တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း

ကၽြန္မကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ပါ..
စိတ္နဲ႔ကိုယ္မကပ္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔တစ္ခုခုကိုအတင္းအာရံုစိုက္ေနလိမ့္မယ္။
ဆံပင္ဘာပံုညွပ္ထားမွန္းေတာင္သတိမထားမိေတာ့ေလာက္ေအာင္ၿဖစ္သလိုခ်ည္ထားတယ္။
ဟာသေၿပာတာၾကားေနရင္ေတာင္..အဲဒီစကားေနာက္ကမရွိတဲ့သတၱဳကိုအရုပ္ေရးၿပီးေတြး
ခ်င္ေတြးေနမယ္။
သူတစ္ကာေတြဖက္ရွင္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္အသက္ရြက္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ဖက္ရွင္မက်တဲ့
အ၀တ္စားေတြ၀တ္ၿပီးကိုယ္သက္သာသလိုေနေနလိမ့္မယ္။
အၿမဲလိုလိုတစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္ၿပီးနာေနတဲ့ေခါင္းတစ္လုံး...
ေသြးတက္တိုင္းမ်က္ခြံေတြေလးၿပီးမ်က္ရည္ခိုးေတြလ်ံေနတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံု...
ဘာမွလိမ္းၿခယ္ဖို႔ဆႏၵေတြအေကာင္ထည္မေပၚလာတဲ့ေၿပာင္မ်က္ႏွာတစ္ခု...

ဘ၀ရယ္..သူမ်ားေတြမနက္ၿဖန္ဆိုတာကိုစိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါ့မွာေတာ့မနက္ၿဖန္ဘာထပ္ၿပီးလူးလိမ့္ခံစားေနရအံုးမလဲ... ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔
မ်ိဳေနရတယ္ ေဆးေတြ...ထမင္းေတြ...အသီးႏွံေတြ...
စိတ္ထဲမွာ...... မိသားစု...ငါ့ခ်စ္သူ....အလုပ္... စီစဥ္တစ္က်ေပၚေနတယ္..
မဟုတ္ခဲ့ရင္မ်ား...ငါအားလံုကိုစြန္႔လႊတ္ခဲ့တာၾကာပီ...