Skip to main content

သရက္သီးတစ္လံုး..ငါ

ငါ အသီးေလး တစ္လံုးမွန္းစသိခါစက
ေမာင္ႏွမေတြအမ်ားၾကီး..သူငယ္ခ်င္းေတြလဲအမ်ားၾကီး...
အမိေျမကေမြးထုတ္လိုက္တဲ့အပင္ၾကီးမွာ
တြဲလဲ ဟီးေလးခိုလို႔
ေလတိုက္တိုင္း အညွာတံၾကိဳးေလးက ႏြဲယိမ္းလို႔
အပူပင္မဲ့ေပ်ာ္ခဲ့လိုက္ရတာ....

ေအးစက္စက္အရည္ေတြ ငါတို႔ကိုယ္ေပၚက်
ေလျပင္းထဲကဖုန္မႈန္႔ေတြတစ္ဇြတ္ထိုး တိုးေ၀ွ႔လာေတာ့
ငါတို႔ေမာင္ႏွမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
တစ္ဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ က်ေၾကြသြားလိုက္တာ
မျမင္ရက္လို႔...ရပ္ပါေတာ့ ေလျပင္းမုန္တိုင္းရယ္လို႔
ဆုေတာင္းတာကလြဲ... ဘာမ်ားတတ္နိုင္ခဲ့မွာလဲ...

ငါတို႔မိခင္အပင္ၾကီးေဘးမွာရွိတဲ့ ေဘာစကိုင္းပင္အုိၾကီးက
ငါ့တို႔ကိုျပံဳးၾကည့္တယ္...
သားသမီးေတြကိုႏိုင္ေအာင္တာ၀န္မယူႏိုင္တဲ့
အပင္မ်ိဳးမွာမွသီးရသလားတဲ့...
ေဘာစကိုင္းသီးေတြမ်ား... ေလဘယ္ေလာက္တိုက္တိုက္
သစ္ကိုင္းမက်ိဳးက်မခ်င္း၊ ေၾကြတဲ့အသီးမွမရွိတာပဲေလ...

ခဏခဏေအာ္ငိုရလြန္းေတာ့..ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ့္ေနရာမွာသာကိုယ္
ရေအာင္မွီတြယ္ရင္း... မ်က္စိစုံမွိတ္ေနလိုက္ရတာ
ငါလဲတစ္ေန႔ ငါ့ေမာင္ႏွမေတြမ်ားလို
ေအာက္ကိုေဇာက္ထိုးက်.. လမ္းမာမာအုတ္ေက်ာက္ေပၚ
အရွိန္နဲ႔ ငါ့အသားေတြဖဲ့စင္... ကားဘီးမ်ားေအာက္ပ်ားပ်ား၀ပ္ေရာက္ႏိုင္တာဘဲ..

ငါေတာ္ေတာ္သန္မာလာတယ္။ ေတာ္ရံုေလျပင္းေလာက္ေတာ့
က်န္တဲ့အသီးေတြနဲ႔အတူ.. ဒဏ္ခံႏိုင္လာတယ္...
ငါ့ရင္မွာလဲအနီေရာင္ေလးသန္းသလို... သူတို႔ေတြမွာလဲ
ေၾကးနီေရာင္ေလးေတြသန္းလို႔.....
ေအာက္ကျဖတ္ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ စကားေအာ္ေျပာခြင့္ရွိတဲ့သူေတြက
ငါတို႔ကိုခဏခဏေမာ့ၾကည့္တယ္...
လက္ညိႈးနဲ႔လဲထိုးျပၾကတယ္...
ငါတို႔ကေတာ့သူတို႔လို စကားေျပာခြင့္လိုင္စင္မရွိေပမယ့္
ေပ်ာ္လို႔..ေမာ္လို႔... ဂုဏ္ယူလို႔....
အာာားးးးးးးး.....
ဟဲ့ဘာလဲ...ငါလန္႔သြားတယ္...
မဲမဲတုတ္တုတ္ပ်ားတစ္ေကာင္
ငါ့ညီေလးတစ္ေကာင္ကိုယ္ေပၚတက္ထိုင္ၿပီး အသားေတြကိုေဖာက္ ေသြးစုပ္ေနလိုက္တာမ်ား
ငါတို႔ေတြ၀ိုင္းေအာ္..
ဒီခ်ိန္မွာေလျပင္းက်ပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းမိတယ္
မိုးေလျပင္းျပင္းလာရင္ ဒီမဲတုတ္တုတ္ေတြ ေလနဲ႔လြင့္ပ်ံသြားတတ္တယ္ေလ..
မၾကာပါဘူး... အစုလိုက္အအံုလိုက္ေရာက္လာပီး... ငါတို႔အားလံုး...
ေသြးေတြအစုပ္ခံရပါေကာ...
ဒါကလဲငါတို႔ဘ၀ရဲ႕အစိတ္ပိုင္းလို႔သတ္မွတ္လိုက္ပီး...ဆက္ရွင္သန္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
ငါတို႔ကိုယ္လံုးေတြလဲ ေရႊေရာင္၀င္းလို႔...

ေရွာင္...ေရွာင္...
ေအာက္ကသစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြနဲ႔လွမ္းပစ္ပီး ငါတို႔ကိုေခၽြခ်ေနပီ....
ငါ့ညီအကိုတစ္ခ်ိဳ႕ တည့္တည့္မွန္လို႔ ဘုတ္ကနဲ႔ျပဳတ္က်
ေလျပင္းလို အထိန္းမကြပ္မရွိေျခြတာမဟုတ္ေတာ့
ျငင္ျငင္သာသာ အခင္းေပၚက်
အလိုအလို...
အေရခြံကိုဆြဲခြာ... သြားၾကီးေတြနဲ႔အသားေတြကိုကိုက္..
ေအာင္မေလးေလး... ငါ ဒီလိုဘ၀ၾကီးနဲ႔ေတာ့
အဆံုးမသတ္ပါရေစနဲ႔......

တစ္ရက္.. ငါ့ကိုတစ္သက္လံုး ထိမ္းကိုင္ထားတဲ့
အညွာတံၾကီးက
မင္းအခ်ိန္တန္ပီ.. သြားေတာ့တဲ့...
ႏိုး..ႏိုးး... ငါ့ကိုအပင္ေပၚမွာဆက္ေနခြင့္ေပးပါ...
ငါေအာက္မဆင္းပါရေစနဲ႔...
သူေျပာတယ္..မင္းသြားသြားမသြားသြားး
ငါ့တာ၀န္အရလႊတ္ခ်ရေတာ့မွာဘဲ..... တဲ့...
ငါေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္ေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္တစ္၀က္...
ေက်ာက္မာလမ္းတစ္၀က္..
ငါ့ကိုေျခြခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေလမေ၀ွ႔ရင္ ငါဘ၀ဟာ....
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါ့ကိုကံၾကမၼာကမ်က္ႏွာသာနဲနဲေပးသလားမသိ
ငါေျမၾကီးေပၚက်ေျခြဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ
ေလျပင္းေလးကအနဲငယ္တိုက္ေနခဲ့တယ္...
ငါအမ်ားၾကီးကံေကာင္းခဲ့တယ္...
ေလအေ၀ွ႔မွာျမက္ခင္းျပင္အထက္ ဘုတ္ ကနဲ႔က်တယ္..
အျမင့္ကအရွိန္နဲ႔ ျမက္ခင္းျပင္က အေပၚကၾကည့္ေတာ့သာ
အိေနမယ္ေနတာ... မာတယ္ဗ်ာ..
ကိုယ္တစ္ျခမ္းကြဲသြားတယ္..
ထံုးစံအတိုင္း ပ်ားမဲတုတ္ေတြလာပီး ဟိုထိုးဒီဆြ
သူ႔တို႔ဒဏ္ခံရတာေတာ့ရိုးေနပီ....
ဒီရက္ပိုင္းမိုးေတြအရမ္းးးး ရြာတယ္..
လမ္းသြားလမ္းလာေတြလဲမရွိဘူး...
ငါ့အေရခြံေတြလဲတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုပ္အဲ့ ပီး
ငါ ျမက္ပင္ေတြၾကား ေျမရင္အပ္လို႔ ေနရာေလးတစ္ခု
ရေနပီ...
ငါ့အသည္းထဲက...ယားက်ိက်ိနဲ႔ ထြက္လာတဲ့အေညွာင့္
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သန္မာလို႔... အခုဆိုအရြက္ေလးေတြေတာင္
ေ၀ဆာေနေပါ့....
ငါအပင္ၾကီးျဖစ္တဲ့အထိရွင္သန္ပါ့မလာ...
တ၀ီး၀ီးနဲ႔လာတဲ့စက္ၾကီး ျမက္ေတြရိတ္ရင္း
ငါ့ကိုပါဦးလာခ်ိဳးသြားမလား.....
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ကေလးေတြ... သေဘၤာဖိနပ္ေတြစီးပီး
ငါ့ကိုဖိေခ်သြားမလား...ငါမသိဘူးး...
ငါရွင္သန္ရပ္တည္ေနတာ..ေနရာမွန္မွဟုတ္ရဲ႕လား....
ငါမစီမံဘဲေရာက္လာတဲ့ငါ့ဘ၀
ေနရာမွန္မွန္ မမွန္မွန္..
ရွင္ႏိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ရွင္ခြင့္ရွိေအာင္
သာငါေျမာ္လင့္တယ္...


ႈြံႈြ

Comments

  1. စိတ္ကူးေလး နဲ ့ အေတြးေလး နဲ ့ ေပါင္း ေတာ့
    မ်က္စိ ထဲ မွာ တန္းျမင္ သြားတာပဲ...

    ReplyDelete
  2. အေရးေျပာတာ မွားလို ့

    ReplyDelete
  3. ေရးတတ္လိုက္တာကူးကူးရာ။ေတာ္တယ္တကယ္။မ်က္စိထဲတန္းကနဲဘဲ။

    ReplyDelete
  4. တကယ္ေတာ္တယ္။ သရက္သီးေလးေတြသာစကားေျပာ တတ္မယ္ဆို ဒီလုိဘဲေျပာမယ္ထင္တယ္ေနာ္။

    စားေတာင္မစားရက္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲေလ ။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲေပါ့ေနာ္။ ဒီလိုဘဲေျပာေတာ့မယ္။

    သရက္သီးစိမ္းရႈးရွဲသုတ္ေလးေတာ့ စားသြားတယ္။
    း)

    ReplyDelete
  5. သရက္သီးေလးရဲ႕ခံစားခ်က္ေပါ႔ေနာ္...ရႈးရွဲသုပ္ၾကိဳက္တယ္...

    ReplyDelete
  6. ကူးကူးေရ ေရးတတ္တယ္။ အစ္မေတာ႔ ငါးပိေထာင္းနဲ႔ တုိ႔စားခ်င္တယ္။ အစားပဲသိတယ္။ စားမွာပဲ စားမွာပဲ :D

    ReplyDelete
  7. ၾကိဳက္တယ္ မိုက္တယ္ ....... း)

    ReplyDelete
  8. ေရာ္ ကူးကူးလုပ္တာ သရက္သီး
    ေတာင္မစားရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ
    ေနၿပီမွန္းသိေတာ.တယ္ဗ်ာ ... :(

    ReplyDelete
  9. အိအိ စဥ္းစားၾကည္႕ သရက္ပင္ႀကီးျဖစ္ဖို႕ရည္မွန္းခ်က္ ေအာက္ကပို႕စ္ေတြက သရက္သီးမွည္႕တို႕ သရက္သီးငပိခ်က္တို႕ ဥဥ သရက္သီးကိုတနားရာၿပီ

    ReplyDelete

Post a Comment

ကူးကူးေရ...

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ