ေတာမက်ျမိဳ႔မက်ေတာျမိဳ႕ေလးတစ္ေနရာမွာ အေဆာက္အံုၾကီးၾကီးတစ္ခုေဆာက္ပီး တစ္ျခမ္းကိုဆိုင္ခန္းဖြင့္ထား သတဲ့။ ကုန္စံုဆိုင္ပစၥည္း လဲစံု၊ အကုန္စံုရလို႔ရြာသူရြာသားေတြ၀ယ္ၾကတာေပါ့.. တစ္ခုဘဲ..ဆိုင္မွာထိုင္ေရာင္းတဲ့သူ ဆက္ဆံေရးတစ္စက္မွအဆင္မေျပဘူး။ အေျပာဆိုကလဲၾကမ္း၊ ကုန္စံုလာ၀ယ္တဲ့သူေတြကိုလဲသူခိုးဖမ္းတဲ့မ်က္လံုး နဲ႔ (ရန္ကုန္က စူပါ၀မ္းက မမေတြကိုသတိရမိပါရဲ႕) ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနေသးသတဲ့..ရြာသားေတြအၾကားေရပန္းစားေနတာေပါ့..ညေနေရခပ္ဆင္းခ်ိန္၊ထင္းေခြ ခ်ိန္၊ ျခင္းခတ္ခ်ိန္ေတြမွာ အဲဒီစတိုးဆိုင္ကမိန္းမအခ်ိဳးမေျပတဲ့အေၾကာင္းေျပာစရာတစ္ခုလိုျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ရြာသားေတြလဲဒီလိုဆိုင္မ်ိဳး၀ယ္မယ့္အစားသိပ္မေ၀းတဲ့ ျမိဳ႔ေလးေပၚတက္ကုန္စံု၀ယ္ၾကသတဲ့။
သိပ္မၾကာပါဘူး..အဲဒီစတိုးဆိုင္ေဘးကအခန္းမွာ ဆိုင္ေလးအသစ္တစ္ခုထပ္ဖြင့္လာတယ္၊ ဆိုင္ရွင္ဆက္ဆံေရး ေကာင္းပံုမ်ား လာ၀ယ္သူတိုင္း စိတ္ခ်မ္းေျမ့ၾကရသတဲ့။ လူ႔သဘာ၀ ရြဲ႔ခ်င္၊ေစာင္းခ်င္စိတ္ေလးအရင္းခံလဲရွိေတာ့ အသစ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္မွာပံုေအာပီးလူေတြ၀ိုင္းအံုး၀ယ္ၾကတုန္း ပထမဆိုင္မွာေတာ့ ၀ယ္သူတစ္ေယာက္မွမရွိ ဆိုင္ရွင္လဲ ယပ္ေတာင္တစ္ခပ္ခပ္ေနအလုပ္မရွိထိုင္ေနရသတဲ့...
ဒီလို..ဒီလို..နဲ႔ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုၾကာျမင့္ပီးေနာက္ စတိုးဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္လံုးပိတ္၊ အဲဒီကလူေတြလဲေျပာင္းသြားၾက သတဲ့။ အဲဒီအိမ္အေဟာင္းၾကီးကိုလဲျပဳျပင္မယ့္လက္သမားေတြေရာက္လာ.. ရြာသားေတြကလဲစိတ္၀င္စားသြား ၾကည့္တဲ့အခါ... ဆိုင္ခန္းႏွစ္ခု ကနံရံသာျခားေပမယ့္ အလယ္မွာတံခါးေပါက္တစ္ခုေဖာက္ထားတာကို ေတြ႔လိုက္ ရပါသတဲ့..ကြယ္....
(marketing subject တစ္ခုယူတုန္းက ဆရာကစာမသင္ခင္ alert ျဖစ္ေအာင္ေျပာျပဖူးတဲ့ ဟာေလးသတိရမိလို႔ပါ)
6 Comments:
ေဝး ၁ ကြ .. ကူးကူး ရ
Marketingနည္းပညာေတြေပါ.ေလ ေဒၚေလးနဲ.တူမ ၿဖစ္ေနအံုးမယ္
အမ္း ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ vista ေၿပာတာ :P
ဒါလည္း ပညာတစ္ခုဘဲေနာ္
ယူတတ္ရင္ေတာ. တကယ္ကို
ေကာင္းတဲ. idea ေလးဘဲဗ်ာ :)
ေစ်းကြက္စီးပါြးေရးစနစ္ေပါ႔ေနာ္...
မွတ္သြားတယ္ ရီသြားတယ္။
Post a Comment
ကူးကူးေရ...