ကၽြန္မႏွင့္ဖက္ရွင္

ေသာၾကာေန႕ေရာက္တိုင္းထံုးစံအတိုင္းေခါင္းစားတာ.. မနက္ၿဖန္ငါဘာ၀တ္ရမလဲဆိုတာဘဲ။ ရံုးက Uniform ရွိေတာ့ ေန႕အစဥ္အတိုင္း၀တ္သြားရံုဘဲ။ ရံုး Uniform ေၿပာမွ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္လို႕မထင္လိုက္ပါနဲ႕..အေပၚက ဘေလာက္(စ္) နဲ႕ ဘေလဇာ (ကုတ္)၊ ေအာက္ကစကပ္။ စကပ္ေတာင္မွ ကၽြန္မက Uniform ခ်ဳပ္တဲ့ကုမၸဏီကအမၾကီးေတြလာေတာ့ အတိုနဲကအရွည္နွစ္ထည္ခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ ခါးကေတာ့ခ်က္ၿပဳတ္ေပါ့.. ဒါကလဲရည္ရြယ္ခ်က္ကၾကီးတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္လံုးက ပိန္လြယ္ ၀လြယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနမေကာင္းၿဖစ္တာနဲ႕လူကခ်က္ခ်င္းကိုပိန္က်သြားတာ။ ေနေကာင္းၿပီဆိုရင္လဲ စားေတာ့တာဘဲမရပ္မနား။ ၀လာၿပန္ေရာ။ အဲေတာ့စကပ္ ကပိန္သြားရင္ခ်က္ၿပဳတ္၊ ၀လာရင္ေတာ့ ခါးတင္ ေပါ့။ ရံုးမွာ မနက္ ၇း၃၀ ကေန ညေန ၅း၃၀ ထိ ၊ ထမင္းစားခ်ိန္ (၁) နာရီနားတာကလြဲလို႕ ဆက္တိုက္ထိုင္ၿပီးလုပ္ေနေတာ့ အရင္ဆံုးဗိုက္ကပူလာတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမွာလဲပ်င္း (ငပ်င္း)ဆိုေတာ့ အိက်ႍဆိုရင္ အရွည္ၾကီးနဲ႕ ဗိုက္သက္ေတာင့္သက္သာရွိမယ့္ဟာမ်ိဳးကိုဘဲေရြး၀တ္တယ္။ ရံုး၀တ္စံုကေတာ့ စိုးရိမ္စရာမလိုဘူးေလ၊ အေပၚက ကုတ္ေလးနဲ႕ဖံုးထားလိုက္ရံုဘဲ ဟ ဟာ့။
မနက္ၿဖန္ကေတာ့ ဘုရားေက်ာင္သြားမွာစိုေတာ့ ကိုးယိုးကားယားေတာ့ ရဘူး။ အိမ္ကခ်ဳပ္ေပးလိုက္တဲ့ ၿမန္မာအိက်ႍေတြကလဲ ဗိုက္ကက်ပ္ေနၿပီ၊ က်ပ္က်ပ္ထုပ္ထုပ္ ေနရတာကို စိတ္အရမ္းက်ဥ္းက်ပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးဆိုတာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလးမွေကာင္းတာမဟုတ္လား။ အဓိကေနရာကေတာ့ ဗိုက္ဘဲ။ အိပ္၊ထ၊မ၊တင္ ပံုမွန္လုပ္ပါလို႕ မာမီကေတာ့မွာတယ္။ စကားနားေထာင္ၿပီးလုပ္ဖို႕ေတာ့ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္၊ထ၊မ၊တင္ မွာ အိပ္ၿပီးၿပန္မထႏိုင္ေတာ့လို႕..ဆိုးတယ္။ အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္အိပ္၊ စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္စား ဒီလဲေရာက္ေရာ ေၾကာင္မရွိၾကြက္ထဆိုသလို ေနခ်င္သလိုေနေတာ့တာဘဲ။ ဒီဇင္ဘာအိမ္ၿပန္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေယာက်္ားေလးေတြကေၿပာတယ္.. ဗိုက္ေလွ်ာ့အံုးတဲ့။ ကၽြန္မက ငါကမ်ိဳးရိုးလိုက္တာ၊ ငါ့အေဖကဗိုက္ပူေတာ့ ငါလဲ အသက္ၾကီးလာေတာ့ သူ႕လိုၿဖစ္လာတာလို႕ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။ သူတို႕က..နင္ေတာ္ေတာ္ေပါတယ္။ ငေပါမေလးတဲ့
ခ်စ္သူကေတာ့ ဗိုက္ပူလဲခ်စ္တာဘဲ၊ ထိပ္ေၿပာင္လဲ ခ်စ္မွာဘဲ ဆိုဘဲ။ က်န္ရစ္ၿဖစ္မွ ေနာင္တေတြရေနအံုးမလားေတာ့မသိဘူး၊ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြေဖာင္းပြမွာေတာ့က်ိန္းေသတယ္။