Cebu ေနာက္ဆံုးည

cebu ျမိဳ႕ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးညေနခင္းမွာ Ayala Mall ကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္....
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ထင္တာဘဲ..မ်ားေသာအားျဖင့္ အျဖဴေတြအမဲေတြမ်ားတယ္..အဲဒီမွာလဲ Fashion TV ကဖြင့္ထားတဲ့ ေက်ာင္းရွိတယ္ေလ။  ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ထိုင္ခ်င္တဲ့ေနရာေလးေတြ႔ေတာ့ အဲဒီဆိုင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Yellow Cap Pizza တဲ့။ မၾကိဳက္ေပမယ့္လည္း အဲမွာထိုင္ခ်င္ေတာ့ Pizza ႏွစ္စိတ္ေလာက္ မွာ အေအးနဲ႔ ထိုင္ေနလိုက္တယ္.. ကၽြန္မကို မေလးရွားက လားလို႔ေမးတယ္။  အဲဒါေျပာမွ စင္ကာပူက ေန ျပန္အ ထြက္မွာ check in ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ကၽြန္မ passport ကိုေတြ႔ေတာ့ သူက မ်က္လံုး၀ိုင္းျပပီး ကၽြန္မ ကို မေလးမ ထင္လို႔တဲ့... သူ႔ေဘးေကာင္တာက ေကာင္မေလးကိုေတာင္ လွမ္းေျပာျပေနေသးတယ္။
အာရွဘက္ကလူေတြက ရုပ္ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္ပါ.. ဖားေတြေတြ႔ရင္ ဖားလို႔ထင္၊ ထိုင္းသြားရင္ ထိုင္းလို႔ထင္၊ ဗီယမ္နမ္ေတြက သူတို႔လူမ်ိဳးလို႔ထင္၊ အင္ဒိုေတြကလဲ သူတို႔ စကားနဲ႕လာေျပာ၊ အႏၵိယ ေတြကလဲ ကုလား လို႔ ထင္နဲ႔.. အျဖစ္ကေတာ့စိုးတယ္.. ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတာ့ ဟုတ္တယ္..ဘယ္လူမ်ိဳးႏြယ္စုကလဲဆို ပါးစပ္က တန္႔ သြားေရာ... အေကာင္ထည္ျပစရာ လူမ်ိဳးႏြယ္စုလဲမရွိ...ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးေရာျပလဲ မပီး... ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းတုန္း ကဆရာတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို ကကတစ္ လို႔ေခၚတယ္..
ျမန္မာစကားလဲေျဖာင့္ေအာင္မေျပာတတ္၊ အီး..လုိလဲ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္မေျပာ...အျခားစကားဆိုေ၀လာေ၀း မေန႔ကေတာင္ ခ်စ္သူကိုေျပာတယ္..ျမန္မာလိုဘာလို႔မ်ားစကားလံုးစီ ေျဖာင့္ေအာင္မေျပာႏိုင္လဲမသိဘူး ဆိုေတာ့ သူက အခုမွသိလားတဲ့...  အစကတည္းက ျမန္မာစကားေတာင္ေျဖာင့္ေအာင့္ မေျပာတတ္ဘူး တဲ့။ စကားေျပာနည္းတာေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး..ေလ့က်င့္ယူရင္ရမယ္ေျပာတာဘဲ..
စာေရးရင္ေတာင္စာလံုးေပါင္းမွားလို႔ သူမ်ားအရီခံရတာလဲ မ်ားေနပီ။ ကၽြန္မကိုေျပာတယ္..အရမ္းေတာ္ တာဘဲ တဲ့..ျမန္မာစာအသစ္ေတြတီထြင္တတ္တယ္တဲ့.. း(

Ayala Mall ကအၾကီးၾကီးပတ္ပတ္လည္၀ိုင္းေဆာက္ထားပီး အလယ္မွာေတာ့ ညတိုင္းေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြရွိတယ္..  ကၽြန္မလဲ ၄ ထပ္ထိေရာက္သြားတယ္..pizza hut ဆိုင္အျပင္ နားမွာထိုင္းရင္ ရႈခင္းေတြလိုက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။

 

  

  

  

  

  

  

တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဘဲ ဓာတ္ပံုျပန္ရိုက္ရတာေပါ့။  အဲဒီေန႔က Plantation Bay ကျပန္လာေတာ့ လူကပင္ပန္းပီး ဘာပံုေပါက္ေနလဲေတာ့မသိဘူး။ အဲဒါကို အဲဒီေကာင္ေလးတစ္ ေယာက္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဲဒီ တန္းနားမွာလာထပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔လာၾကည့္ေနတယ္..အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မလဲ ခံု ဒီဘက္ ေက်ာေပးတဲ့အျခမ္းမွာေျပာင္းထိုင္လိုက္တယ္.. အေတာ္ေလးၾကာတဲ့အထိ ကၽြန္မလဲ ေၾကာက္လို႔ မထသြား ရဲဘူး။ ကင္မရာလက္ထဲမွာကိုင္ထားေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကည့္ေတာ့ရွိေသးတယ္...  ေနရာစိမ္းလဲ ျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္းလည္းျဖစ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ ကံေကာင္းေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မ စားပြဲ ေဘးနားက ၀ိုင္းမွာလာထိုင္ေတာ့ သူကိုျပံဳးျပလိုက္တယ္.. ကၽြန္မက saloon လိုက္ရွာေနတာ မေတြ႔ ဘူးေျပာေတာ့... သူက လိုက္ပို႔ေပးမယ္တဲ့...  ဒါမွဘဲ အဲဒီေနရာကထ ပီး ထြက္သြားရတယ္.. ဒါေတာင္ လိုက္ လာေသးတယ္ေနာက္က... ေခါင္းေခါက္ခ်င္တယ္..သူမ်ားစိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႔။

.. သူ႔အမနဲ႔တူလို႔လား၊ သူတို႔ ေျပာေနက် story လို ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ တူလို႔လားေတာ့မသိဘူး... 

ညပိုင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအမၾကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္လာျဖစ္ပါတယ္...လူေတြပိုမ်ားတယ္... ပြဲေတြလဲစည္ ပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..အရမ္းေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာပါ... ညေနစာကေတာ့ ထမင္းနဲ႔ ၾကက္သားကင္ ပီးေတာ့ ငါးနဲ႔အခ်ည္ရည္တစ္မ်ိဳးပါ။

 

  

ညဘက္မီးေရာင္ေတြေအာက္ကရႈခင္းေလးေတြကို စိတ္တိုင္းက်လိုက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မေနတဲ့ ေနရာမွာ ဆို အခုလိုညထြက္လို႔မရဘူး။ ထြက္လဲမထြက္ရဲဘူး။ ညေန ၅နာရီခြဲ မိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ အိမ္ထဲ ျခံ၀န္းထဲကေန ဘယ္မွမထြက္ရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညခင္းရဲ႔ အရသာကိုကၽြန္မႏွစ္သက္မိေနတာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။...

ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ညပိုင္းဆို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆိုင္ထိုင္စကားေျပာ..ကားေတြၾကည့္၊ လူေတြၾကည့္ လုပ္ခ်င္ ေပမယ့္ မာမီက ေစာေစာ ျပန္လာ ဆိုတာေၾကာင့္၊ မျပန္လာမခ်င္းစိတ္ပူေစာင့္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ သာ။

Cebu သြားတဲ့ခရီးစဥ္ဒီတြင္ပီးဆံုးသြားပါပီ။ Cebu က ဖိလိပင္းရဲ႔ ဒုတိယအၾကီးဆံုးျမိဳ႕လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ တယ္။ ျမန္မာမွာေတာ့ မႏၱေလးလိုမ်ိဳးေပါ့။  အခြင့္အခါသင့္ရင္ ကူးကူးလိုဘဲ သြားလည္ၾက ပါလို႔။  း)