Skip to main content

အဖြားတို႔ရြာက မီးဖို

အဖြားတို႔ရြာေလးက အိမ္ မီးဖိုေလးပါ။
အဖြားကပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကြမ္းအျမဲ၀ါးေလ့ရွိတယ္။  ကြမ္းစိုက္/ယာလုပ္တဲ့ သူ႔သားသမီးေတြ ေတာက ျပန္လာရင္ ထန္းဖတ္ေတြယူလာေပးတတ္တယ္။ အဲေနာက္ေတာ့ ေဆးရိုးကိုယ္တိုင္ခုတ္ပီး သူေဆးလိပ္ၾကီးထိုင္လိပ္ေနေတာ့တာဘဲ။
မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အဖြားေနတဲ့ အိမ္ေလး ပံုစံသာေျပာင္းသြားတယ္၊ တဲအိမ္ေလးက ၀ါးအိမ္၊ ၀ါးအိမ္ က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပ်ဥ္အေကာင္းစား ကၽြန္းသစ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အိမ္ထပ္ေဆာက္တယ္။
အိမ္က ႏွစ္ကန္႔ဘဲရွိတယ္၊ တစ္ကန္႔မွာ အမ်ိဳးသားေတြအိပ္တယ္။ (ဦးေလး၊ အဖိုး၊ အမ်ိဳး ေယာက်္ားေလးေတြ)
တစ္ကန္႔က ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ။ ကၽြန္မတို႔သြားလည္တိုင္း မာမီက အဖြားနဲ႔အတူအိပ္တတ္တယ္။
အဖြားက အရင္ကေတာ့ ရြာမွာ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေပါ့..ေခ်ာလဲေခ်ာတယ္ေလ။ ဒါကို ရြာနဲ႕ ပုသိမ္ ေျမာင္းျမ သေဘၤာေတြ ပိုင္ရွင္ စီးပြားေရးသမား တရုတ္/ဗမာ က အတင္းလာေတာင္းယူပါတယ္။
ယူပီးေတာ့ အဖြားကို ျမိဳ႕ကိုေခၚလာတယ္၊ အဖိုးက နဲနဲဆိုးတယ္၊ အရက္ေသာက္တယ္၊ ပိုက္ဆံရွိလဲရွိ၊ တစ္ဦး တည္းေသာသားမို႔ ဆိုးတယ္ၾကားပါတယ္။ အဖြားက အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲရတယ္.. ေနာက္ပိုင္း သီးမခံႏိုင္ေတာ့ ဘူး (ခ်စ္လဲမခ်စ္ခဲ့တာပါမွာေပါ့) ကိုယ္၀န္အရင့္မာနဲ႔ ရြာကိုျပန္သြားတယ္။  အဖိုးက လိုက္ေခၚတယ္၊ အဖိုး ရဲ႕ အမက လိုက္ေခၚတယ္၊ အဖြားက အရမ္းမာနၾကီးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္းပန္ပန္ ျပန္မလိုက္ ဘူး။
အဖိုးကလာေတာင္းပန္တာ အိမ္ထဲေတာင္ေပးမ၀င္ဘူးဆိုဘဲ။
ေနာက္ပိုင္း မာမီ့ကိုေမြးပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္သူ႔ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ ျပန္လက္ထပ္လိုက္တယ္။ ကေလးေတြ ထပ္ေမြးတယ္။ အဲေတာ့ မာမီ့ကို အဖြားေရာ၊ အဖိုးတို႔ဘက္ကေရာ လာေခၚၾကေတာ့တာဘဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မာမီ့ အေမဘက္ က အဖြားေနာက္ ရန္ကုန္ အင္းစိန္ကို လိုက္လာပီး အိမ္ေထာင္ က်တဲ့ အထိအဲမွာဘဲေနေတာ့တာ။
အဘြားက စကားနဲပါတယ္၊ ပီးေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းေတာ္ရံုမေျပာျပဘူး၊ အခုကၽြန္မသိတဲ့အေၾကာင္းေတြကို တစ္ခုစီ လိုက္စုယူထားရတာပါ။  ကၽြန္မတို႔ အထက္တန္းေတြေရာက္ေတာ့ အဘုိးအရင္းက အိမ္ကို တစ္ခါ လာလည္ပါတယ္၊ မာမီက စကားတစ္ခြန္းမေျပာပါဘူး။
အဖိုးအရင္းဆိုေတာ့ အဖိုးအတုေရာ၊ အဲအဘိုးအတုဆိုတာ အဖြားေနာက္ထပ္ယူထားတဲ့ အဖိုးပါ။
သူကေတာ့ မာမီ့ကိုအရမ္းခ်စ္သလို၊ ကၽြန္မတို႔ကိုလဲအရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ဆံုးသြားပါပီ။
မာမီကေတာ့ သူ႔ကို အေဖရင္းလို႔သတ္မွတ္ထားပံုရတယ္။  အဖိုးရင္းရဲ႕ အမကလဲ အခုထိ မာမီ့ဆီလာတုန္း အဆက္သြယ္လုပ္ေနတုန္းဘဲ။ သူကလဲ မာမီ့ကိုအေတာ္ခ်စ္ပံုရတယ္။
အဖြားကေတာ့ ရြာမွာ အဖိုးတုနဲ႔ သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔လဲ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြ ကို ခ်စ္ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ မာမီနဲ႔ မတူၾကဘူး၊ ရုပ္ကိုေျပာတာ တစ္ျခားစီပါ။ ဒါေပမယ့္သူတို႔လဲ မာမီ့ကို ခ်စ္ၾကတယ္။
အဖြားအိမ္ကအခုဆို သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔ ေျမးေတြနဲ႔စည္ကားေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ (၃)ေယာက္ကလြဲရင္ေပါ့။  အမွတ္ရဆံုးအရာကေတာ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ အဖြားရဲ႔ မီးဖိုေလးပါ။
အရင္တုန္းကအတိုင္းပါဘဲ။ ၀ါးက်ည္ေတာက္ထဲမွာ ဆားေတြရွိတယ္။ ထမင္းအိုးၾကီးတစ္လံုး၊ မရွိမျဖစ္ ေရေႏြးအိုး၊ အဲဒီအိုးမွာတည္ပီး ဆူရင္ ဧည့္ခန္းက အိုးအသစ္ေလးထဲေလာင္းထည့္တတ္တယ္။ အိုးအေသးေလးကေတာ့ ငပိရည္အျမဲရွိေနတဲ့အိုးေလးပါ။ မွ်င္ငပိကိုအရည္က်ိဳထားတာ။ စားခါနီး ျပန္ေႏြး၊ ခြက္ထဲေလာင္းထည့္ ငရုတ္သီးမႈန္႔ထည့္ပီး စားတာဘဲ။ ဒယ္အိုးကေတာ့ ဟင္းေတြခ်က္တာပါ၊ ၾကက္သား/ ငါး စသည္ျဖင့္ ဟင္းမိ်ဳးစံုထည္လဲခ်က္တဲ့အိုးပါ။ ေအာက္ကအိုးအၾကီးေတြကလဲ ထမင္းအိုးေတြပါ။ မနက္၊ ေန႔လည္၊ည လူ(၅)ေယာက္ဆို (၃) အိုးေလာက္ခ်က္ရတာပါ။ အဲဒီမီးဖိုေလးကထြက္လာတဲ့ဟင္းအရသေတာ့ ဘာနဲ႔မွလဲႏိုင္ မယ္မထင္ပါဘူး၊ ေျမအိုးနဲ႔ခ်က္တာေရာ၊ မီးခိုးေညွာ္နံ႕ေလးေရာ၊ ထင္းမီးေတာက္နဲ႔ခ်က္တဲ့ ဟင္းအရသာ ေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ္မထင္ပါဘူး။  ရြာက အျခား အိမ္တိုင္းလိုလို မီးဖိုပံုစံေလးေရာ၊ အိုးေတြေရာ ဆင္တူ နီးပါးရွိၾကပါတယ္။ ဒယ္အိုးကေတာ့ ဧည့္သည္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာသာအသံုးမ်ားပီး ဧည့္သည္မရွိရင္ ဒယ္အိုးေလးလဲ အနားရေနတတ္ပါတယ္။
အရင္ကေတာ့ရြာမွာသီဟိုေစ့ဆိုက္ေလ့မရွိေပမယ့္ေနာက္ပိုင္ေတာ့ ေစ်းေကာင္းတာေၾကာင့္ စိုက္ျဖစ္တယ္။
သီဟိုသီးအႏုေလးေတြပါ။
ဆိတ္ေလးေတြလဲေမြးတယ္။
ကိုင္းထဲမွာ ညဖက္သူခိုးေစာင့္အိပ္မယ့္တဲေလးကို ဦးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ရြာက အသိေတြကူညီေဆာက္ ေပးေနပံုပါ။

ဒီပိႏၷဲသီးကေတာ့ အိမ္မာသီးပါ။ အိမ္ေပ်ာ့နဲ႔အိမ္မာႏွစ္မ်ိဳး ကၽြန္မေတာ့ အိမ္မာသီးပိုၾကိဳက္တယ္။ 

 ေတာထဲမွာအေလ့က်ေပါက္တဲ့ ပဒတ္စာကို ရန္ကုန္မွာေတာ့ ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္စားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသြားတိုင္းျပန္လာရင္ တပင္ေရႊထီးအညြန္႔၊ ေကာက္ေကြးညြန္႔၊ မာလာဖူး၊ ေရငန္းသီး၊ ပဒတ္စာ၊ ပီေလာပီနံဥ၊ ပိႏၷဲသီးအိမ္မာ ေတြ မာမီကိုသူတို႔ျပန္ထည့္ေပးေလ့ရွိတယ္။
ပဒတ္စာတာလေပါ့ ေတာ့ အဲဒီမွာ သြားၾကည့္လို႔ရတယ္။ 

Comments

  1. သူခိုးေစာင့္က တဲေပၚကိုတက္ျပီး အိပ္မယ္ ဆိုေတာ့ မလြန္လြန္းဘူးလား...

    းဝ)

    ReplyDelete
  2. မိုးစက္March 21, 2010 at 9:23 AM

    ပိႏၷဲသီးအိမ္မာ ၾကိဳက္တာခ်င္း တူပါ့..။

    ReplyDelete
  3. ရြာမီးဖိုေခ်ာင္ေလးၿမင္ၿပီး ထမင္းဆာလာတယ္။ ပဒတ္စာေလးက စားခ်င္စရာ..

    ReplyDelete
  4. @KOM.. မမလာလည္တာေက်းဇူး
    ကိုလူေထြး... အမိုးကတက္မိုးရတာေလ..အိပ္တာ တဲထဲမွာအိပ္မွာေပါ့.. း)
    မိုးစက္... ဟုတ္ပါ့..ကူးလဲအိမ္မာဘဲ.. အိမ္ေပ်ာ့က ျမိဳခ်ရတာခက္လို႔
    စုဘူးေရ.. ကူးလဲအရမ္းၾကိဳက္တယ္.. း)

    ReplyDelete
  5. ၾကည့္ရတာ အရမ္းသေဘာက်လိုက္တာ အလည္လိုက္ခ်င္တယ္ ဟိဟိ

    ReplyDelete
  6. ရြာေလး က ေပ်ာ္စရာႀကီး

    လည္ခ်င္တယ္

    ခင္တဲ႔
    ေရႊစင္

    ReplyDelete
  7. လြမ္းစရာေလးေတြ.......

    ReplyDelete
  8. ကူးကူးေရ......
    စာေလးေတြဖတ္ ပုံေလးေတြၾကည့္ရင္း.......မ႐ွိေတာ့တဲ့ ဖြားဖြားကိုသတိ၇သြားတယ္........။
    ေျမအိုးေလးနဲ႔ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ၀က္သား...နဲ႔သရက္သီးဟင္းေလးကိုေရာေလ......။
    (ပိႏၷဲသီးဆို အားလံုးခိုက္စ္..........း))
    ခင္မင္တဲ့
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  9. က်ေနာ့္အဖြားနဲ႔ တစ္ခ်ဳိ႕အျဖစ္ခ်င္းတူတယ္။
    အဖြားအေၾကာင္း အခန္းဆက္ေရးဖို႔လည္း စိတ္ကူးထားပါေသးတယ္။

    ပိႏၷဲသီးဆို အမာသီးပဲ ၾကိဳက္တယ္။
    အေပ်ာ့က အမွ်င္ေတြ မ်ားလို႔ သေဘာမက်ဘူး။

    ဝါးက်ည္ေတာက္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ဆား ဆိုတာ ဖတ္ရေတာ့ ရြာကို သတိရသြားမိေသးတယ္။

    ReplyDelete
  10. ေဆာင္းႏွင္းအဖြားရဲ႕ အိမ္ က မီးဖိုနဲ႕ တူေနတယ္..ဟီးးဟီးး...
    အမေတာ့
    ထမင္းကို ေၿမအိုးနဲ႕ ခ်က္တာ စားဖူးလား မသိဘူးးး..
    ထမင္းကို ေၿမအိုးနဲ႕ ခ်က္စားရင္
    ပိုစားလို႕ ေကာင္းသလိုပဲ ...
    ၾကည့္ၿပီးေတာ့
    ပဒတ္စာ လည္း စားခ်င္လာတယ္ ..

    ReplyDelete

Post a Comment

ကူးကူးေရ...

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ