာၾကာပီ...
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ့ကၽြန္မအဖို႕..သူငယ္ခ်င္းမိဘ ေမာင္ႏွမေဆြမ်ိဳးေတြ..ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ဒီဖုန္းကိုဘဲအားကိုး
ရတာ..ညဘက္ဆိုလဲ အလုပ္ ကိစၥေတြအတြက္ ဘာသာၿပန္ေပးေနရေတာ့ headphone နားမွာတပ္..ဖုန္းသံကမၾကား..ေခၚတဲ့သူေတြကလဲ..ဒီေလာက္ေခၚတာမကိုင္ရေကာင္းလား
ဆိုအမ်ိဳးမ်ိဳးၿပသနာရွာတာ ခံရတယ္... ဆိုးလိုက္တဲ့အေၿခအေန..အရင္အပတ္က ခါးနာလို႕တစ္ပတ္လံုးေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူး..အစာလဲ မစားႏိုင္ဘူး..ဒီအပတ္က အလုပ္အရမ္းမ်ား အေရးထဲမွာ အံဆံုးက ေပါက္ေတာ့ နာလိုက္တာ..မ်က္ႏွာဆို တစ္ၿခမ္းကိုေရာင္ေနတာ... စိတ္ရႈပ္လူေမာ။ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ.. ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႕ ၿပသနာရွာတာေတြဘဲ တိုးေနေတာ့..လူကမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..ကိုယ္ကရွင္းၿပဖို႕ၾကိဳးစားတိုင္းအရာမ၀င္..
ဟိုစြပ္စြဲဒီစြပ္စြဲေတာ့..ကၽြန္မဖုန္းပိတ္ပီးေတာ့ဘဲေနေတာ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူ႕ဘက္..ကိုယ့္ဘက္..ႏွစ္ဖက္စလံုးက ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္မွန္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ၾကားခံကရိယာေလးတစ္ခုေၾကာင့္အစစအရာရာအဆင္မေၿပၿဖစ္ရင္..
ၾကာေတာ့ၾကိဳးကတင္းၿပီး ၿပတ္သြားတတ္တယ္။ နားလည္မႈရွိပါတယ္။ သေဘာေပါက္ပါတယ္...ဆိုတဲ့သူေတြကလဲ လူကိုယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္.. ကိုယ္နားလည္ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္ ဟိုလူ႕ကိုက်ေတာ့..ဒီလုိ..ဘာလို..
ဆိုလိုတဲ့သေဘာက နားလည္ခ်င္ေယာက္ေဆာင္ၿပီးလူကိုအထင္ေသးႏွိပ္ကြပ္တာပါ
ဒါကိုကၽြန္မေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္။...
နဂိုက စကားနဲတဲ့ကၽြန္မကို နားလည္ႏိုင္တဲ့သူေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ ၿပသနာတစ္ခုခု..အေၾကာင္းရာတစ္ခုခုၿဖစ္တိုင္းအေသးစိတ္ဖြဲ႕ႏြဲ႕မရွင္းၿပတတ္တာ
ကၽြန္မအားနည္းခ်က္လဲၿဖစ္ရင္ၿဖစ္လိမ့္မယ္။။
နားလည္မႈမရွိတဲ့သူေတြ..ကိုကၽြန္မေၾကာက္တယ္..ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္..
ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္..နားလည္မႈကၽြန္မအေပၚ
မွာမရွိရင္ေတာ့..ကၽြန္မေ၀းေ၀းေနဖိုလဲ၀န္မေလးပါဘူး...
ေတာ့တာလားမသိဘူး.
တစ္ေယာက္ေယာက္ကဖုန္းေခၚရင္ ကိုယ္ေၿဖလဲသူမၾကားရဘူး.. အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေၿပာမွ တိုးတိုးေလးၾကားတယ္..
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕အဲဒီဖုန္းကိုလြင့္ပစ္ခ်စ္တာ..စိတ္ကိုမနဲထိန္းရတယ္..တစ္ခုဘဲရွိလို႕သာေပါ့..
ဖုန္းႏွစ္လံုးေလာက္ရွိရင္ေတာ့
ပစ္လိုက္တာၾကာပီ...
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ့ကၽြန္မအဖို႕..သူငယ္ခ်င္းမိဘ ေမာင္ႏွမေဆြမ်ိဳးေတြ..ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ဒီဖုန္းကိုဘဲအားကိုး
ရတာ..ညဘက္ဆိုလဲ အလုပ္ ကိစၥေတြအတြက္ ဘာသာၿပန္ေပးေနရေတာ့ headphone နားမွာတပ္..ဖုန္းသံကမၾကား..ေခၚတဲ့သူေတြကလဲ..ဒီေလာက္ေခၚတာမကိုင္ရေကာင္းလား
ဆိုအမ်ိဳးမ်ိဳးၿပသနာရွာတာ ခံရတယ္... ဆိုးလိုက္တဲ့အေၿခအေန..အရင္အပတ္က ခါးနာလို႕တစ္ပတ္လံုးေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူး..အစာလဲ မစားႏိုင္ဘူး..ဒီအပတ္က အလုပ္အရမ္းမ်ား အေရးထဲမွာ အံဆံုးက ေပါက္ေတာ့ နာလိုက္တာ..မ်က္ႏွာဆို တစ္ၿခမ္းကိုေရာင္ေနတာ... စိတ္ရႈပ္လူေမာ။ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားမွာ.. ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႕ ၿပသနာရွာတာေတြဘဲ တိုးေနေတာ့..လူကမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..ကိုယ္ကရွင္းၿပဖို႕ၾကိဳးစားတိုင္းအရာမ၀င္..
ဟိုစြပ္စြဲဒီစြပ္စြဲေတာ့..ကၽြန္မဖုန္းပိတ္ပီးေတာ့ဘဲေနေတာ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူ႕ဘက္..ကိုယ့္ဘက္..ႏွစ္ဖက္စလံုးက ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္မွန္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ၾကားခံကရိယာေလးတစ္ခုေၾကာင့္အစစအရာရာအဆင္မေၿပၿဖစ္ရင္..
ၾကာေတာ့ၾကိဳးကတင္းၿပီး ၿပတ္သြားတတ္တယ္။ နားလည္မႈရွိပါတယ္။ သေဘာေပါက္ပါတယ္...ဆိုတဲ့သူေတြကလဲ လူကိုယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္.. ကိုယ္နားလည္ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္ ဟိုလူ႕ကိုက်ေတာ့..ဒီလုိ..ဘာလို..
ဆိုလိုတဲ့သေဘာက နားလည္ခ်င္ေယာက္ေဆာင္ၿပီးလူကိုအထင္ေသးႏွိပ္ကြပ္တာပါ
ဒါကိုကၽြန္မေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္။...
နဂိုက စကားနဲတဲ့ကၽြန္မကို နားလည္ႏိုင္တဲ့သူေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ ၿပသနာတစ္ခုခု..အေၾကာင္းရာတစ္ခုခုၿဖစ္တိုင္းအေသးစိတ္ဖြဲ႕ႏြဲ႕မရွင္းၿပတတ္တာ
ကၽြန္မအားနည္းခ်က္လဲၿဖစ္ရင္ၿဖစ္လိမ့္မယ္။။
နားလည္မႈမရွိတဲ့သူေတြ..ကိုကၽြန္မေၾကာက္တယ္..ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္..
ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္..နားလည္မႈကၽြန္မအေပၚ
မွာမရွိရင္ေတာ့..ကၽြန္မေ၀းေ၀းေနဖိုလဲ၀န္မေလးပါဘူး...
Comments
Post a Comment
ကူးကူးေရ...