ကၽြန္မႏွစ္သက္ေသာ

ကၽြန္မ ဒီကိုေရာက္ကစက.. မနက္စာကို ေပါင္မုန္႕အၾကမ္းနဲ႕ ႏို႕၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘတ္တာ (unsalted butter) အတံုးေလးေတြနဲ႕ စားတယ္။ ဗိုက္မၿပည့္ပါဘူး. ေန႕လည္စားစားခ်ိန္မေရာက္ခင္ဗိုက္ကေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီး။
အလုပ္ထဲမွာစိတ္ကမေရာက္ေတာ့ဘူး. ဒါနဲ႕ငါနဲ႕ ဘိုစာနဲ႕ေတာ့မၿဖစ္ေသးပါဘူး ဆိုၿပီး ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္စားတယ္။ သိ္ပ္မၾကာပါဘူး.ရင္ၿပည့္တာနဲ႕ မစားႏိုင္ၿပန္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကအက်င့္ အတိုင္း ထမင္းပူပူမွာ ႏို႕မႈန္႕ေတြမ်ားၾကီးထည့္၊ ေရေႏြးထည့္၊ ဆားနဲနဲထည့္ၿပီးစားေတာ့မွ အခုထိအဆင္ေၿပေနတာ။ ငယ္ငယ္တည္းက ႏႈိ႕မႈန္႕အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက personality development course မွာပါတီပြဲေလးလုပ္တုန္း အေပ်ာ္ဖက္ရွင္ၿပိဳင္ၾကတယ္။ ကၽြန္မဆုရေတာ့ ကၽြန္မကိုေမးတဲ့ သူကေနာက္ၿပီးအၾကိဳက္ဆံုးကဘာလဲလို႕ရုတ္တရက္ေမးေတာ့ ႏို႕မႈန္႕လို႕ၿပန္ေၿဖမိတာနဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြရီလိုက္ၾကတာ။ ႏို႕မႈန္႕ကိုဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ အေဆာင္မွာ စာဖတ္ရင္းလဲ စားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလဲစားတယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကေသာက္ခဲ့တဲ့ ႏို႕မႈန္႕ဗူးၾကီးေတြကို မာမီကအခုထိသိမ္းထားတယ္. အမွတ္တရေပါ့..သမီးဦးဆိုေတာ့.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကိုေမြးတုန္းကေစ်းေပါတယ္ ေလ။ India ဖက္က၀င္တဲ့ႏို႕မႈန္႕ဗူးၾကီးေတြ. ေမာင္ေလး နဲ႕ညီမေလးေမြးေတာ့ ေစ်းတက္ကုန္ၿပီ။ ကၽြန္မနဲ႕ေမာင္ေလးက (၃) ႏွစ္ကြာတယ္။ ေမာင္ေလးနဲ႕ညီမေလးက (၁)ႏွစ္ဘဲကြာတယ္။ အဲေတာ့ကၽြန္မက အမ်ားၾကီးပိုစားခဲ့ရလို႕လားမသိဘူး အေကာင္ေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္။ မာမီက ေၿပာတယ္ ကၽြန္မသူငယ္တန္းစတက္ေတာ့ အသက္ (၄)ႏွစ္ ကို (၅)ႏွစ္ဆိုလိမ္ၿပီးေက်ာင္းသြားတက္တယ္တဲ့။ ကၽြန္မက မူၾကိဳေက်ာင္းမွတက္ခြင့္မရခဲ့တာ။ Mandalay မွာေနတုန္းက အမွတ္(၁) မူၾကိဳက အိမ္ေဘးမွာဘဲ။ ကၽြန္မတို႕ ကခရစ္ယာန္ဆိုေတာ့ မူၾကိဳမွာ မနက္တိုင္းဘုရားစင္ကို ကန္ေတာ့ခိုင္းတာေတြရွိေတာ့ အိမ္ကမထားဘူး။ ေက်ာင္းစတက္တဲ့အခ်ိန္ဆို ကေလးေတြကသီခ်င္းဆို.. ကဗ်ာေတြရြတ္. ကၽြန္မကမတက္ရေတာ့မူၾကိဳေက်ာင္းခန္းထဲကိုလွမ္းၿမင္ရမယ့္ အနားက တမာပင္ေပၚတက္ၿပီး ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္တာ။ အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းကစတာဘဲ။ မူၾကိဳလာတက္တဲ့ကေလးေတြထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အၿပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ သစ္ပင္ေပၚကေမ်ာက္ေလာင္းကၽြန္မကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႕အေမကို၀ယ္ေပးဖို႕ပူဆာပါေလေရာ.အဲဒါနဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးဆိုေတာ့ သူ႕အေမက ကၽြန္မအေမကိုလာၿပီးမိတ္ဆက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းသူနဲ႕သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သြားေရာ။ သူကကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးသူငယ္ခ်င္း။ နာမည္က ကိုၿဖိဳး တဲ့။ ကၽြန္မကိုဘယ္ေလာက္တြယ္ကပ္လဲဆိုရင္ အရာရာ ကၽြန္မသေဘာ။ သူကကၽြန္မထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးတယ္။ အမွတ္ (၁၆) မွာေက်ာင္းစတက္ေတာ့ သူငယ္တန္းအတူတူ။ ေနာက္ေတာ့ (၁)တန္း (၂) တန္း အတူတူ ကၽြန္မေဘးမွာ။ အိမ္သာသြားရင္ေတာင္သူက မိန္ကေလးအိမ္သာထဲလိုက္သြားတယ္။ (၃) တန္းေရာက္ေတာ့ မိန္းကေလး၊ ေယာက္်ားေလးခြဲထိုင္ရတယ္။ အဲဒါသူကၽြန္မေဘးမွာမထိုင္ရလို႕ဆိုၿပီ ငိုၿပီးေက်ာင္းမတက္တာတစ္ပတ္။ သူ႕အေမကအတန္းပိုင္ဆရာမကို ေတာင္းပန္ခြင့္လာေတာင္းေပးေတာ့ သူကၽြန္မေဘးမွာထိုင္လို႕ရတယ္။ (၃)တန္းကေန (၆)တန္းအထိ.. သူမ်ားေတြကသူ႕ကို အေၿခာက္လို႕ေခၚလဲသူက ဂရုမစိုက္ဘူး. တစ္ကယ္လဲအေၿခာက္ေလးနဲ႕တူတယ္။ အဲဒါကလဲကၽြန္မလုပ္တာအမ်ားၾကီးပါတယ္။ ေမာင္ေလးနဲ႕ညီမေလးကအသက္ကြာေတာ့ အတူေဆာ့လို႕မရေတာ့ ကၽြန္မက ကိုၿဖိဳးကုိ ဂါ၀န္ေတြ၀တ္ေပး၊ ဆံပင္ကိုသားေရကြင္နဲ႕ခ်ည္၊ သနပ္ခါးေတြ လိမ္းေပး.ၿပီးေတာ့တူတူေဆာ့..က်ဴရွင္တက္ေတာ့လဲ ကၽြန္မမပါရင္မတက္ဘူးဆိုၿပီးေၿပာလို႕ သူ႕အေမက က်ဴရွင္ ဆရာမကိုအိမ္ေခၚၿပီးကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္စာသင္ရတယ္။ သူကေတာ့အခုခ်ိန္ဘယ္မွာရွိမွန္းကၽြန္မမသိေတာ့ဘူး။ ၂၀၀၄ ခုကၽြန္မ Mandalay Thailand Exibition ကို ဘာသာၿပန္အေနနဲ႕သြားေတာ့ကၽြန္မ သူ႕ကုိလုိက္ရွာတယ္။ သူတို႕ေနတဲ့အိမ္က အေ၀းၾကီးမွာ ၿမိဳ႕သစ္အလြန္မွာ၊ သူ႕အေဖကေဆာက္လုပ္ေရးကညႊန္မွဴး၊ သူ႕အေဖဆံုးေတာ့ သူတို႕လဲ စီးပြားေရးအဆင္မေၿပ ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မသြားေတာ့သူတို႕အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္လုိ႕။ ကၽြန္မၿပန္ခါနီးေနာက္တစ္ေခါက္သြားရွာေတာ့ သူ႕အေမရယ္၊ သူရယ္ကိုေတြ႕ပါတယ္။ အရပ္ၾကီးကအရွည္ၾကီး၊ ကၽြန္မကိုေတြ႕ေတာ့သူကရွက္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္သူလဲ အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္သင္ ေဆာက္လုပ္ေရးတစ္ခုမွာ စလုပ္ေနၿပီ။ ကၽြန္မမၾကားခ်င္တဲ့သတင္းက ေတာ့ သူ႕အေမကေၿပာတယ္။ ကိုၿဖိဳးရဲ႕ ေမြးကတည္းကပါတဲ့ႏွလံုးေရာဂါ အေၿခေန ကေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေတာ့ဘာၿဖစ္မလဲဆိုတာမသိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ ကၽြန္မၿပန္ေတာ့ေလယဥ္ကြင္းအထိလိုက္လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို စားစရာေလးေတြလာေပးသြားေသးတယ္။ အခုေတာ့ဘယ္ကိုေရာက္ေနလဲမသိေတာ့ဘူး. ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလးက်မ္းက်မ္းမာမာရွိေနပါေစလို႕အၿမဲဆုေတာင္းရတယ္။ ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုးအရာနဲ႕ သူ႕ကိုအၿမဲတြဲထားတယ္။ ႏို႕မႈန္႕ကိုအခုထိကၽြန္မႏွစ္သက္သလို ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုၿဖိဳးကလဲ ကၽြန္မဘ၀မွာ အႏွစ္သက္ဆံုးအရာတစ္ခုပါဘဲ။