Skip to main content

အခြင့္ေရးႏွင့္ေလာဘ

ကားစထြက္ေတာ့..ေလကတစ္ၿဖဴးၿဖဴး...ဆံပင္ေတြက ဟိုပ်ံဒီပ်ံေပါ့... ဟုိတစ္ပတ္က ဆံပင္ေတြမ်က္စိကိုဖုံးေနလို႕ နဲနဲတိေပးပါဆိုတာကို... ၾကြက္စုတ္နဲ႕ နင္လားငါလားၿဖစ္ေအာင္ ညွပ္လိုက္တဲ့အေၿခာက္ကိုေဒါသကထြက္လာေသးတယ္..စည္းထားလို႕မရ... တစ္၀က္ကအေပၚမွာ..က်န္တစ္၀က္က ေက်ာလယ္မွာ...ထားပါေလ..စိတ္ေလွ်ာ့မွ..အသက္လဲမငယ္ေတာ့ဘူး... ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ကားလမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၿမင္သမွ်အရာအားလံုး... ေၿပာင္းဖူးသည္ေတြကအစ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ၿမက္ပင္ေလးေတြ၊ ၿခံ၀င္းေတြကိုေငးရင္ ကားေပၚမွာ မ်က္ႏွာေသနဲ႕ထိုင္ေနမိတယ္... ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ လမ္းေဘးက ကားလမ္းနဲ႕ တစ္မိုက္ေလာက္ေနရာေတြမွာ အနီေရာင္နဲ႕ ၾကက္ေၿခခတ္ထားတာကိုေတြ႕ မိတယ္။ တစ္ခုလဲမဟုတ္..ႏွစ္ခုလဲမဟုတ္...လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္လံုးနီးပါး... တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို companyေတြက ဆိုင္းဘုတ္ေတြေတာင္အၿခစ္ခံထားရေသးတယ္... ကၽြန္မက စပ္စုၿပီး ဘာလုပ္ထားတာလဲလို႕ အနားကအမၾကီးကိုေမးေတာ့ လမ္းမၾကီးကို ခ်ဲ႕မလို႕တဲ့.. အမွားၿခစ္ထားတဲ့ဟာအားလံုးကိုဖ်က္ေပးရမယ္တဲ့.. ေၾသာ္ဒီလိုလား.....ဒါနဲ႕ကၽြန္တို႕ campus အေရွ႕ လမ္းမေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အိမ္ေတြေဆာက္ၿပီး အုန္းသီးေရာင္းေနတဲ့ တန္းဆီေနတဲ့အိမ္ေလးေတြကိုတန္းၿမင္ေယာင္လိုက္တယ္.. ကၽြန္မၿခံၿပင္ထြက္တိုင္း..အဲဒီအိမ္တန္းေတြမွာ ကေလးေတြေဆာ့ကစားေနတာ... ေခြးေလးေတြ၊ ၾကက္ေတြေမြးထားတာ.. အုန္းရည္ကေန ဗီနီဂါ ရည္ေတြလုပ္ေနတာ.. သူတို႕ ပန္းၿခံေလးေတြလုပ္ထားတာ.. ဟာ၊ ဒါဆိုဒါေတြအားလံုးဖ်က္ရေတာ့မွာေပါ့... သူတို႕ဘယ္မွွာသြားေနၾကမလဲ.. မဆီမဆိုင္အေတြးကေရာက္... အၿပန္က်ရင္ေတာ့ သတိထားၿပီးသူတို႕အိမ္တန္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကိုၾကည့္အံုးမွ ဆိုၿပီး.. ကၽြန္မအၿပန္လမ္းမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္တိုင္းလိုလို ၾကတ္ေၿခခတ္အနီေရာင္ေတြနဲ႕.... ဒါ က ဖ်က္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့အမွတ္အသား..အစိုးရက မွတ္ထားတာ... အဲဒီၾကက္ေၿခခတ္ေဘးမွာ ဆိုင္းပုဒ္ေလးေတြေထာင္ထားေသးတယ္... ဘာေရးထားတယ္လို႕ထင္လဲ... ကၽြန္မစိတ္ထင္..ဖယ္ေပးရမည္၊ ဘာညာေရးထားတယ္ထင္တာ... ဖတ္တတ္တဲ့သူကိုေမးၾကည့္ေတာ့.. သူတို႕ ကမဖယ္ေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း..သူတို႕စီးပြာရွာစားရတာဒီေနရာမွာသာအဆင္ေၿပတဲ့အေၾကာင္း... ၿပန္ၿပီး ဆန္႕က်င္ဖက္ ၿပန္ခံေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ပါ.. ရီလဲရီခ်င္တယ္...ေၾသာ္..တယ္လဲလြတ္လပ္ၾကပါလား... လမ္းမမွာက်ဳးေက်ာ္ၿပီးလဲေနေသး..ဖယ္ခိုင္းေတာ့ သူတို႕ကၿပန္ၿပီး မေက်မနပ္..ဟိုတိုင္ဒီတိုင္....ဟုတ္ေနၾကတာ... အဲဒါ ဒီႏွစ္မွမဟုတ္ဘူး... (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့..ေကာင္းေရာ... အစိုးရက သူတို႕ေတြေနစရာရွာႏိုင္ပါေစဆိုၿပီးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအခ်ိန္စြဲၿပီးေစာင့္ေနတာကို သူတို႕ကအခြင့္ေကာင္းယူတဲ့အၿပင္... ပိုဆိုးတာက ဖယ္ေပးပါေတာ့လို႕ေတာင္းဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အတြန္႕ကတက္ေသးတာ.. ကိုယ္ခ်င္းမစာနာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ အခြင့္အေရးဆိုတာ ေပးတုန္းမွာ ယူထားတတ္ရင္ေကာင္းေပမယ့္ ဒီထက္ပိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ေလာဘၿဖစ္သြားတယ္ေလ။ မမွန္ကန္ဘူးလို႕ကၽြန္မကေတာ့ယံုၾကည္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕တိုက္ဆိုင္လို႕ ကၽြန္မ ေဆြမ်ိဳးလိုခင္တဲ့ဦးေလးတစ္ေယာက္.. အိမ္ဌားေတြတြင္ထားတာ...ၿမိဳ႕လယ္မွာ အိမ္ဌားခေတြေစ်းတက္လဲ စဌားတဲ့ေစ်းအတိုင္းဘဲေပးၿပီး ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာေတာ့ အဲဒီအိမ္ကို ၿပန္ဖ်က္၊ အသစ္ေဆာက္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ဌားေတြက မဖယ္ေပးတဲ့အၿပင္ တရားၿပန္ဆြဲ၊ ကန္ထရိုက္ကိုအပ္ၿပီးအိမ္အသစ္ေဆာက္ၿပီးရင္ေတာင္ သူတို႕ကိုတစ္ခန္းစီေပးရမယ္ ဆိုဘဲ... ေၾသာ္လူေတြ...လူေတြ.. ကိုယ္ရခဲ့တဲ့အက်ိဳးၿမတ္ေတြ... ကိုေက်းဇူးမတင္တဲ့အၿပင္ပိုၿပီးေလာဘေဇာတက္တတ္ၾကတာ ကိုေတြးမိၿပီးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားက ကိုယ့္အေပၚသနားငဲ့ညွာလို႕ အခြင့္အေရးေပးလာတဲ့အရာေတြကို ေလာဘစိတ္ဖက္ကိုေၿပာင္းၿပီး မညွာမတာအသံုးခ်တတ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္ထားမ်ိဳးေတြမ၀င္လာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္လား။

Comments

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ