Skip to main content

အိမ္အျပန္ စိတ္ကူး

အလုပ္ကိစၥအတြက္ခရီးထြက္ရတာနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္တာကြာလြန္းပါတယ္။
ကိုယ္၀တ္မယ့္အ၀တ္စား၊ လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ ကြန္ျပဴတာေလးတစ္လံုးပါရင္ ျပီးတတ္ေပမယ့္ အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ လက္ေဆာင္ဘာညာသရကာေတြက ေခါင္းစားလြန္းပါတယ္။
ႏွစ္လေလာက္ၾကိဳျပင္ဆင္တာေတာင္ဟိုဟာေမ့ဒီဟာေမ့နဲ႔၊ ဟိုဟာေပးရေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီဟာဘဲ၀ယ္ရေကာင္း ႏိုးႏိုးနဲ႔ ေခါင္းစားရပါတယ္။ တန္ဖိုးၾကီးတာမ၀ယ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္ နဲနဲ ဆိုတာနဲ႔တင္ ဘယ္ေလာက္ ေထာင္းလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ၾကပါေတာ့။ မႏွစ္ကေတာ့ ရန္ကုန္တိုက္ရိုက္မျပန္ဘူးဆိုေတာ့ အေျပာလွတယ္။ အိမ္မွာလဲမေန ခရီးလွိမ့္သာထြက္ေနေတာ့ သိပ္ျပီးမ်က္ႏွာပူစရာမလိုဘူးေပါ့။
ဒီႏွစ္ေတာ့ မာမီက အဖြားတို႔ရြာသြားလည္ရမယ္၊ မသြားတာၾကာေနပီ သူတို႔လဲေမွ်ာ္ေနၾကပီေျပာေတာ့ လက္ေဆာင္ပိစိေကြးေတြကို ရြာကအမ်ိဳးေတြအတြက္ပါထည့္စဥ္းစားရပါတယ္။ ရြာကအမ်ိဳးေတြေျပာလို႔ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲမေမးပါနဲ႔၊ တစ္ရြာလံုးနီးပါးပါဘဲ။ ခက္ေတာ့ခက္တယ္၊ သယ္တာေတာ့သယ္သြားေပး ခ်င္တာေပါ့၊ ရတဲ့ကီလိုက ၂၅၊ လက္ဆြဲလို႔ရတာ ၇ ကီလိုဆိုေတာ့ အ၀တ္စားေတြ ေလွ်ာ့ပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲအရင္ ခ်န္ထားတဲ့အိက်ီေတြကစြပ္မရ၊ အျပင္ထြက္၀ယ္ျပန္ေတာ့လဲ စိတ္တိုင္းမက်နဲ႔၊ အဆင္ကိုမေျပလွပါဘူး။
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိမ္က ထမင္းဟင္းကို တစ္၀ၾကီးထိုင္စားပစ္မယ္..
အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ပုလု၊ မီးမီး၊ ရွမီလာ နဲ႕ ယုန္ယုန္ တို႔ကေန အသစ္တိုးလာတဲ့ ေနာက္ (၅) ေကာင္ ကို မိတ္ဆက္ ရအံုးမယ္.. ေတြ႔တာနဲ႔ သူတို႔ကခ်က္ခ်င္းမခင္ေသးဘူးေလ..
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံုပြဲလဲသြားစရာရွိေသးတယ္။
ဒဂံု (၁) အေရွ႔က အထမ္းသည္မုန္႔ဟင္းခါးလဲသြားစားရမယ္။
ျမိဳ႕ထဲက ဒိန္ခဲ၊ ဆူးေလေက်ာက္ေက်ာ သြားေသာက္မယ္။
မနက္လင္း မာမီနဲ႔ေစ်းလိုက္သြားပီး ဥာဏ္ပြင့္ခ်ဥ္၊ ကန္ဇြန္းရိုးခ်ဥ္ေတြသြား၀ယ္ရမယ္။
မုန္႔ကၽြဲသဲလဲစားခ်င္ေသးတယ္.. မုန္႔လက္ေဆာင္း၊ ဘိန္းမုန္႔ရိုးရိုး...
ငါးသေလာက္ေတာ့ အိမ္ကေကၽြးမွာမဟုတ္၊ ဦးေလးကိုအေဖာ္စပ္ ခိုးစားမွရမယ္။
မာလာဟင္းစပ္စပ္နဲ႔ အသားကင္ေလးလဲ စားခ်င္ေသး....
ေရႊနန္းေတာ္၀င္မွာ ခ်ိတ္ထမီေလးေတြျမန္မာအိက်ီေလးေတြသြားထပ္ရွာရအံုးမယ္၊ (အစားမက္တဲ့အက်ိဳး)
ေရႊတိဂံုေပၚကိုမေရာက္တာၾကာပီ.. တစ္ခါေလာက္ေတာ့တက္ရအံုးမယ္..
ဦးေလးလူပ်ိဳၾကီးက သူေကြးေအာင္က က ေနတဲ့ Park royal ညဖက္ပါတီေခၚသြားမယ္ေျပာတာဘဲ.. 
စိုင္းစိုင္းရႈိးပြဲ ၂၅ ရက္မွာရွိတယ္.. ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားကိုအေဖာ္စပ္တာ.. NO တဲ့.. မသြားရဘူးတဲ့ :(
ကၽြန္မ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဆိုလို႔ ဦးေလးလူပ်ိဳၾကီးရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္၊ india ကျမန္မာမွာလာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္ေဟာင္းၾကီးရယ္၊ ကြန္ျပဴတာပ်က္တိုင္းျပင္ေပးတဲ့ ညီ ရယ္၊ စီးပြားေရးသမားျဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္..ပါ.. အျပင္ထြက္တိုင္း သူတို႔က ဒိုင္ခံ တစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္ လိုက္ေပး တတ္ပါတယ္။
အဖြားရြာေရာက္ရင္ေတာ့ တစ္ပင္တိုင္ေရႊထီးညြန္႔ ကိုျပဳပ္၊ မွ်င္ငပိရည္က်ိဳ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ပုဇြန္ဆိတ္ဟင္းနဲ႔ တစ္၀ၾကီးကိုေလြးပစ္လိုက္အံုးမွာ။ စိတ္ကူးနဲ႔တင္ကို ဗိုက္ဆာလာပီ...
ဖုန္တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔ လွည္းလဲ လိုက္စီးအံုးမယ္...
ခေရပင္ၾကီးရွိေသးလားမသိဘူး.. မနက္ဆိုခေရပြင့္ေလးေတြေကာက္သီခ်င္ပါေသးတယ္။
စားလို႔ေသာက္လို႔၀ရင္ေတာ့ ေဆးေတြအဆင္ေျပေအာင္ပို႔ပို႔ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြကို လက္ေဆာင္ေလးေတြသြားေပးရအံုးမယ္..
အေတြးေတြမ်ားေနတာေတာ့ ၾကာပီ.. ဘာမွန္းေတာ့မသိ..ေတြးမိရင္ေပ်ာ္ေပမယ့္ စိတ္ကလဲ ဘာေၾကာင့္ မွန္းမသိေလးေနေသးတယ္.. း(

အေတြးေတြဟိုလြင့္ဒီလြင့္ျဖစ္လို႔ အမွတ္မထင္ဆြဲမိတဲ့ပံုေလးပါ.. 


ဘုရားေက်ာင္းအပီး သူမ်ားေတြစကားေျပာတာထိုင္ေစာင့္ရင္းအေတြးကလြင့္သြားတဲ့အခ်ိန္ အေပၚက က်လာတဲ့စာကေလးအေမႊးေလးပါ.. ၀တ္ထားတဲ့ ခ်ည္ထည္ေပၚက်လာလို႔ ...


အလုပ္လုပ္ရင္းေတာင္စိတ္က ဟိုျပန္႔ဒီျပန္႕ေရာက္သြားတတ္ပါေသးတယ္.. :P



Comments

  1. အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆို .. လက္ေဆာင္၀ယ္ရတာ ေခါင္းအကိုက္ဆံုးပဲဗ်ာ..။

    ReplyDelete
  2. မသိလို.ရိုးရိုးသားသားေမးတာပါ။
    မစႏကူးက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မဟုတ္လားဟင္၊
    ေရႊတိဂံုဘုရားတက္မယ္ဆိုလို.ေလ၊
    ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊စပ္စုခ်င္တာသပ္သပ္ပါေနာ္

    ReplyDelete
  3. ခရစ္ယာန္လဲ ဘုရားေတြသြားလို႔ရပါတယ္ေနာ္.. အရင္တုန္းက ဆို တစ္ပတ္တစ္ခါတက္ ပီး သြားသြားထိုင္တာ. ဆည္းလည္းသံေလးေတြ ..ျငိမ္သက္ေနတာေတြ သေဘာက်လို႔

    ReplyDelete
  4. ကူးကူးေရ
    ဘယ္ေန႕ျပန္လာမွာလဲ။
    ေျပာဦးေနာ္။
    အဆင္ေျပရင္ ေတြ႕ရေအာင္ေလ။
    ခ်စ္တဲ့ မမလု

    ReplyDelete
  5. ဒို႔လဲ ၿပန္မွာ ကူးကူးေရ...

    ReplyDelete

Post a Comment

ကူးကူးေရ...

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ