သဘာ၀အေလွ်ာက္စီးေနတဲ့ေရတံခြန္ၾကီးရယ္..
ေအာက္ေျခက ေရကန္အိုင္ေလးမွာ ေရကူးေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတာေတြရယ္..
စိမ္းဆိုေနတဲ့စပါးခင္းနဲ႔ ရြာေတာစပ္ကတဲအိမ္ေလးေတြရယ္..
အိမ္သံုးတံျမက္စည္းကို အုန္းရြက္အရိုးတံေလးေတြထြင္ပီးစည္းေနတာရယ္..
သစ္အိမ္ရွင္ေလးရဲ သမီးငယ္ေလးရယ္..
အစားေသာက္ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ မီးဖိုတဲေလးရယ္..
စပါးခင္းေနာက္ကေတာအုပ္ေလးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြရယ္အလွ...ပန္ခ်ီေရးမွီႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးပံုေလးကေတာ့ ရြာထဲကကေလးေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္း လယ္ကြင္းေတြျဖတ္ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးလြယ္ပီး.....
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပါေစ..ဘ၀ၾကမ္းတမ္းပါေစ.. အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ပညာသင္ေပးဖို႔ ဆိုတာ သူတို႔ေတြရင္ထဲမွာ အုတ္ျမစ္သဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ကိုလဲခ်ီးက်ဳးမိတယ္...
ေတာျမိဳင္ သြားလာရခက္ခဲတဲ့ေနရာေလးေတြမွာ လခ မျဖစ္စေလာက္ေလးနဲ႔ ကေလးေတြကို အခမဲ့နီးပါး ပညာသင္ေပးေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ၊ က်မ္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ ဆရာ၀န္ ဆရာမေလးေတြ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ခ်ီးက်ဳးမိပါရဲ႕....
1 Comments:
ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမ်ာ အပူမီးဝိုင္းေနရမွာနဲ႕ စာရင္...
ေတာျမိဳင္လယ္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕
ထမင္းၾကမ္း ယက္ခပ္စားရတဲ့ဘဝ
ေတာင့္တမိပါတယ္...
ျဖစ္ေျမာက္လာမယ့္ ကေလးေတြက ဖူးပြင့္လာမယ့္ ပန္းကေလးေတြပဲေပါ့...
းဝ)
Post a Comment
ကူးကူးေရ...