Skip to main content

ေက်နပ္ဘူးးးးး

စိတ္ဆိုးလို႔မရတဲ့အထဲမွာသံရံုးကလူေတြလဲပါတယ္။ ပတ္စပို႕စ္ေတြ႔တာနဲ႔စရစ္တာဘဲ။
သိပ္စိတ္ကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ခရီးမထြက္ခ်င္တာလဲပါတယ္။ ေတာင္းလိုက္တဲ့ဗီဇာေၾကး
ေတြကနင့္ေနတာ၊ ကိုယ္ေပးရတာမဟုတ္လဲ မေက်နပ္ဘူး။ အခုေလွ်ာက္အခုမရတဲ့အ
ၿပင္ေတာင္းလိုက္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြက Thesis လုပ္ရင္ A+ရေနပီ။ စင္ကာပူလိုႏိုင္
ငံေတာင္မွ ေတာင္းေနက်သာမန္စာရြက္ေတြၿပလိုက္ရင္ကိစၥပီးေနပီ။ ဘန္ေကာက္နဲ႔
မေလးကေတာ့အဆိုးဆံုးဘဲ။ တစ္ၿခားႏိုင္ငံေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္မေနတဲ့ေနရာမွာေတာ့
ေတာ္ေတာ့္ကိုရစ္ႏိုင္တယ္။ ရံုးကေခၚစာ၊ ေထာက္ခံစာအကုန္ၿပတာေတာင္ၿမန္မာမို႔
bank statement ၿပခိုင္းၿပန္ေရာ။ အဲဒါလဲလက္ခံေလာက္ပါတယ္။ ဆိုးတာသူတို႔ေတာင္း
ဆိုတဲ့ minimum balance က ဒီကပိုက္ဆံ ၂၀၀၀၀၀၊ ေတာ္ေတာ့္ကိုအၿမင္ကတ္သြား
တယ္။ သူတို႔သံရံုးက counselor ေတြေတာင္ ၁၀ လေလာက္အလုပ္လုပ္တာေတာင္ အဲေလာက္ပိုက္ဆံသူတို႔အေကာင့္ထဲမွာရွိမွာမဟုတ္ဘူး။သူတို႔ႏိုင္ငံမွာဘာမ်ားသြားလုပ္
မယ္ထင္လဲေတာ့မသိဘူး၊ ကၽြန္မပတ္စပို႔မွာဒီေလာက္တစ္ၿခားႏိုင္ငံအ၀င္အထြက္ဗီဇာ
ေတြတစ္သီၾကီးထုထားတာ ေတြ႕ရက္နဲ႔ရစ္တာေလာက္မုန္းတာမရွိဘူး။ ရံုးခ်ိန္ဖ်က္ၿပီး သံရံုးထိသြားအခ်ိန္ကုန္မခံႏိုင္လို႔ driver ကိုသြားေပးခိုင္းေတာ့စာရြက္ေတြၿပန္ေပး
လိုက္တယ္။ ေဒါသထြက္သည္မွာေၿပာဖြယ္မရွိေတာ့။ ကိုယ့္အာရွႏိုင္ငံၿခင္းၿခင္းကိုရစ္
ေနတာ။ ဖုန္းေခၚၿပီးတရပ္စပ္ေၿပာလိုက္မွ၊ အဆင္ေၿပေတာ့တယ္။ အသဲယားတယ္။စိတ္လဲတိုတယ္။အၿမင္လဲကပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေၿပာတာ၊ၿမန္မာၿပည္
ၿပန္တာဘဲေအးတယ္။ ဗီဇာမလိုဘူး။ စိတ္ရႈတ္စရာမလိုဘူး၊ စိတ္လဲခ်မ္းသာတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့သီးခံထားလိုက္အံုးမယ္။ သီးမခံလဲဘာမွလုပ္လို႔မွမရတာေလ။
း(

Comments

  1. အင္း စိတ္ေလွ်ာ့၊ စိတ္ေလွ်ာ့ ေပေတာ့ႏွမငယ္။ စိတ္မေလွ်ာ့ႏိုင္ပါက ၀ိတ္ ေလွ်ာ့ရကိန္း ရွိေပ၏။ အေဟ. ခင္မင္လို ့ စေနာက္သြားပါေၾကာင္း။

    ReplyDelete

Post a Comment

ကူးကူးေရ...

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ